ฮูหยินท้ายจวนที่ไม่ได้รัก

2 ช็อปปิ้ง

หลังจากที่เปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดใหม่แล้วเธอก็ออกจากบ้านไปพร้อมกับรถยนต์คู่ใจ ที่แรกคือธนาคาร เธอมาเบิกเงินทั้งหมดในบัญชีของธนาคารนี้ ซึ่งมีเงินอยู่ราวๆ 2ล้านบาท เป็นเงินที่แฟนเก่าของเธอให้เอาไว้ก่อนที่ทั้งคู่จะเลิกกัน และเขาต้องกลับไปอยู่ที่ต่างประเทศ

จากนั้นปาลินก็ไปยังศูนย์ค้าส่งที่มีทั้ง อาหารสด และผักผลไม้ เธอเดินเข้าไปที่ร้านเหล่านั้นพร้อมกับชี้บอกแม่ค้าที่ยืนอยู่

" ผลไม้พวกนี้เอาอย่างละ 20 กิโลค่ะ ย้ำว่าทุกอย่างในร้าน "

" ทุกอย่างใช่ไหมคะคุณ ไม่ได้หลอกป้านะ "

" ฉันจะหลอกป้าทำไมคะ ป้าไปจัดตามที่ฉันบอกเถอะค่ะ แล้วก็คิดเงินมาเลยนะคะ ฉันจะไปสั่งผักสดต่อ "

" คุณมีร้านไหนแล้วหรือยังคะ ถ้ายังลูกสะใภ้ป้าขายผักสดอยู่ ถ้าไม่... "

" งั้นป้าก็จัดมาเลยค่ะ ฉันเองก็ไม่ต้องเสียเวลาด้วย "

" ได้เลยค่ะ "

ปาลินไม่รอให้แม่ค้าวัยกลางคนพูดอะไรมากนักเธอจ่ายเงินไปปึกใหญ่ ซึ่งเป็นปึกละแสนตามที่ธนาคารนับมา

" ที่เหลือเดี๋ยวฉันกลับมาจัดการค่ะ "

" ได้ๆ ได้ค่ะ "

เมื่อจบจากการซื้อผักและผลไม้แล้วปาลินก็ไปยังร้านขายอาหารสด เธอสั่งเนื้อวัว เนื้อหมู ไก่ และเป็ด อย่างละ 50 กิโลกรัม และอาหารทะเลจำพวก กุ้งหอยปูปลา อย่างละ 30 กิโลกรัม ไข่เป็ด ไข่ไก่ อย่างละ 100 แผง

เมื่อจ่ายเงินเสร็จเธอก็ขอให้ทางร้านนำไปส่งที่รถยนต์ของเธอ ซึ่งจอดอยู่ที่ลานจอดรถ ซึ่งเธอก็เดินนำพวกเขาไปที่นั่นด้วย

หลังจากที่ทางร้านนำอาหารสดมาส่งให้ที่รถแล้ว ปาลินก็อาศัยจังหวะที่ไม่มีคนอยู่ในบริเวณนั้นเก็บทุกอย่างเข้าไปในมิติ จากนั้นก็กลับไปที่ร้านผักผลไม้ต่อ

" เรียบร้อยไหมคะป้า " ปาลินเอ่ยถามขึ้น

" เรียบร้อยค่ะ เดี๋ยวป้าให้เด็กๆเอาไปส่งที่รถให้นะคะ ส่วนนี่เป็นเงินที่เหลือค่ะ " แม่ค้ายื่นเงินที่เหลือคืนให้เธอ ปาลินรับเงินคืนมาแล้วเก็บใส่กระเป๋าของตนเอง จากนั้นเดินนำไปที่รถ หลังจากที่พวกเขาส่งผักและผลไม้เสร็จแล้วปาลินก็ให้ค่าขนมคนละ 100 บาทเป็นการตอบแทน จากนั้นก็ทำเช่นเดิม รอให้คนไปกันหมดแล้วก็เก็บเข้ามิติ แล้วขับรถออกไปยังห้างสรรพสินค้าต่อไป

ปาลินมองนาฬิกาข้อมือของตนเองเพื่อดูเวลา ซึ่งตอนนี้เป็นเวลาบ่ายสามโมงแล้ว เธอรีบไปซื้อข้าวสารอาหารแห้งที่ต้องการจนครบแล้วกลับบ้านไปพักผ่อน เพื่อที่รุ่งเช้าจะได้ไปซื้อของที่ต้องการต่อ เธอเหลือเวลาแค่ 2วัน กับ 5 ชั่วโมงแล้ว และตอนนี้เธอกำลังโหลดหนังและเพลง รวมถึงซีรี่ย์ต่างๆลงในไอแพดอีกด้วย

