เสียงวอนเว้าร้องขอไหลผ่านลำคอแห้งผากของหญิงสาว มัสมินบิดร่างงามไปมา ยกย้ายส่ายสะโพกราวเวลานั้นไม่มีสิ้นสุด และเมื่อชายหนุ่มรู้สึกว่าเธอฉ่ำเยิ้มเต็มที่แล้วจึงค่อย ๆ หยุดตัวเองลงขณะลากลิ้นกลับขึ้นมาบนหน้าท้องผ่านสะดือบุ๋มกลับสู่เนินอวบหยุ่นที่เขาใช้มือใหญ่กอบกุมไว้แทบไม่หมดทั้งสองข้าง
“มิวซีอา...ผมจะรักคุณ...เดี๋ยวนี้...อา...คุณสวยเหลือเกินที่รัก”
ลอวเรนซ์ครางครวญซึ่งก็ยังสงสัยอยู่ในส่วนลึกว่าเมื่อล่วงพ้นจากสามเดือนนี้ไปแล้วเขาจะปล่อยแม่สาวหุ่นโค้งเว้าราวไวโอลินไปได้จริงหรือ ก็เธองดงามหมดจดไปทั้งตัวเช่นนี้และความรู้สึกเสียดายที่ไม่เคยให้ใครล่วงรู้คือพรหมจารีที่พรากมาจากหญิงสาวโดยไม่ตั้งใจเลยว่าจะได้ครอบครอง มัสมินกรีดปลายเล็บแสนเบาไปบนความหนั่นแน่นบนแผ่นหลังของร่างสูงใหญ่และแยกเรียวขาออกโดยไม่ต้องบอกว่าเธอเชื้อเชิญเขาแล้ว
“อยากให้ผมรักคุณมากเลยหรือ..มิวซีอา”
“หรือคุณไม่อยากรักนุ่นคะ ริค
