บทที่5[30%]
1503 คำ
Ur & Care
5
หลายวันมานี้แคร์ก็เอาแต่หมกตัวอยู่แต่ในห้องไม่ออกไปหายูอาเลยแม้แต่นิดเดียว และใช่ด้านของยูอาก็ไม่มีเวลาไปหาแคร์เท่าไหร่เพราะมีเรื่องต้องเคลียร์ที่คาสิโน ทำให้แคร์ยิ่งทวีความหงุดหงิดเข้าไปใหญ่ ร่างเล็กนอนเล่นไปมาที่เตียงอย่างเบื่อหน่าย
ปิ๊งป่องๆ... เสียงออดหน้าห้องดังขึ้นทำให้แคร์ถึงกับกระโดดเด้งตัวขึ้นมาทันทีอย่างดีใจ พี่ยูแน่เลย... เหอะมาง้อแล้วงั้นเหรอ? ว่าแล้วร่างเล็กก็รีบวิ่งไปที่หน้าประตูก่อนจะปรับสีหน้าให้ดูหงุดหงิดนิดหน่อยเพราะเขาจะได้รู้ว่าเธอยังโกรธเขาอยู่ไง
“มีอะ...!!”
“ไง ทำไรอยู่จ๊ะเพื่อน” แซนกับลิเดินยิ้มเข้าห้องไปทันทีทำให้แคร์ถึงกับเหวอไปทันทีพร้อมกับกลอกตาไปมาอย่างเซ็งๆ ร่างเล็กเดินมานั่งที่โซฟาทันที
“พวกแกมีอะไร?”
“โอ๊ะ มีอารมณ์ไม่ดี... แทนที่จะดีใจที่เพื่อนมาหา นี่อะไร”
“นั่นสิ อย่าบอกนะว่าจัดการพี่ยูเนี้ย มันยากยิ่งกว่าคนอื่นๆ จริงเหรอเนี้ย ตายแล้ว!!” ลิเอามือทาบอกตัวเองมองแคร์ที่เท้าคางไม่พูดอะไรแต่กลับมองเพื่อนทั้งสองคนของตัวเองอย่างนิ่งๆ
“มีอะไรก็ว่ามาเลยดีกว่า อย่ามาพูดมาก... ส่วนเรื่องพี่ยูเนี้ย ฉันจัดการเองล่ะน่าไม่ต้องห่วง”
“จ้าแม่คนเก่ง ไปแต่งตัวสิ ไปลันล้ากันดีกว่า เร็วๆ” แซนกับลิยิ้มอย่างสนุกจนแคร์ก็ต้องเลยตามเลยไป เพราะอยู่ที่นี่ก็เบื่อเหมือนกัน ออกไปเปิดหูเปิดตาบ้าง... แคร์รีบแต่งตัวอย่างสวยและออกไปเที่ยวกับเพื่อนทั้งสองคนทันที ร่างเล็กเดินไปตามห้าง และใช่พอทั้งสามสาวอยู่ด้วยกันก็เป็นที่จับตามองทันทีของคนที่ผ่านไปมา แคร์และเพื่อนไปนั่งที่ร้านกาแฟทันทีเพราะเดินมาได้สักพักใหญ่ๆ แล้วตอนนี้ก็เย็นแล้วด้วยว่าจะไปต่อกันที่โรงหนังด้วย...
“เดี๋ยวฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ”
“อืม ฉันรออยู่นี้แล้วกัน...” แคร์ลุกขึ้นเดินไปตามทางเดินเข้าห้องน้ำไปทันที ก่อนจะรู้สึกว่ามีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นเลยหยิบมาดูก็พบว่าปลายสายเป็นคนที่เธอกำลังโกรธอยู่นั่นเอง เหอะ
(“แคร์... อยู่ไหนครับ? พี่มาหาที่ห้องก็ไม่อยู่”)
“แคร์มาเที่ยวกับแซน ลิ กำลังจะไปดูหนังต่อ”
(“รีบกลับนะครับ”)
“ทำไมแคร์ต้องรีบด้วย จะให้แคร์ไปอยู่อุดอู้คนเดียวในห้องอะเหรอ!!” เสียงเล็กปรี๊ดขึ้นมาทันทีที่ฟังปลายสายสั่งนู้น สั่งนี้ให้เธอทำตามตลอด มันน่าหงุดหงิดจริงๆ นะ... ก็แค่อยากจะดูว่าเขาจะเป็นห่วงเธอบ้างหรือเปล่า? ไม่เลยไง เชอะ ตายด้านเหลือเกิน คนเย็นชา!!
