รักสุดร้าย ลูกชายมาเฟีย Bad Relationship

สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติสิขสิทธิ์ปี พ.ศ.2537 ไม่อนุญาตให้คัดลอก ทำซ้ำ ตัดแปลง ส่วนใดส่วนหนึ่งของนิยายต้นฉบับนี้ โดยไม่ใด้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากเจ้าของลิขสิทธิ์ ซึ่งเป็นของ นามปากกา MaNIE-STORY บ้านปีกซ้าย มาเฟียหนุ่มมาดดีผู้เป็นเขยแห่งคฤหาสน์ดินแดนและบ้านปีกซ้าย กำลังยืนรอเมียสาวอย่างหรรษาเพื่ออกไปพบลูกค้าที่ต่างจังหวัดในเช้านี้ "นี่มึงเพิ่งกลับ?" "ครับพ่อ" เสียงไคเดินลูกชายคนเล็กของบ้านปีกซ้าย และหลานชายคนเล็กสุดของคฤหาสน์ดินแดนเอ่ยขึ้น "ปกติมึงกลับเช้าแบบนี้ทุกวันหรือไง?" "เปล่าสักหน่อยครับพ่อ กลับปกติ พอพ่อมานอนที่บ้านปีกซ้ายเท่านั้นแหละครับ แจ็คพอร์ตเลย" "เรียกการ์ดมารีกล้องดุซิ" ไคล์ผู้เป็นพ่อเอ่ย "พ่อก็จะเอาผมให้ได้เลย" "พี่สาวมึงไปไหน รู้เรื่องบ้างหรือเปล่า?" "โคอี้จะไปไหนพ่อ เปรี้ยวอยู่แถวๆกรุงเทพนี่แหละครับ" "เฮ้อ...ทำไมลูกสาว ลูกชายกูนี่มันเปรี้ยวอะไรขนาดนี้วะ" เสียงไคล์เอ่ย "ว่าไงหนุ่มๆ คุยอะไรกันอยู่ แล้วไคเดน ไปใส่บาตรมาเหรอ มายืนเกะกะแต่เช้า" เสียงหรรษาผู้เป็นแม่เอ่ย "ยี่สิบกว่าปีผมใส่บาตรกี่ครั้งแม่" "2ครั้งถ้วน" "ผมเพิ่งกลับมาครับ ไม่ได้ไปใส่บาตร" ไคเดนเอ่ย "แล้วมันเป็นยังไง บ้านช่องไม่ค่อยอยากกลับ บ้านปีกซ้ายมึงนี่ยึดคืนดีมั้ยห๊ะ" หรรษาท้าวเอวชี้หน้ากราดใส่ลูกชายคนเล็ก "โหพ่อ ห้ามแม่ที แม่มดมาอีกแล้ว" "หรรษา ใจเย็นๆ เราไปเถอะ ปล่อยให้มันไปนอนเอาแรงไปสู้กับชีวิตตอนพี่มันกลับมาดีกว่า" ไคล์เอ่ย "ครับ?? ทำไมโคอี้กลับมาผมต้องสู้ชีวิต?" "พี่มึงไม่อยู่บ้านกี่วัน?" "2วันไงพ่อ วันนี้ก็น่าจะกลับแล้วมั้งครับ" "เมื่อสองวันที่แล้วพี่มึงสั่งอะไรมึงไว้?" "เชี่ย!!!! หายนะชัดๆ" "โชคดีนะ แล้วมาเล่าให้พ่อกับแม่ฟังด้วย ว่าพี่มึงใช้มือข้างไหนฟาดมึงก่อน" ไคล์เอ่ยก่อนพาหรรษาเดินออกไป เมื่อสองวันก่อน โคอี้สั่งให้ไคเดนน้องชายของเธอไปรับกระเป๋าที่ส่งสปาไว้และชุดสำหรับไปงานคืนนี้ แต่นัดรับตั้งแต่เมื่อวานเช้า จนป่านนี้เขายังไม่ได้ไปรับให้ สภาพหนังตาก็ง่วง แต่ก็นึกถึงฝ่ามือพี่สาวก็สยอง "เวรกรรมกูจริงๆ แล้วยังไง ก็ไม่ได้นอนไปดิ" สุดท้ายก็เดินวนกลับไปขึ้นรถที่จอดอยู่ในขณะที่เครื่องยนต์ยังอุ่นๆเพราะเพิ่งจอด ก่อนขับรถตรงไปยังจุดหมายปลายทางที่พี่สาวอย่างโคอี้สั่งเอาไว้ Luxury Bag "สวัสดีค่ะ วันนี้รับบริการไหนดีคะ" "ผมมารับกระเป๋าให้พี่สาว นี่ใบรับ โคอี้" "อ่อ คุณหนูโคอี้ รอสักครู่นะคะ" หลังจากนั้นไม่นาน พนักงานสองคนก็เดินถือถุงกระเป๋าแบรนด์เนมดังหลายใบออกมาหาไคเดนที่ยืนรออยู่ "เดี๋ยว! หมดนี่?" "ใช่ค่ะ ของคุณหนูโคอี้หมดเลยค่ะ" "โอ้โห เกิดเป็นผู้หญิง ต้องมีกระเป๋ากี่ใบวะเนี้ย" หลังจากรับกระเป๋าครบ วางเต็มหลังรถ ไคเดนมุ่งหน้าไปรับชุดราตรีของโคอี้ที่ร้าน เพราะเย็นนี้โคอี้มีงานที่ต้องไปและจำเป็นต้องใช้ชุด เมื่อเธอแทบไม่เคยใส่ชุดซ้ำกันเลย หากไม่ได้ไป มีหวังชะตากรรมเขาขาดแน่ๆ บ้านปีกซ้าย "อ้าวไคเดน ซื้อให้สาวที่ไหนวะน่ะ" เสียงมาเฟียพี่ชายคนโตสุดเอ่ยทักในขณะที่เจอกันที่จอดรถ โดยที่การ์ดถือทั้งชุดทั้งกระเป๋าของโคอี้ตามมาเต็มไปหมด" "ไม่ใช่ครับเฮีย ของโคอี้หมดเลย ของตัวเองนะ แต่สั่งให้ผมไปรับให้" "ผู้หญิงก็แบบนี้ มึงดูมารีน ต่างมั้ยละ" "สองคนนี้อย่างกีบแฝดสยอง กาสะลอง ซ่องปีป" "มึงก็ว่าน้องสาวกู น้องสาวกูทั้งคู่นะ" "ผมก็ล้อเล่น ผมไปก่อนนะเฮีย ง่วงมาก" 18.00น. ปึงๆๆๆๆ นั่นไม่ใช่เสียงเคาะ แต่เป็นเสียงทุบประตูห้อง ไคเดนที่กำลังหลับก็ต้องตื่นขึ้นอย่างหงุดหงิด ก่อนจะเดินอารมณ์เหวี่ยงไปเปิดประตู "อย่างตะ...." "อะไร!!" "โห โคอี้ อะไรของมึงเนี่ย" ไคเดนเอ่ย "ไปงานเป็นเพื่อนหน่อย คู่ควงตกบันไดขาเดี้ยงมาไม่ได้" "แล้วทำไมเป็นกูครับ?" "มึงน้องกู จบ!! 15 นาที รอที่รถ" "เฮ้ย!! ใครจะไปแต่งตัวทันวะ ไม่ได้เตรียมตัว" "มึงเหลือ 14 นาทีแล้วนะ ให้ไวน้องชาย" "เฮ้อออออออ" ไคเดนกรอกตาพรางดีดตัวลุกขึ้นไปอาบน้ำ เถียงให้ตายก็ไม่ชนะ ทุกวันนี้มีแม่ 2 คน หรรษากับโคอี้ที่แปรงร่างจากพี่สาวไปเป็นแม่คนที่สอง ไม่นานนักชายหนุ่มรูปร่างหล่อในชุดสูทก็เดินตามออกมาหาผู้เป็นพี่สาวด้วยอารมณ์ติดหงุดหงิดเล็กน้อย “วู้ว! เพิ่งรู้ว่ามีน้องชายหล่อขนาดนี้ หล่อลากกระชากไส้มาก” “ ทำไมฟังแล้วกูดูเหมือนเป็นกระสือวะ” “ไปๆ นี่ค่ะกุญแจ” “ เดี๋ยว! ให้กูไปงานเป็นเพื่อน