คุณศิริมาสาวใหญ่วัยห้าสิบต้นๆในชุดเสื้อคลุมกรุยกรายเดินเฉิดฉายอยู่ภายในบ้านหลังใหญ่หรูหรา กรีดปลายนิ้วมือลงบนโต๊ะหินอ่อน เมื่อพบสิ่งแปลกปลอมบนนั้น เธอปรายตามองสาวใช้ที่ยืนก้มหน้าทางด้านหลังด้วยแววตำหนิติติง
“กี่ครั้งแล้วเนี่ยแม่หวาน”
“คุณนายขา โต๊ะตัวนี้หวานเช็ดทุกวันจริงๆนะคะ”
“เช็ดทุกวันจะมีฝุ่นได้ยังไงกันจ๊ะ”
โธ่เอ้ย สาวใช้ได้แต่ถอนใจ ก็คุณผู้ชายกลับบ้านมาพร้อมฝุ่นพวกนี้ตลอด แล้วก็ชอบถอดหมวกวางทิ้งไว้บนนี้ ไหนจะเสื้อคลุมเอย อะไรเอย ไม่รู้ไปบุกป่าฝ่าดงฝุ่นที่ไหนมา เลยพลอยทำให้คุณผู้หญิงเอ็ดเอาอยู่แบบนี้ทุกที
“ทำไมโหดจังครับทูนหัว”
หนุ่มใหญ่เจ้านายอีกคนที่สาวใช้นึกถึงอยู่ในใจเมื่อครู่เดินเข้ามาพอดี พร้อมโอบเอวศรีภรรยาจากทางด้านหลัง หอมแก้มฟอดใหญ่ซ้ายขวา ไม่ลืมบอกเรื่องสำคัญกันเธอลืม
“อาทิตย์หน้าวันเกิดคุณแม่คุณนะ ลืมหรือเปล่า”
“ไม่ลืมหรอกค่ะ”
“ปีนี้ซื้ออะไรให้ท่านดี”
หน้าเศร้าล
