2.เริ่มสนใจ
1092 คำ
"บอกพี่ภัทราซิครับว่าให้ทำหลานสาวให้หน่อย"
"สี่สิบกว่าปีเข้าไปล๊ะจะเอาที่ไหนมามี แกก็พูดไปตาพิท" (พิทคือชื่อเล่นเรียกสั้น ๆ ของคุณพิทยาเค้าค่ะ)
"งั้นเอ็นดูเด็กนั่นใช่มั๊ย เดี๋ยวผมไปบอกให้ว่าหนู ๆ คุณตาคนนี้ถูกชะตาอยากอุปถัมภ์มาเป็นหลานสาวคุณตามะ เป็นไง ดีมั๊ย" พิทยาแกล้งสัพยอกบิดาเล่น
"หึ อย่าพูดดีไป ไปนู่นแล้ว ตัวก็เล็กแขนก็เล็กนิดเดียวต่อไปจะผ่าตัดคนไข้ไหวเหรอ เฮ๊อ ขาดสารอาหารหรือเปล่านี่" พัฒนายังบ่นไม่เลิก
"เอ้า เอ้า บ่นใหญ่เลย ถ้าทางจะถูกใจเอามาก ๆ นะเนี่ย เดี๋ยวผมไปสืบมาให้ว่าเด็กคนนั้นเป็นใครแล้วจะถามให้ด้วยว่าได้กินอาหารครบห้าหมู่มั๊ย ดีมั๊ยครับท่านพัฒนา"
"เออ ท่านเทิ่นอะไรอย่ามาทะเล้นให้มาก แล้วเค้าเรียกรึยังล่ะมายืนคุยอะไรตรงนี้เนี่ย"
"ใกล้แล้วละครับกำลังจะมาชวนไปตรงนู้นนี่ไง ปะ ไปกันเถอะครับ"
หลังจากพบแพทย์รับยาเสร็จเรียบร้อยพัฒนาได้ขอร้องให้ลูกชายคนเล็กขับรถวนไปที่ตึกนักศึกษาแพทย์เรียนกันและจะเป็นแบบนี้ทุกครั้งที่มาตรวจรับยาตามนัด
ติดใจอะไรกันน๊า
_______________
หนึ่งปีผ่านไป
ปารดีพาร์ท
น้องปริมเป็นนักศึกษาแพทย์ปีสามแล้วค่ะการเรียนหนักขึ้นแต่ใจมันรักอุปสรรคต้องฝ่าฟัน นั่นคือความคิดของน้องปริมค่ะ
วันนี้ปริมได้พบกับชายชราใจดีนำอาหารใส่กล่องที่กล่องเขียนว่าอาหารห้าหมู่มาให้แล้วบอกว่ากินซ๊ะจะได้แข็งแรง ปริมได้รับอาหารแบบนี้มาเกือบปีเห็นจะได้ จากคุณตาพัฒนาที่มักจะมาที่นี่ทุก ๆ สามหรือสี่เดือนนี่แหละค่ะ จนเราสนิทกัน แล้วน้องก็น้ำหนักขึ้นมานิดหน่อยแต่พอเจอเรียนหนักนอนดึกบ้างไอ้ที่กินก็เอามาใช้หมดเลยไม่เหลือ แต่วันนี้ไม่เห็นคุณตามาเลยค่ะ น้องปริมก็กังวลว่าที่คุณตาพัฒนาไม่มาเพราะป่วยฉุกเฉินหรือติดธุระไม่ได้มาตรวจตามนัดหรือเปล่าคิดไปสารพัดเลย
แต่...
"เราชื่อปริมใช่มั๊ย?" ปารดีหันไปตามเสียงพบผู้ชายสูงเกือบเกือบสองเมตรมั๊งมองจนคอตั้งเลยในมือถือกล่องที่คุ้นเคย
"ชะใช่ค่ะ หนูชื่อปริม" ปารดีตอบออกไปอย่างเพ้อ ๆ ในใจก็นึกว่าอย่าให้เป็นอย่างที่คิดเลย
"อะ นี่กินซ๊ะ" พิทยายื่นกล่องที่เขียนว่าอาหารห้าหมู่ไปข้างหน้าเด็กสาวแต่ต้องแปลกใจเมื่อเห็นปฏิกิริยาของสาวน้อย
"ขะ ของ คุณตาพัฒนาใช่มั๊ยคะ คุณตาเป็นอะไรทำไมไม่มาตรวจรับยาด้วยตัวเองละคะ" ปารดีพูดตะกุกตะกัก
"หึหึหึ อ๋อ...คุณตาพัฒนาไม่เป็นอะไรครับ แต่วันนี้พี่มารับยาแทนไม่อยากให้มาผจญโควิดน่ะ"
"อ๋อ....ค่อยยังชั่ว นึกว่าเป็นอะไร..
