Tulip 6
ฉันและเพื่อนนั่งฟังเพลงและดื่มไปเรื่อย ๆ มีบ้างที่โยกตามเพลง เครื่องดื่มแก้วแล้วแก้วเล่าถูกยกขึ้นดื่มเรื่อย ๆ อย่างต่อเนื่อง กลุ่มเพื่อนพี่ชายของไข่มุกก็ดื่มทั้งยังคุยกันอยู่เช่นเดียวกัน ส่วนฉันกับเพื่อนก็คุยกันอย่างที่ทำ ไม่ได้รู้สึกกดดันหรือไม่เป็นตัวของตัวเองเลยสักนิดเมื่อมีเพื่อนร่วมโต๊ะแบบนั้น
“แล้วคลิปล่าสุดตรวจหรือยัง?” ระหว่างที่ดื่มก็ถามเพื่อนไปด้วย
“เรียบร้อยไม่มีแก้ ฟุตเทจล่าสุดเดี๋ยวส่งให้นะ” ไข่มุกบอก มือก็ยื่นไปหยิบขวดเครื่องดื่มเทใส่แก้วให้ฉัน
“ได้ ค่อยส่งมาแล้วกัน อยากกินเอ็นข้อไก่ทอดอีกอะ สั่งเพิ่มดีไหม?” เอ่ยถามเพื่อนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามอย่างต้องการปรึกษา
“ได้ สั่งเลย พี่ ๆ จะสั่งอะไรเพิ่มไหมคะ พวกหนูจะสั่งเอ็นข้อไก่อะ” ไข่มุกไม่ลืมเอ่ยถามพี่ ๆ ที่นั่งคุยกันอยู่ เอาจริง ๆ เลยนะ ภายในห้องก็ไม่ได้สว่างมากนักหรอกเป็นแสงสลัวเสียส่วนใหญ่ ที่คุย ๆ กันอยู่เนี่ยฉันมองไม่เห็นหน้าเพื่อนตัวเองหรือรุ่นพี่ด้วยซ้ำจะกินของบนโต๊ะก็อาศัยความเนียนเวลาแสงจากข้างนอกส่องเข้ามา แต่ไม่อยากเปิดไฟเพราะจะเสียบรรยากาศน่ะสิ
“เอา ๆ พี่เอาผัดเม็ดมะม่วงให้พี่ด้วยไข่มุก” พี่คนหนึ่งเอ่ยบอก
“เอามาอย่างละสองเลยไข่มุก”
“เอาวอดก้าให้พวกพี่เพิ่มด้วย”
“ได้เลย” ไข่มุกรับปาก มือก็พิมพ์ข้อความในโทรศัพท์
“ขวัญ แล้วขับรถอะไรมา?” ส่งข้อความเสร็จไข่มุกก็เอ่ยถามอีกครั้ง ฉันยกแก้วเครื่องดื่มในมือขึ้นดื่มจนหมดเสร็จแล้วถึงได้เอ่ยตอบเพื่อน
“มอเตอร์ไซค์ แกล่ะ”
“มากับพี่โอ” ไข่มุกตอบ และตอนนี้เหมือนจะเริ่มปรับสายตาได้บ้างแล้วนะแต่กลายเป็นว่าฉันเริ่มเมาแล้วนี่สิ เกือบเที่ยงคืนเราทั้งสองกลุ่มเริ่มขยับใกล้กันและพูดคุยกันไปเรื่อย ๆ ในหลาย ๆ เรื่องพี่ ๆ ก็ถามบ้างฉันเองก็ตอบบ้าง นับว่าเป็นสิ่งที่ดีมาก ๆ เมื่อพี่ ๆ ไม่มีใครมือเร็วหรือถามคำถามละลาบละล้วงจนทำให้ฉันไม่สบายใจ แต่เหมือนเรื่องที่คุยจะเป็นเรื่องทั่วไปและเรื่องเที่ยวมากกว่า
“ไปไหมล่ะ ภูเก็ตน่ะ พี่มีโรงแรมที่นั่น” พี่คนหนึ่งชวนด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
“หนูอยากไป แต่มีแผนที่จะไปลาวก่อนค่ะ” ไข่มุกตอบอย่างเสียดายไม่น้อยที่ยังไม่สามารถไปภูเก็ตได้ในตอนนี้
“ไม่เป็นอะไรหรอก กลับมาก็ให้ไอ้โอมันบอกพี่เดี๋ยวจะจัดห้องไว้ให้ ไปด้วยกันนี่แหละเดี๋ยวพาเที่ยวเอง”
“เดือนหน้าได้ไหมคะ เดือนหน้าหนูว่างหลังวันวาเลนไทน์พอดี”
