12 ท้อง
1123 คำ
“ ท่านหมอ เชิญเข้ามาด้านในเจ้าค่ะ “
“ ขออภัยด้วยขอรับฮูหยิน “ หมอชราเอ่ยขออภัยจากนั้นก็ตรวจชีพจรของนางทันที เขายกยิ้มอย่างยินดี ก่อนจะเอ่ยออกมา
“ ยินดีกับฮูหยินด้วย ท่านตั้งครรภ์แล้ว ข้าจะเขียนเทียบยาบำรุง ให้สาวใช้ท่านมารับยาด้วย “ คำบอกของหมอชราทำเอาร่างบางตื่นตกใจจนตาโต ไม่คิดว่าแค่คืนเดียวจะทำให้นางตั้งท้องขึ้นมาได้ มือบางลูบไล้สัมพัสหน้าท้องของตนเองอย่างลืมตัว ไม่รู้ว่าเป็นเพราะสัญชาติญาณของความเป็นแม่ หรืออะไรก็ตามแต่ ในหัวใจของนางเต้นรัวเมื่อรับรู้ว่ามีอีกหนึ่งชีวิตในท้องของตน
“ ยินดีด้วยเจ้าค่ะฮูหยิน” สองพี่น้องซูเอ่ยอย่างยินดี
“ พวกเจ้าห้ามให้ใครรู้เรื่องนี้ ถ้ามีใครมาถามบอกแค่ว่าข้าไม่สบายเท่านั้น เข้าใจหรือไม่ “
“ แต่ว่า …. “
“ เจ้าไม่ต้องพูดอะไรทั้งสิ้น เสี่ยวลี่ “ ซูมี่เอ่ยปรามน้องสาวของตน
หลังจากที่สาวใช้ทั้งสองออกจากห้องไปแล้วฟางซินนั่งเหม่อลอยไปถึงพ่อของลูกในท้องอย่างครุ่นคิดไม่รู้ว่าเขาจะคิดถึงนางบ้างหรือไม่และก็ไม่รู้ว่าเขาเชื่อคำที่ร่ำลือพวกนั้นหรือไม่ แต่ในตอนนี้นางต้องนึกถึงลูกน้อยในท้องของตนเองให้มาก หยิบไอแพดออกมาเพื่อหายาบำรุงที่นางซื้อคิดมาจากโลกก่อนมากิน แล้วนอนหลับไป ตื่นมาอีกทีก็ยามโหยว่แล้ว [17.00-18.59]
” ฮูหยินเจ้าคะหิวหรือไม่ บ่าวเตรียมสำรับเอาไว้แล้วเจ้าค่ะ “
“ อืม “ ซูลี่ประคองนายหญิงของตนเองออกมารับอาหารเย็นที่โต๊ะ แต่เมื่อนางได้กลิ่นของอาหารก็จะอาเจียนจนแทบจะหมดเรี่ยวแรง
“ ฮูหยินน้ำเจ้าค่ะ กลั้วปากสักหน่อยเถอะนะเจ้าคะ “ ซูมี่เอ่ยบอกพร้อมกับถือแก้วน้ำมาให้นางได้กลั้วล้างปาก
“ ขอบใจพวกเจ้ามาก “ ยามนี้ดวงตาของนางเอ่อคลอไปด้วยหยาดน้ำตา ทั้งคิดถึงเขาและน้อยใจที่เขาไม่มาหานางเหมือนเช่นเคย ไม่มีคำใดๆบอกกล่าวสักคำ ฟางซินร้องไห้อยู่ในออ้มกอดของสองสาวใช้ส่วนตัวอย่างเนิ่นนาน
“ ฮูหยินอย่าร้องไห้เลยเจ้าค่ะ คุณหนูชายอาจจะกำลังยุ่ง แต่คงใกล้จะกลับมาแล้ว “ ซูมี่เอ่ยปลอบใจนายของตนเองอย่างเป็นห่วง
“ ฮึก ฮื่อๆๆๆ เสี่ยวมี่ข้า ฮึก ข้าคิดถึงเขา ฮื่อ ข้าคิดถึงคนใจร้าย เขาใจร้ายเหลือเกิน “ กว่าที่นางจะหยุดร้องไห้ก็เล่นเอาดวงตาคู่งามบวมแดงจนน่าสงสารและผลอยหลับไปโดยที่ยังไม่ได้รับอาหารเย็นแม้แต่คำเดียว
กลางดึกนางตื่นขึ้นมาเพราะรู้สึกหิวจนแสบท้อง จึงเปิดไอแพดขึ้นเพื่อหาของกินแก้หิว แต่น้ำตาเจ้ากรรมก็ไห้ออกมาซ้ำแล้วซ้ำเล่า นางคิดถึงเขามากเหลือเกิน ไม่คิดเลยว่าแค่ความสัมพันธ์คืนเดียวก็ทำให้นางมอบใจให้เขาเช่นนี้แล้ว เมื่อได้กินของอร่อยจนอิ่มแล้วนางก็นอนหลับไปจนถึงเช้า