(“เปล่าครับ พี่แค่ทำอาหารไว้รอทานกับแคร์ก็เท่านั้น”)
“!!!”
(“ไม่เป็นไร ถ้าไงแคร์ก็ระวังตัวด้วยแล้วกัน... แค่นี้นะครับ”) ปลายสายกดวางไปจนร่างเล็กถึงกับอึ้ง ทำ? ทำอาหารไว้ให้เราเหรอ ไม่ได้การแล้วแคร์ จะมางอนแบบนี้มันไม่ได้นะ เธอยังมีภารกิจที่ต้องทำ... ว่าแล้วร่างเล็กก็รีบออกจากห้องน้ำทันทีอย่างเร่งรีบ
ปึก!!
“โอ๊ย...”
“อ่ะขอโทษจ๊ะ” แคร์เดินชนกับผู้ชายคนหนึ่งที่ออกแนวเป็นสาวประเภทสองกำลังมองหน้าเธอและมองรูปร่างของเธอพร้อมกับยิ้มไปด้วย จนแคร์ได้แต่หงุดหงิดและเร่งรีบจะเดินออกจากตรงนั้นให้เร็วที่สุด
“เดี๋ยวก่อนจ๊ะหนู...”
“มีอะไรพี่ หนูรีบนะ!!” สาวประเภทสองคนนี้ยิ้มให้กับแคร์มองรูปร่างและหน้าตาที่สวยคมแบบมีสไตล์กับรูปร่างที่เพรียว หุ่นดี อกเป็นอก เอวเป็นเอวอย่างยิ้มๆ แล้วค้นหาอะไรในกระเป๋าจนแคร์ถอนหายใจออกมาทันทีอย่างอารมณ์ไม่ดี
“พี่ชื่อแพนด้า มาจาก Modeling Sky กำลังเฟ้นหานางแบบไอดอลรุ่นๆ น้องเนี้ยล่ะค่ะ น้องสนใจไหม?”
“เอ๋? พี่เป็นนายหน้าหานางแบบเหรอ?”
“จ๊ะ พี่ชอบหนูมากเลยนะ... คือหุ่นน้องและบุคลิกของน้องตรงกับงานที่ทาง Modeling กำลังเฟ้นหา ตอนนี้เรากำลังหาวัยรุ่นสาวๆ แบบน้องมาถ่ายแบบขึ้นปกนิตยสารเล่มใหม่ น้องสนใจไหม?”
“หนูเนี้ยเหรอ? จะเป็นนางแบบได้...”
“จ๊ะ เอาเป็นว่าเอานามบัตรพี่ไปนะ ประมาณ 2 วันจะมีการฟิตติ้งงานนี้กัน จะคัดเลือกแค่ 5 คนเท่านั้น ถ้าน้องสนใจโทรหาพี่เลยทันที และพี่จะล๊อคคิวให้น้องเลย... พี่ให้เวลาน้องตัดสินใจ จนถึงวันพรุ่งนี้หกโมงเย็น โอเคนะคะ?” แคร์รับนามบัตรของพี่แพนด้าคนนี้มาดู เธอไม่ค่อยเชี่ยวชาญเรื่องแบบนี้เท่าไหร่นะ แต่ถ้ามันทำให้เธอไม่ต้องอุดอู้อยู่ที่ห้องก็โอเคนะ... แต่เธอจะไม่โดนหลอกใช่ไหม?
“น้องชื่ออะไรเหรอ พี่จะได้รู้จักไว้”
“แคร์... หนูชื่อแคร์ค่ะ”
“โอเคน้องแคร์นะ พี่จะรอโทรศัพท์จากน้องนะ” ว่าแล้วแพนด้าก็เดินจากแคร์ไป ปล่อยให้เด็กสาวยืนมองตามหลังแบบนั้น แต่ตอนนี้ไม่มีอะไรสนใจเท่าพี่ยูแล้ว ร่างเล็กเอานามบัตรใส่กระเป๋าไว้แล้ววิ่งไปหาเพื่อนที่ร้านกาแฟทันที
“ฉันต้องรีบกลับ พวกแกไปส่งฉันเร็ว!!”
“อ้าวทำไมล่ะ ก็ไหนว่าจะไปดูหนังกันต่อไง?”
“พี่ยู... ทำอาหารรอฉันอยู่ เร็วเดี๋ยวไม่ทัน!!” แซนกับลิงุนงงทันทีกับท่าทีของแคร์ ทั้งสามคนมาถึงหน้าคอนโดสุดหรูแคร์ที่กำลังจะลงก็ถูกรั้งแขนไว้ด้วยมือของลิ
“อะไรลิ?”