เช้าวันต่อมาปาลินขับรถไปที่สำนักงานที่ดินเพื่อทำการเปลี่ยนชื่อบ้านของตนเองเป็นชื่อของพี่ชายและแม่ร่วมกัน รวมทั้งรถยนต์ของเธอก็เปลี่ยนเป็นชื่อของพี่ชายเรียบร้อยแล้ว เธอหวังแค่ให้พวกเขามีบ้านอยู่อย่างสุขสบายก็เท่านั้น

ต่อจากนั้นเธอก็ไปซื้อของอื่นๆที่ต้องการต่อไป มีทั้งยาสามัญประจำบ้าน เครื่องปรุงรสชาติ น้ำดื่ม น้ำอัดลม หรือแม้แต่อาหารเสริมบำรุงร่างกายเธอก็เลือกซื้อไปด้วย นอกจากนี้ยังมีเครื่องสำอางจากเคาน์เตอร์แบรนด์ดังด้วย เธอซื้อทั้งครีมทาผิวหน้า ผิวกาย ซึ่งตอนนี้ในมิติของเธอคือห้างสรรพสินค้าเคลื่อนที่แล้ว

รวมทั้งเครื่องสำอางต่างๆติดไปด้วย เพราะมั่นใจว่าของพวกนี้ยังไงก็ได้ใช้ และไม่แน่ว่าอาจจะช่วยให้เธอมีช่องทางทำกินได้อีกด้วย เพราะไม่ว่าจะยุคไหนผู้หญิงกับของพวกนี้คือสิ่งจำเป็นต้องใช้ เธอถือคติที่ว่า...

' ยอมอดข้าวแต่ไม่ยอมหน้าศพเด็ดขาด '

ตอนนี้บ่ายโมงแล้งเธอจัดการเก็บของทุกอย่างเข้าไปในมิติ แล้วขับรถไปยังศูนย์การค้าเสื้อผ้าและผ้าสำหรับตัดชุด เธอมุ่งหน้าไปยังร้านใหญ่ที่ตั้งอยู่เบื้องหน้า จากนั้นก็สั่งซื้อผ้าฝ้ายธรรมดา ผ้าฝ้ายอย่างดี ซึ่งเน้นเป็นสีพื้นทั้งหมด นอกจากนี้ยังมีผ้าไหมแท้ ผ้าไหมเทียมอีกด้วย ซึ่งเธอสั่งทุกอย่าง อย่างละ 50ม้วน 1ม้วนยาว 10เมตร กว้าง 5 เมตร

โดยให้ทางร้านนำไปส่งที่บ้านหลังจากที่จ่ายเงินเสร็จแล้ว ตอนนี้เป็นเวลาสามทุ่มแล้ว เธอซื้อทุกอย่างจนครบตามที่ต้องการแล้ว พรุ่งนี้เธอตั้งใจจะไปทำบุญที่วัดและกลับไปหาแม่กับพี่ชายที่บ้านเก่า เพื่อนำเงินบางส่วนที่เหลือและโฉนดบ้านไปให้ด้วย

เธอเข้ามาในบ้านก็เจอกับแม่ที่นั่งดูทีวีอยู่ ส่วนพี่ชายนั้นกำลังล้างรถมอเตอร์ไซค์ของตัวเองอยู่หลังบ้าน

" ไปไงมาไงถึงโผล่มาบ้านนี้ได้ " นางปราณีเอ่ยถามลูกสาวที่ไม่ค่อยได้เจอหน้ากัน

" เอาโฉนดมาให้ เงินนี่เก็บไว้ใช้นะแม่ เหล้าก็กินน้อยๆ หน่อยนะ " ปาลินเอ่ยขึ้นก่อนจะส่งซองเอกสารสีน้ำตาลให้กับผู้เป็นแม่ รวมถึงเงินอีกปึกใหญ่ด้วย

" โฉนดอะไร แล้วเงินนี่ ทำไมไม่เก็บไว้ใช้เอง " ปราณีเอ่ยถามลูกสาวเสียงขุ่นมัว

" ก็ไม่รู้ว่าจะอยู่ได้อีกนานแค่ไหน ก็เลยอยากให้แม่ย้ายไปอยู่บ้านนั้น ส่วนบ้านนี้ถ้าไม่มีใครอยู่ก็ขายไป แล้วเอาเงินไปตั้งตัวทำธุรกิจอะไรสักอย่างก็ได้แม่ "

" แกหมายความว่ายังไงที่ว่า อยู่ไม่นาน แกเป็นอะไร บอกฉันมานะ ฉันเป็นแม่แก แกจะมาทำแบบนี้ไม่ได้ " ปราณีโวยวายเสียงดังจนลูกชายต้องเข้าบ้านมาดูว่าแม่โวยวายเพราะอะไร