“เอาสิ พวกมึงเอาไงไปไหม”
“เอาสิ กูเองก็ไม่ได้พักนานแล้วเหมือนกัน ไปพักผ่อนหน่อยก็ดี”
“มึงล่ะไอ้เขต”
“อือ ไปก็ไป ค่อยบอกวันมาแล้วกัน”
“ขวัญ ไปด้วยกันนะ” ไข่มุกหันมาชวนฉันบ้าง
“ต้องดูวันก่อนน่ะสิ เดี๋ยวบอกอีกทีนะ”
“ได้เลย แต่ไปบนก่อนขอให้แกไปกับฉัน” ไข่มุกหัวเราะเบา ๆ ยามเอ่ยบอกแบบนั้น
“ไม่บังคับเลยนะ” ฉันแกล้งแซวเพื่อนมือก็เทเครื่องดื่มใส่แก้วให้เพื่อนและเทให้ตัวเอง
“ไม่บังคับ แต่จะไปบน”
“ใกล้วันค่อยบอกนะได้จะลางานด้วย”
“โอเค ฉลองหน่อย คลิปล่าสุดล้านวิวในหนึ่งสัปดาห์” เครื่องดื่มแก้วแล้วแก้วเล่าที่ยกขึ้นชนเพื่อฉลองให้เพื่อน เราสนุกกันมานั่งดื่มกันจนถึงเวลาร้านปิด ตีสองแล้วเหรอเนี่ย แต่ถึงแม้ร้านจะปิดแต่เรายังนั่งดื่มกันต่อจวบจนตีสามฉันส่งข้อความบอกพี่สาวว่าจะกลับแล้ว หากพี่หลับแล้วเดี๋ยวฉันเดินข้ามถนนไปนอนโรงแรมเอง แต่ยังไม่ทันจะได้พิมพ์ประโยคถัดไปพี่พิมพ์ก็บอกว่ายังไม่หลับและกำลังออกจากบ้านมาแล้ว
“กลับยังไง” ไข่มุกทวนถามน้ำเสียงอ้อแอ้ระหว่างที่เรากำลังเดินออกจากห้องวีไอพี
“พี่พิมพ์กับพี่เขยมารับ” ฉันตอบเพื่อน แม้เสียงจะไม่ได้อ้อแอ้อย่างคนอื่นแต่เวลาเมาแล้วเสียงฉันจะแหบแห้งมาก ดื่มหนักแล้วเป็นแบบนี้ตลอดเลยล่ะดื่มแล้วเสียงหาย
“พี่เขยเหรอ? นี่คนสวยมีแฟนเหรอ?” ไข่มุกลุกขึ้นยืนอย่างตกใจ พี่โอเชี่ยนที่ยืนอยู่ด้านหลังถึงกับรีบถลาเข้ามาประคองคนเป็นน้องสาวยามเห็นท่าทียืนโอนเอนแบบนั้น
“ใช่มีแล้ว แกไหวไหมเนี่ย” ถามเพื่อนด้วยความเป็นห่วง
“กายไหว แต่ใจเจ็บจี๊ด คนสวยของฉันมีแฟน รับไม่ได้หัวใจอ่อนแอ” ไข่มุกบอกอย่างงอแง เมื่อไอดอลตัวเองมีแฟน และมารับรู้อย่างไม่ทันได้ตั้งใจ ฉันมองเพื่อนงอแงกับพี่ชายก่อนจะหลุดหัวเราะเมื่อได้ยินพี่โอเชี่ยนบ่นไข่มุกไม่หยุด เราเดินออกจากห้องพร้อมกัน โดยที่ด้านหลังนั้นมีเพื่อนของพี่โอเชี่ยนเดินตามมาด้วย แต่ฉันก็ไม่อยากหันกลับไปมองหน้าพวกเขาเมื่อเดินออกมาเจอแสงที่สว่างมากกว่าภายในห้องวีไอพี แล้วที่ไม่อยากหันหน้าบ่อย ๆ ฉันกลัวจะเวียนหัวนี่แหละ
“พี่หนูมาเอาหมวกกันน็อกค่ะ” เดินมาถึงหน้าร้านก็แวะไปที่โต๊ะพี่การ์ดของทางร้าน
“อ้าวน้อง นี่ ๆ มาเอา โอ๊ะ คุณโอขออภัยครับ” พี่การ์ดของร้านทำหน้าตกใจเมื่อเห็นว่ามีพี่โอเชี่ยนเดินมาด้วย
“ทำงานต่อเถอะ” พี่โอบอกสั้น ๆ ฉันหยิบหมวกกันน็อกมากอดไว้แนบหน้าอกไม่ลืมที่จะยกมือไหว้ขอบคุณพี่ ๆ ที่ให้ฝากหมวก ระหว่างที่เดินออกมายังสวนหน้าร้านก็มีไข่มุกและพี่ ๆ เดินตามมาด้วย แต่ระหว่างที่รอฉันก็ทรุดนั่งกอดหมวกรอพี่พิมพ์มารับกลับบ้าน ข้าง ๆ เป็นไข่มุกที่นั่งเป็นเพื่อนฉัน
