“นุ่น...คือว่า...ตามลีมาทางนี้ก่อนเถอะ ลียังไม่หิว ลีมีนัดกับเพื่อนอีกคนที่นี่ ตามมาทางนี้เถอะ”
“แล้วเรื่องที่ลีไม่สบายใจ...” มัสมินพูดไม่ทันจบประโยคก็ถูกเพื่อนของเธอดึงแขนให้เดินตามไปอีกทางหนึ่งซึ่งไม่ได้เข้าไปในร้านอาหารอิตาเลี่ยนตามที่บอกไว้
“ลี...เพื่อนลีอยู่ที่ไหนกันล่ะจ๊ะ”
“เดี๋ยวลีจะแนะนำให้นุ่นรู้จักนะ ตามลีมาทางนี้เถอะจ้ะ อย่าเพิ่งถามอะไรเลย”
พัชชุลีลุกลี้ลุกลนลากมัสมินออกห่างมาจาก เบลลา ดอนน่า กระทั่งเข้าไปในตรอกเล็ก ๆ จนไปหยุดข้างรถลีมูซีนคันหนึ่งซึ่งจอดสงบนิ่งอยู่ที่นั่น
“นุ่น เข้าไปรอในรถก่อนนะ เดี๋ยวเพื่อนลีมาจ้ะ เขาให้ลีมาคอยเขาที่นี่”
“ลี...เอ้อ...ลี”
พัชชุลีรีบเปิดประตูรถและดันร่างบอบบางของมัสมินซึ่งไม่ทันตั้งตัวเข้าไปด้านเบาะหลังของรถที่อาบฟิล์มกระจกจนมืดสนิท หญิงสาวไม่ได้ฉุกใจคิดถึงอาการแปลก ๆ ของเพื่อนเลยสักนิดทั้งที่ก็คิดไม่ถึงว่าใยต้องเข้ามานั่งคอยภายในรถในตร