ทางด้านค่ายทหารของชินอ๋องในเวลานี้นั้นเยว่เทียนเอาแต่อาเจียนไม่หยุด ทั้งยังไม่สามารถดื่มกินอะไรได้เลย ใบหน้าของเขาซูบซีดอย่างมาก แม้กระทั่งหมอหลวงยังไม่สามารถรักษาเขาให้หายได้
“ อาการของท่านกุนซือเยว่นั้นคล้ายกับว่า เอ่อไม่ทราบว่าฮูหยินของท่านตั้งครรภ์หรือยังขอรับ “ คำถามที่หมอหลวงเอ่ยถามนั้นทำให้เขาต้องหยุดคิดแทบจะทันที เขาคิดถึงเรื่องคืนนั้นและเมื่อนับดูก็เป็นเวลาสองเดือนแล้ว ไม่แน่ว่าตอนนี้นางอาจจะกำลังมีลูกให้เขาอยู่ก็ได้
“ ท่านอ๋อง “
“ ไปเถอะทางนี้ไม่มีอะไรหน้าเป็นห่วงนัก หากมีเรื่องด่วนอะไรข้าจะส่งสารไป “
“ ขอบพระทัยพะย่ะค่ะ “ เยว่เทียนรีบลุกขึ้นวิ่งไปที่คอกม้าแล้วขวบม้ากลับไปที่จวนเยว่ทันที เขาขี่ม้าตลอดทั้งวันไม่ได้หยุดพัก ในที่สุดก็มาถึงจวนในช่วงค่ำๆ
“ คุณชาย คุณชายท่านกลับมาแล้ว “ พ่อบ้านตู้เอ่ยขึ้นอย่างดีใจ แต่เยว่เทียนไม่ได้สนใจพ่อบ้านตู้ที่ออกมาต้อนรับ เขาเพียงส่งสายจูงม้าให้แล้ววิ่งเข้าไปที่เรือนตะวันตก
“ จะทำเช่นไรดีเสี่ยวลี่ ข้าอยากจะส่งข่าวให้คุณชาย แต่ว่าข้าไม่รู้ว่าจะทำเช่นไร ฮูหยินร้องไห้ทุกวัน ข้าทนไม่ไหวแล้ว ” ซูมี่เอ่ยขึ้นด้วยความโมโห โดยไม่รู้ว่าทุกถ้อยคำของนางนั้นถูกเยว่เทียนได้ยินมันทั้งหมดแล้ว
“ คะ คุณชาย “ ซูมี่ร้องบอกอย่างดีใจ นางกำลังจะวิ่งเข้าไปบอกนายของตนเองในเรือนก็ถูกห้ามเอาไว้เสียก่อน
เยว่เทียนเดินเข้าไปในเรือนของนางก็ได้ยินเสียงร้องไห้จากด้านใน เขาหยุดยืนฟังอยู่หน้าห้อง เพราะอยากจะรู้ว่านางจะต่อว่าเขาเช่นไร จะคิดถึงเขาบ้างหรือไม่
“ ฮื่อๆๆฮึก คนบ้า คนเลวฮื่อๆๆ ข้าคิดถึงท่านเหลือเกิน เยว่เทียน ข้าคิดถึงท่าน ฮื่อๆๆ “ ส่วนคนนอกห้องนั้นในเวลานี้ยิ้มแก้มปริเป็นที่เรียบร้อย
ชายหนุ่มแอบย่องเข้าไปด้านหลังของร่างบางก่อนจะเข้าสวมกอดให้หายคิดถึง ฟางซินสะดุ้งตกใจเพราะไม่คิดว่าจะมีใครเข้ามาถึงในห้องนอนของตนได้ แต่เมื่อได้ยินน้ำเสียงที่คุ้นเคยก็รีบหันกลับมาเผชิญหน้ากับเขาทันที
“ พี่คิดถึงเจ้ามากรู้ไหมคนดี “
“ ฮึก ฮื่อๆๆ ท่านพี่ ท่านกลับมาแล้ว ฮื่อๆๆ” นางร้องไห้โฮเมื่อเห็นหน้าเขาแต่แล้วร่างบางก็ทรุดลงไปกับพื้นทั้งยังหมดสติไปแล้วด้วย ทำให้เยว่เทียนตกใจกลัวว่านางจะเป็นอะไรไป
“ ซินเอ๋อ ใครอยู่ข้างนอกตามหมอเร็วเข้า “ เขาร้องบอกอย่างตกใจจากนั้นก็อุ้มนางไปวางลงบนเตียงนอนอย่างแผ่วเบา ไม่นานนักหมอชราคนเดิมก็เข้ามาอีกครั้ง เขาตรวจจับชีพจรของนางในทันที
“ นายท่าน เนื่องจากว่านางตั้งครรภ์อยู่อีกทั้งพักผ่อนไม่เพียงพอจึงได้เป็นลมล้มพับไป จากนี้ให้นางบำรุงตนเองและพักผ่อนให้มากขอรับ ส่วนเด็กในท้องแข็งแรงดี ส่งคนไปรับเทียบยากับข้าด้วย ขอตัวก่อน “
“ ขอบคุณท่านหมอ เสี่ยวลี่ส่งท่านหมอด้วย “
“ เจ้าค่ะ “
- ผู้เขียน