แล้วใช้กูขับรถด้วย?” “เออ” "อะไรวะ ใช้กูเป็นทาษเลยนะ" "หุบปากแล้วขับรถไปจ๊ะสุดหล่อ" โคอี้ขึ้นรถก่อนจะออกจากบ้านไปพร้อมไคเดนผู้เป็นน้องชาย รถคันหรูแล่นมาจนถึงงานที่จัดที่โรงแรมสุดหรูกลางกรุง "อะไร?" "ควงไง อย่าโง่ซิไคเดน" "โห โคอี้ มึงก็ด่าตั้งแต่กูลืมตายันตอนนี้เลย ยืนเชิดหน้ากูจะตรัสรู้มั้ยเนี้ยว่าต้องควง" "มาเร็วๆ อย่าช้า มางานสายแล้วเนี้ย" ทั้งคู่เดินเข้างานด้วยออร่าเชิดฉาย แม้ทั้งคู้จะหน้าตาคล้ายกันมาก แต่หากใครไม่รู้จักก็ทำให้ทั้งคู่ดูเหมือนคู่รักกัน "โคอี้ แล้วไหนโจเซฟละ?" เพื่อนของโคอี้เอ่ยเมื่อเห็นเธอเดินเข้างานมา "ตกบันได ขาเดี้ยงค่ะเพื่อน เซ็งมาก" โจเซฟคือคนที่กำลังคุยกันกัลโคอี้ในตอนนี้แต่ยังไม่ถึงขั้นเป็นแฟน "น้องไคเดนสุดหล่อ ควงพี่แทนมั้ยจ๊ะ" "พี่ครีม เรารู้ไส้รู้พุงกันหมดแล้วนะ อย่าๆๆๆ"ไคเดนเอ่ยกับเพื่อนสนิทพี่สาวที่ก็สนิทกับเขาเช่นกัน "รู้ทันอ่า5555" "กูไปทางนู้นนะ มีอะไรโทรตาม" "ไปตามสาว?" "เปล่า ไปหาอะไรดื่ม แก้ง่วง" ไคเดนเอ่ยพรางเดินไปอีกทาง ก่อนนั่งลงที่บาร์แล้วสั่งเครื่องดื่ม งานนี้โคอี้ไมไ่ด้บอกเขาเลยว่ามันคืองานอะไร แต่ก็ไมไ่ด้สนใจ มีทั้งแบบเดินเสิร์ฟและแบบที่สั่งจากบาร์ "ขอโทษค่ะ" ไคเดนเพิ่งกระดกเหล้าเข้าปากแค่แก้วเดียว บริกรสาวที่เดินเสิร์ฟก็ชนกับแขกคนอื่นแต่แก้วเครื่องดื่มในถาดที่เธอถือกลับหกใส่เขา "เธอเดินภาษาอะไร" "ขอโทษค่ะ ดิฉันไม่ได้ตั้งใจค่ะ พอดีแขกอีกท่านเมาชนฉันเลยมาชนคุณเข้า" เขากรอกตาก่อนที่จะถอดเสื้อสูทรตัวนอกออก เหลือเพียงชุดเสื้อเชิ๊ตพร้อมสายคาดที่มีปืนเหน็บมาด้วย นั่นทำให้หญิงสาวตกใจมาก "นำไปซิ สูทรฉันแพงนะ จะให้มันเปื้อนแบบนี้หรือไง" บริกรสาวคนดั่งกล่าวรีบเดินนำหน้าไคเดนไป พรางพาขาไปทำความสะอาดเสื้อที่เปื้อน วันนี้เขาใส่สูทรสีอ่อนมา ทำให้รอยเปื้อนเห็นค่อนข้างชัดมาก เมื่อมาถึงห้องน้ำที่ใช้รับรอง ชายหนุ่มยืนล้างมือและดูเสื้อสูทที่เปื้อน โดยที่มีบริกรสาวคนนั้นยืนสีหน้าไม่ค่อยดีมองตลอดเวลา เมื่อเห็นว่าสูทตัวนอกใส่ต่อไม่ได้ เขาจึงเก็บปืนเหน็บเอวแทบ เพราะมีเสื้อกั๊กตัวในที่ใส่ปิดอยู่ พรึ่บ!!! เสื้อสูทถูกโยนให้หญิงสาวบริกร ก่อนที่เธอจะรับไปแบบงงๆ แต่เมื่อชายหนุ่มเอ่ยขึ้น ทำให้เธอเบิกตากว้าง "เอากลับไปทำความสะอาดแล้วเอามาคืนฉัน ถ้ามันซักไม่ออกหรือเสียหาย ฉันจะมาเก็บค่าเสียหายกับเธอ ซัมเมอร์" เขาเอ่ยพรางอ่านชื่อที่ติดที่เสื้อของเธอ "คะ..