ขอบคุณนะคะ อันที่จริงไม่ต้องเอามาฝากหนูหรอกค่ะ เพราะทุกเช้าคุณแม่หนูจะทำอาหารเช้าให้หนูทุกเช้าอยู่แล้วค่ะ มีบางวันที่ต้องนอนที่หอพักกับเพื่อนบ้างเพราะดึกไปกลับคอนโดก็รถหมดก็ต้องหากินเองค่ะ" ปารดีเล่าไปมือก็แกะกล่องอาหารตักใส่ปากเคี้ยวหมับ ๆ จนพร่องไปเกือบครึ่ง น่าเอ็นดู
"อ้อ เดี๋ยวคุณน้ารอหนูตรงนี้สักครู่นะคะ หนูจะไปเอากล่องอาหารห้าหมู่ของครั้งที่แล้วมาคืนให้ค่ะ" พูดจบก็วิ่งตื๋อไปที่หลังตึก
ส่วนอีกคนก็อดที่จะมองเด็กสาวอย่างละสายตาไม่ได้ สักพักก็วิ่งหิ้วกล่องหน้าตั้งมาคืน
"อ่ะ นี่ค่ะกล่อง ฝากขอบคุณคุณตาพัฒนาด้วยนะคะ แล้วฝากบอกอีกด้วยว่าหนูจะไม่กินขนมกรุบกรอบแล้ว น้ำหวานก็จะลดลง หลอดเลือดดีแน่นอนค่ะ" ปารดีพูดพร้อมกับยกมือกระพุ่มไหว้คนตัวโตอย่างน่ารัก
ส่วนอีกคนก็รับไหว้อย่าง งง ๆ แล้วเดินออกมา《นี่คุณพ่อของเขาสนิทกับเด็กน้อยคนนี้ขนาดนี้เลยเหรอ นี่ถ้าเด็กคนนี้เป็นเด็กไม่ดีหรือนกต่อหรือมิจฉาชีพล่ะจะทำไง》 หนุ่มใหญ่คิดไปต่าง ๆ นานา
@บ้านบริรักษ์คุณากร
"มาแล้วเหรอ พบเจ้าปริมมั๊ยล่ะ น้องกินข้าวรึยัง" ทันที่ที่ลูกชายก้าวเท้าเข้าบ้าน ชายชรารีบเข้ามาถามไถ่
"กินแล้วครับ ฝากเอากล่องมาคืนนี่ แล้วก็บอกอีกว่าจะเลิกกินขนมกรุบกรอบ น้ำหวานก็จะลดลง หลอดเลือดดีแน่นอนค่ะ" พิทยาทำเสียงล้อเลียนเด็กสาวให้บิดาฟัง
"คุยอะไรกันพ่อลูก ตาพิทนั่นกล่องอาหารห้าหมู่ของหลานสาวคุณพัฒนาเค้านิ่ อืม..นัดหน้านี่จะทำอะไรไปฝากหลานสาวดีน๊า" คุณนายพิชญาหญิงวัยหกสิบอดีตนางงามขันน้ำพานรองรำพึงรำพัน
"ไม่ต้องแล้วครับ หลานสาวของคุณพ่อฝากบอกว่าไม่ต้องแล้ว บอกว่าคุณแม่ทำอาหารให้ทานทุกเช้าแต่เป็นนิสัยน้องเองที่ติดกินขนมกับน้ำหวานไม่ใช่เพราะไม่ได้กินอาหาร แล้วน้องยังดูเป็นห่วงคุณพ่ออีกคิดว่าไม่สบายหรืออะไรที่ไม่ได้ไปยื่นกล่องอาหารห้าหมู่ให้ด้วยตัวเอง
ส่วนอีกคนก็ฟังไปยิ้มไปสุขใจคนฟัง
"นี่คุณ ฉั๊นชักอยากจะเห็นแม่เด็กคนนี้แล้วซิว่าจะน่ารักขนาดไหน" คุณนายพิชญาเอ่ยอย่างหมายมั่น
"ต้องไปดูเอง แล้วจะรู้ว่าหลานชายน่ะทำแทนไม่ได้ ไปมั๊ยล่ะจะพาไป แต่ต้องเป็นช่วงเช้าเลยนะ หรือไม่ก็ช่วงเที่ยง ที่เอาไปให้ส่วนใหญ่ก็ได้กินมื้อเที่ยงแหละ" ผู้เป็นสามีอธิบาย
"ตัวเล็ก ๆ เหลือง ๆ ตาโต ๆ ปากนิด จมูกหน่อย ผมหยักศก ตัวสูงแค่ไหล่ผมนี่ อ้อ..เสียงห้าวหน่อย ๆ ท่าทางลุย ๆ ดูสู้คนอยู่นะครับคุณแม่" พิทยาอธิบายเชิงล้อเลียนหน่อย ๆ
"ที่ไหน หลานพ่อออกจะน่ารักเรียบร้อย ไอ้เรื่องเสียงน่ะมันเป็นมาตั้งแต่เกิดแล้วมั๊ย อย่าเอามารวมกัน ไม่พอใจเค้าที่เค้าดันเรียกแกว่าคุณน้าละซิ" ท่านพัฒนาประท้วงคอเป็นเอ็น
- ผู้เขียน
