ฮูหยินท้ายจวนที่ไม่ได้รัก

6 หน้าที่สามี ?

ทางด้านชายหนุ่มนั้นหลังจากที่บิดาของเขากลับมาที่จวนแล้ว ทั้งสองก็ปรึกษาหารือกันจนดึกดื่นจึงได้แยกย้ายกันไปพักผ่อน แต่ก่อนที่เขาจะออกจากเรือนของบิดาไปนั้น บิดาได้เอ่ยบางคำขึ้นมา

" พ่อรู้ว่าเจ้าไม่รักใคร่ในตัวของนาง แต่เวลานี้นางเป็นภรรยาของเจ้าแล้ว ก็ควรจะมีน้ำใจต่อนางบ้าง เห็นแก่พ่อได้หรือไม่ พ่ออยากอุ้มหลานคนแรกที่เกิดจากนาง "

" ขอรับท่านพ่อ ลูกเข้าใจแล้ว "

" อืม ไปพักเถอะ "

หลังจากที่เดินออกมาถึงเรือนนอนของตนเองแล้ว ชายหนุ่มกลับนอนไม่หลับ เพราะคิดถึงร่างนุ่มนิ่มของนาง เดิมทีเขาไม่คิดที่จะยุ่งเกี่ยวอะไรกับนาง แต่เมื่อบิดาเอ่ยขอมาเช่นนี้เขาก็คงทำได้แค่ ทำตามที่บิดาร้องขอมากับนางเท่านั้น

เยว่เทียนอาบน้ำอาบท่าแล้วเดินไปหานางที่เรือนตะวันตกที่บิดาของเขาเป็นคนสั่งการให้บ่าวไพร่มาจัดการตกแต่งเรียนนอนให้นาง ที่นี่รายล้อมไปด้วยดอกไม้นานาพันธุ์ ส่งกลิ่นหอมกรุ่น เขาเดินเข้ามาถึงด้านหน้าเรือนแล้วในใจรู้สึกปลอดโปร่ง สบายใจเพียงแค่ได้กลิ่นหอมจากนอกเรือนเท่านั้น

เขาค่อยๆย่างก้าวเข้าไปในห้องนอนของนาง และก็เห็นว่าร่างบางกำลังหลับสบายอยู่ เขาค่อยๆสอดตัวเข้าไปในผ้าห่มผืนเดียวกันกับนาง จากนั้นก็ดึงนางขึ้นมาโอบกอดเอาไว้ ไม่นานลมหายใจก็เข้าออกสม่ำเสมอบ่งบอกว่าเขาหลับไปแล้ว

ร่างบางค่อยๆรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาและพบว่าแขนของใครบางคนกำลังทาบทับที่เอวของตนเองอยู่ นางเลื่อนมองก็พบว่าเขาคือสามีที่ไม่เคยย่างกายเข้ามาใกล้นางขนาดนี้ สายตาที่มองเขานั้งรู้สึกแปลกใจอย่างมาก ไม่รู้ว่าเขาคิดจะทำอะไรกันแน่

ฟางซินค่อยๆเอาแขนที่พาดบนเอวของตนเองออกไปวางที่เตียงนอน แล้วขยับกายออกจากอ้อมกอดของเขา เยว่เทียนที่รู้สึกตัวตื่นแล้วก็ลืมตาขึ้นมามองดูการกระทำของนาง เขายกยิ้มมุมปากก่อนจะยอมอ้าแขนให้ร่างบางได้ออกไป

" ท่าน ตื่นแล้วก็ออกไปสิเจ้าคะ "

" เจ้ากำลังไล่ข้างั้นหรือ ซินเอ๋อ "

' นั่นเรียกซะสนิทเชียว มาไม้ไหนล่ะเนี่ย ' ฟางซินเอ่ยกับตนเองในใจ

" ก็ปกติท่านไม่เคยมาเรือนของข้า และก็ไม่เคยเข้าใกล้แม้แต่นิดเดียว แต่วันนี้ท่านกลับมานอนบนเตียงแล้วยังกอดข้าไว้อีก "

" ก็ ... ข้าแค่ทำหน้าที่ของสามีที่ดีเท่านั้น "

" สามี ? "

