“สวัสดีค่ะพี่นัด”
เสียงหวานของช่อพิกุลเอ่ยทักทายปลายสายที่โทรเข้ามาอย่างสนิทสนมและคุ้นเคย เพราะปลายสายที่โทรเข้ามาแต่เช้านั้นคือผู้เป็นพี่ชายของเธอเอง
“เป็นยังไงบ้าง เหนื่อยหรือเปล่า”
ชนัดพลเอ่ยถามน้องสาวกลับด้วยความเป็นห่วงที่น้องสาวต้องมาทำงานไกลบ้านและแถมยังไม่มีเวลาที่จะโทรมาบอกเล่าสารทุกข์สุกดิบให้ฟังอีกด้วย
จนทำให้เขาที่เป็นพี่ชายของเธอต้องโทรมาแบบนี้บ่อยๆเพื่อให้เกิดความสบายใจว่าน้องสาวนั้นสบายดีไม่ได้ตกทุกข์ได้ยากอะไรอย่างที่คิดมากไปเองอยู่บ่อยๆ
“ไม่ค่ะ”
หญิงสาวตอบออกไปด้วยน้ำเสียงสดใสทำตัวเป็นน้องสาวที่น่ารักของพี่ชายเหมือนอย่างเคย
แต่ใบหน้าของเธอกลับดูเศร้าลงด้วยความจริงแล้วตัวเธอนั้นเพิ่งจะลุกจากเตียงของคนไข้ที่รังแกเธอแทบจะทั้งคืนนั้นไหว
“แล้ววันที่จะกลับให้พี่ขับรถไปรับไหม”
ชนัดพลที่กำลังจะต้องเดินเข้าบริษัทไปทำงานแล้วรีบเอ่ยถามน้องสาวถึงเรื่องการเดินทางกลับของน้องสาว