“ก็ถ้ามันยากนัก ก็รุกมันหนักๆ”
“ห๊ะ!!”
“พี่ยู จากที่ดูๆ แล้วนะพี่เขาเป็นคนที่ไม่ค่อยสนใจอะไรเท่าไหร่... ลักษณะของเขาเป็นคนที่เย็นชามากเรื่องแบบนี้ ทางที่ดีถ้าแกอยากจะชนะพนันครั้งนี้นะ แกจะต้องรุกพี่ยูให้หนักมากกว่าที่เคยทำ”
“หมายความว่าไง?”
“ก็ตอนปีเตอร์แกแทบจะไม่ต้องทำอะไรเลย นอกจากเสียจูบไป... แต่กับพี่ยูแกคิดว่าแค่แกจูบกับพี่เขาและพี่เขาจะตกหลุมรักแกเลยงั้นเหรอ? มันไม่ใช่นะ เพราะพี่ยูเป็นสุภาพบุรุษมาก อ่อนโยนและให้เกียรติผู้หญิง”
“...”
“ถ้าแกรุกพี่ยูหนักๆ จนวันหนึ่งพี่เขาเกิดอดทนไม่ไหว... เมื่อนั่นนะแหละจะเป็นวันที่แกจะชนะพี่เขาแน่นอน”
“แต่มันไม่มากไปเหรอ? ถ้าจะให้ฉันรุกพี่ยูหนักขนาดนั้น”
“ก็ถ้าไม่ทำแบบนี้ แกคิดว่าจะเอาชนะพี่เขาได้ยังไง ไหนแกลองบอกฉันสิ?” แคร์ที่ได้ฟังก็ส่ายหน้าไปมาจนแซนกับลิพยักหน้าให้แคร์ทำในสิ่งที่ตัวเองคิดหนัก แต่ก็จริงอย่างที่แซนกับลิพูด เพราะพี่ยูไม่เหมือนผู้ชายหน้าหม้อคนอื่นที่เห็นเธอแล้วทำตัวหื่นกระหายใส่
“แกคิดดูนะ พี่ยูทั้งหล่อ รวย สุภาพ อ่อนโยน... ให้ตายเหอะ ผู้หญิงที่ไหนก็ต่างพากันเข้าหาแน่ และแกที่ยังคงทำตัวเป็นน้องสาวของเขาอยู่ แกคิดว่าแกจะมีสิทธิ์ชนะไหมฮึแคร์?”
“...”
“ของรางวัลของฉันอ่ะ มันรอนานแล้วนะ... รีบๆ เข้าล่ะ ยัยลิอยากเล่นต่อแย่แล้ว 5555”
“เออๆ เอาเป็นว่าฉันจะทำตามนั่นแล้วกัน ในเมื่อเป็นสุภาพบุรุษมากนักนะ ฉันจะรุกให้ทนไม่ได้เลยคอยดู!!”
“ดีมาก นี่สิแคร์แมวป่าตัวจริง... อิอิ ไปเหอะเดี๋ยวพี่ยูจะรอ พวกฉันไปล่ะ” ร่างเล็กลงจากรถแล้วโบกมือให้เพื่อนทั้งสองคนอย่างยิ้มแย้มก่อนจะมองขึ้นไปที่คอนโดสุดหรู แคร์มาถึงหน้าห้องยูอาก่อนจะชั่งใจตัวเอง... ท่องไว้แคร์ ต้องให้พี่ยูตกหลุมรักเรา หลงรักเรา ของรางวัลรออยู่ แค่คิดว่าของรางวัลกำลังจะมาเธอก็ยืนตัวบิดไปมาอยู่แบบนั้น >< ร่างเล็กกดออดหน้าห้องยูอาสักพักร่างหนาที่กำลังจะกินข้าวก็เดินออกมาเปิดประตูเห็นร่างเล็กที่จู่โจมกระโดดกอดคอหนาทันที จนยูอาไม่ทันตั้งตัวสักนิด
“แคร์ขอโทษที่งอนพี่ยูนะ ขอโทษที่งี่เง่าด้วย...”
“อ่ะครับ ปล่อยพี่ก่อนนะ” ยูอาผละกอดจากร่างเล็กแล้วมองแคร์ที่ทำหน้าเสียใจก่อนจะยิ้มออกมาแล้วยกมือขึ้นลูบหัวคนตัวเล็กทันทีอย่างเอ็นดู
“พี่ไม่เคยโกรธแคร์เลยนะครับ เพราะแคร์คือน้องสาวของพี่...”
- ผู้เขียน
