"พี่เบย์ ทำไมเพื่อนพี่เขามองเรแปลกๆค่ะ" เรมี่เอ่ย
"พวกมันเป็นบ้า กลับเถอะ ดึกมากแล้ว จะได้พักผ่อน" เบย์เอ่ย
"ถุย!!! ไอ้สัสเบย์ อ้อนเมียเก่งเหลือเกินนะมึง" ชานนเอ่ย
"สงสัยเอาจริง5555" ภีมเอ่ย
"แดกลูกปืนดึกๆมั้ยมึงสองตัวน่ะ กูไปล่ะ ไว้เจอกัน'
เบย์เอ่ยก่อนเดินจูงมือเรมี่เดินออกจากคลับก่อนพากลับขึ้นรถแล้วขับกลับคอนโดหรูใจกลางเมือง
"พี่เบย์ค่ะ ขอบคุณนะคะ"
จู่ๆเรมี่ก็เอ่ยขึ้นในขณะที่เตรียมจะอาบน้ำเปลี่ยนชุดนอนเพื่อเขานอน เบย์เองกำลังเก็บปืนที่พกไปเข้าลิ้นชักถึงกับชะงักมือแล้วหันมามองเรมี่
"ขอบคุณเรื่องอะไร"
"ขอบคุณที่พี่รับผิดชอบลูกไงค่ะ" เรมี่เอ่ย
"ลูกฉัน ฉันรับผิดชอบอยู่แล้ว ฉันรับผิดชอบเธอด้วย" เบย์เอ่ย
เรมี่ถึงกับหน้าแดงกล่ำอีกครั้ง ทำไมอ่อนไหวกับคำพูดของเบย์ง่ายขนาดนี้นะ เธอก้มหน้าลงเพราะรู้ว่าคงหน้าแดงอีกแล้วแน่ๆ
"ไหน เงยหน้าซิ"
เบย์เดินมาประชิดตัวเรมี่ที่ใส่เพียงชุดคลุมอาบน้ำ