" ถูกต้อง ข้าคือ ...สามี... ของเจ้า " เขาเอ่ยอย่างเน้นคำและชี้มาที่ตัวของนาง ที่ตอนนี้ทำหน้าเหวอไปแล้ว

" ข้าไม่รู้ว่าท่านต้องการอะไร แต่ไม่จำเป็นทำเช่นนี้หรอกเจ้าค่ะ "

" ทำไม "

" อย่างที่รู้ๆเราต่างก็ไม่มีใจให้กัน เพราะฉะนั้นไม่ต้องฝืนใจทำในสิ่งที่ตนเองไม่อยากทำ " นางเอ่ยบอกกับเขาและเดินเข้าไปยังฉากด้านหลังเพื่อที่จะผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่ เยว่เทียนนั้นเขาคิดถึงคำพูดของนางเมื่อครู่นี้ความรู้สึกหงุดหงิดและไม่ยินยอมบังเกิดขึ้นในใจของเขา

' นางจะต้องรักและเป็นของเขาเท่านั้น ' ชายหนุ่มเอ่ยบอกกับตนเองในใจ ก่อนจะเดินออกจากเรือนของนางกลับไปที่เรือนของตนเอง

เมื่อเห็นว่าเขาจากไปแล้วฟางซินก็ถอนหายใจออกมาเบาๆ จากนั้นก็จัดการธุระส่วนตัวของตนเองและก็เดินออกมานั่งรอสาวใช้ทั้งสองของตนที่ยังไม่เห็นตั้งแต่เช้าแล้วและไม่รู้ว่าสองคนนั้นหายไปไหนกัน

ส่วนสาวใช้ของนางทั้งสองคนนั้นตอนนี้กำลังช่วยกันเตรียมอหารเช้าในครัวใหญ่ เพื่อให้เจ้านายของตนเองได้ชิม ซึ่งได้รับการสอนจากแม่ครัวที่อยู่ที่นี่หลายอย่าง เป็นการทำอาหารจากสัตว์ทะเล ที่พวกนางไม่เคยพบเห็นมาก่อน

เมื่อทำเสร็จพวกนางก็ยกไปให้เจ้านายของตนเองที่เรือน และเมื่อฟางซินได้เห็นอาหารตรงหน้าก็ยิ้มกว้างออกมาทันที เพราะนางชื่นชอบอาหารทะเลเป็นอย่างมากในมิติของนางก็มีอยู่ เพียงแต่นางยังไม่รู้ว่าจะเอาออกมายังไง

" เยี่ยมมาก เสี่ยวมี่เสี่ยวลี่ รู้ใจข้าที่สุด " สองพี่น้องยิ้มกว้างเมื่อถูกชม

ฟางซินก็ไม่รอช้านางกินอาหารทะเลตรงหน้าจนอิ่มแปล้ และนั่งเล่นอยู่ที่ม้าหินออ่นอย่างสบายอกสบายใจ แต่ไม่ใช่กับเรือนหลังที่พักของไฉ่หง ที่กำลังร้อนรุ่มเมื่อรู้ว่าคนรักไปค้างคืนที่เรือนตะวันตก เวลานี้นางเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าเขายังมีนางในใจเพียงผู้เดียว ตั้งแต่เมื่อวานที่นางเห็นสายตาที่เขามองไปยังฟางซินในใจก็อดที่จะหวาดหวั่นไม่ได้

" นายหญิงเจ้าคะ ใจเย็นๆก่อนเถอะเจ้าค่ะ บ่าวคิดว่าคุณชายคงทำไปเพราะนายท่านสั่งแน่นอนเจ้าค่ะ " ถังเป่าสาวใช้ของนางเอ่ยปลอบใจ ไฉ่หงจึงพอรู้สึกดีขึ้นมาบ้าง

" เจ้าคิดเช่นนั้นหรือถังเป่า "

" เจ้าค่ะบ่าวแน่ใจ "

" งั้นคืนนี้เจ้าช่วยข้าคิดแผนการที่จะให้ท่านพี่มาค้างกับข้าดีกว่า "

" เจ้าค่ะ " ทั้งนายบ่าวสองคนมองหน้ากันอย่างหมายมาดแววตาที่ส่งถึงกันนั้นมีความเจ้าเล่ห์และแฝงไปด้วยร้อยยิ้ม