เด็กหญิงเบิกตากว้างอย่างคาดไม่ถึง มีคนอยากลองชิมฝีมือมามี้ด้วยเหรอ คุณลุงใจดีช่างกล้าหาญ เด็กหญิงอยากปรบมือให้รัวๆ
“คุณลุงใจดี กล้ากินอาหารที่มามี้ทำด้วยเหรอคะ” เมื่อนึกถึงรสชาติอาหารที่แม่ทำครั้งล่าสุดช่างขนลุกขนพองสยองเกล้า
แต่พอแม่หนูน้อยฉุกคิดได้ว่าเผลอพูดความในใจออกไปจนหมด มามี้สุดที่รักคงเสียใจหากรู้ว่าเธอไม่ชอบกินอาหารฝีมือแม่เอาเสียเลย มือป้อมๆ ทั้งสองข้างรีบยกขึ้นปิดปาก พลางเหล่หางตาไปทางผู้เป็นแม่
“มามี้คงไม่ได้ยิน”
กุลนิดาแสดงสีหน้าไม่ถูกว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี “เต็มสองหูเลย มามี้ทำอาหารไม่อร่อยใช่ไหมคะ น้ำอิงเลยไม่ชอบกินอาหารที่มามี้ทำ”
เด็กหญิงร่างอวบรีบส่ายหน้า “เจ้าแครอต ก็บอกว่าอร่อยค่ะ มันกินไปเกือบครึ่งจาน”
ถ้าแครอตที่ลูกสาวว่าเป็นคน กุลนิดาคงยิ้มออกบ้าง แต่แครอตเป็นแมวจรจัดที่เธอเก็บมาเลี้ยง นั่นหมายความว่าน้ำอิงเอาอาหารที่เธอทำให้ไปแบ่งให้แครอตมันกิน หรือบางทีอ