เวียนหัวมาก ทำไมก่อนหน้านี้ที่อยู่ในร้านไม่มีอาการนี้เลยนะ
“ทำไมพวกพี่ต้องมายืนกอดอกทำหน้าเหมือนยักษ์ด้วยเนี่ย” ไข่มุกเงยหน้ามองเจ้าของเงาทั้งสี่คนที่ยืนอยู่ด้านหลังเรา ทั้งยังบ่นอย่างไม่พอใจ
“ดื้อไง เมามากเกินไปแล้ว เพิ่งเห็นชุดว่าแต่งตัวโป๊กันขนาดนี้ ดีนะที่นั่งอยู่ในห้องวีไอพีน่ะ” เสียงหนึ่งเอ่ยบ่น แต่มีเหรอที่เพื่อนฉันจะยอมให้โดนบ่นอยู่ฝ่ายเดียว
“ไม่โป๊ ทีตัวเองไปดูสาว ๆ สวย ๆ นุ่งน้อยห่มน้อยยังไม่เคยว่าเลย นี่ไม่สนแล้วจะมองใครก็มองไปเคยไม่ต้องมายุ่งเกี่ยวกัน นี่ก็จะมองคนอื่นด้วยเหมือนกัน อยากไปจูบไปนัวกับใครก็ไป!” อา นี่คือเหตุผลที่วันนี้แต่งตัวเซ็กซี่สินะ
“ไข่มุก”
“พี่โอ! หนูไม่อยากได้ยินเสียงเขา” ไข่มุกรีบบอกพี่ชายตัวเองทันทีอย่างงอแง
“มึงก็เงียบไปก่อน ความผิดน้อยเสียเมื่อไหร่”
“แต่น้องมึงไม่ฟังกูอธิบาย”
“มึงคิดว่าเมาแบบนี้จะยอมฟังอะไรไหมล่ะ เงียบไปก่อน”
“เออ”
ฉันปวดหัวจัง เมื่อไหร่พี่พิมพ์จะมานะฉันจะหลับแล้ว
“ขวัญ...”
“มาแล้วเหรอ?” รีบเงยหน้าขึ้นมองไปยังต้นเสียงที่เอ่ยเรียกชื่อตัวเองทันที พี่ขวัญจริง ๆ ด้วย พี่ขวัญจอดรถไว้ที่มุมด้านหนึ่งและกำลังเดินเข้ามาใกล้ฉันรีบลุกขึ้นยืนแต่ก็เกือบจะล้ม ยังดีที่มีคนช่วยพยุงไว้ก่อน ฉันไม่ได้สนใจคนที่ช่วยแต่ตอนนี้ฉันกำลังส่งยิ้มออดอ้อนพี่สาวที่กำลังเดินเข้ามาใกล้อยู่ทันที
“ง่วงแล้ว” รีบเอ่ยบอกพี่พิมพ์อย่างงอแง
“ง่วงก็กลับไปนอนค่ะ ขอบคุณที่ช่วยดูแลขวัญนะคะ” พี่พิมพ์บอกกลุ่มคนที่อยู่ด้านหลัง
“ยินดีครับ น้องขวัญก็เหมือนน้องผม”
“ขอบคุณค่ะ ไง เด็กแสบไม่ไปหาพี่เลยนะ” ท้ายประโยคพี่พิมพ์คุยกับไข่มุกที่ตอนนี้เบะปากคล้ายจะร้องไห้ แต่ก็รีบเดินเข้าไปสวมกอดพี่พิมพ์ไว้แน่น
“คนสวยมีแฟนแล้วไม่บอกน้องเลย”
“โอ๋ ๆ ยังไม่มีโอกาสไงคะ ว่าง ๆ ไปกินข้าวด้วยกันนะเดี๋ยวแนะนำให้รู้จัก”
“ก็ได้ค่ะ” ไข่มุกยอมรับปากโดยดี
“เอาละ แยกย้ายกันไปพักได้แล้วนะ ฝันดีล่วงหน้าค่ะ”
“ฝันดีค่ะคนสวย” ไข่มุกบอกพี่พิมพ์ด้วยรอยยิ้มก่อนจะเดินกลับไปโถมตัวกอดพี่ชาย ส่วนฉันหันโถมตัวเข้าไปกอดพี่พิมพ์ไว้แน่น เมื่อเจอเซฟโซนของตัวเองฉันก็แทบจะจำอะไรไม่ได้เลยสักอย่าง จะไม่ได้แม้กระทั่งฉันกลับขึ้นรถได้ยังไง
คืนนี้เป็นค่ำคืนที่ฉันรู้สึกสนุกมากจริง ๆ เมาจนภาพตัดไม่เกินจริงเลยค่ะ