สกาวเดือนทำเสียงเข้ม แต่ลูกเขยหาได้กลัวไม่
“ไปได้แล้ว… ขอบใจนะที่ช่วย… ”
แม่ยายจำเป็นต้องสวมบทดุ สายตาจ้องมองทิวก้มเก็บอุปกรณ์เครื่องมือช่าง
และก่อนที่จะก้าวเดินออกไปจากห้องนอน
“ถ้าต้องการให้ช่วย… ผมยินดีช่วยแม่เดือนทุกเรื่อง… ลูกเขยคนนี้ยินดีบริการตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงครับ”
ทิวยังหันมาส่งยิ้มหวาน
“คุณพระ… ”
เบื้องหลังบานประตูที่ปิดลง สกาวเดือนเอนหลังพิงประตู ยกมือขึ้นทาบอก ใจยังเต้นตึกๆ เมื่อนึกย้อนไปถึงช่วงขณะสั้นๆ ที่มือของหล่อนสัมผัสกับแก้มสากระคายไปด้วยหนวดเคราและเหงื่ออุ่นๆ ของลูกเขย… ยังทำเอาใจเต้นไม่หาย
หล่อนยกมือที่ยังมีเหงื่อชื้นของลูกเขยติดอยู่ใต้ฝ่ามือขึ้นมาสูดดม สูดหายใจแรงลึกกำซาบกลิ่นกายผู้ชายที่ห่างหายไปนาน เอามือลูบแก้มของตัวเองที่กำลังร้อนผะผ่าวราวจะเป็นไข้
“อีตาบ้า… นี่มันชักจะเกินไปแล้วนะ… ”
สกาวเดือนนึกถึงสิ่งที่ทิวทำกับหล่อน นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ทิวกล้าถ