ค่ะ" "ถ้าเรียบร้อย อีกสองวันเอาไปคืนฉันที่นี่ หวังว่าจะไม่เบี้ยว ต่อให้เธออยู่ที่ไหน ฉันก็ตามเจอ ประวัติเธอหาไม่น่ายาก โรงแรมนี้ของเพื่อนพ่อฉัน" "ค่ะๆ ฉันจะเอาไปทำความสะอาดให้ค่ะ" "สูทฉันราคาหลักแสน หวังว่าเธอคงไม่เอาผงซักฟอกกับแปรงลงขัดนะ" "แสน!!!!!" "ใช่ แล้วเจอกัน" น้ำเสียงเย็นเฉียบนั่นทำเอาหญิงสาวถึงกับขนลุก ก่อนจะเดินถือสูทราคาโคตรแพงตัวนี้ที่เปื้อนคราบไว์ แน่นอนว่าซักไม่ออก แต่การที่จะส่งซักที่ราคาแพงๆ เงินค่าทำงานวันนี้จะเหลือได้ยังไงกัน "ซวยอะไรขนาดนี้วะเนี้ยซัมเมอร์" หลังจากออกจากห้องน้ำ ชายหนุ่มเดินตรงกลับไปหาผู้เป็นพี่สาว จนเธอเอ่ยถามขึ้น "อะไร? ไปแปปเดียว ไปเก็บแต้มจนเสื้อผ้าหายหมดแล้วหรือไง"โคอี้เอ่ย "เรื่องอกุศลมึงก็ขยันคิด กูไมไ่ด้ไปเก็บแต้ง เก็บห่าอะไรแค่ไม่กี่นาที มีเสิร์ฟชนกูดิ สูทเปื้อนหมดเลย เลยถอดไปให้ซัก" "อ่อ แล้วซักได้เหรอ ไม่ส่งไปที่ร้านประจำเราล่ะ" "ใครทำใครก็รับผิดชอบไป" "ไคเดน" เสียงๆนึงเอ่ยขึ้นก่อนที่จะเห็นว่าเป็นเพื่อนเก่าสมัยเรียน เขาจึงกดยิ้มทักกลับตามปกติ "ไม่เจอนาน สวยขึ้นนะ" "ชมขนาดนี้เราไปต่อกันเลยมั้ยละ" "ก็มากไปนุ่น กูมากับพี่สาว" "สวัสดีค่ะพี่โคอี้" "อย่าไปเอามัน ไม่ได้เรื่อง"โคอี้เอ่ย "มึงนี่มันพี่ท้อวงเดียวกันกับกูมั้ยเนี้ย" "ไคเดน เพื่อนๆอยู่ทางนู้น มาหลายคน ไปทางนู้กัน พี่โคอี้ ขอยืมน้องชายสุดหล่อพี่หน่อยนะคะ"นุ่นเพื่อนสมัยเรียนของไคเดนเอ่ยขอขึ้น "เอาไปแล้วอย่ารีบเอามาคืนพี่นะคะ" "5555555" ไคเดนที่ถูกเพื่อนเก่าสมัยเรียนลากตัวออกจากผู้เป็นพี่สาว ซึ่งเอาจริงๆงานนี้เขาไม่ได้อยากมา อยากกลับไปนอนซะมากกว่า เพราะเมื่อวานทำงานเสร็จ ก็ปาร์ตี้มาเต็มพิกัดแล้ว ได้นอนไม่นานเพราะมัวแต่ไปของที่โคอี้สั่งไว้เพราะความลืม นอนได้นิดหน่อยก็ต้องออกมากับโึอี้ต่อ "ไคเดน มึงนี่แม่งหล่อไม่เปลี่ยนว่ะ แวมไพร์หรือไงวะ" "กูคงกระพัน หมื่นปีก็ฆ่ากูไม่ได้ นอกฝ่ามือพี่สาวกู" "พี่โคอี้สวยโหดครบสูตรโคตร กูไม่กล้าจีบเลย ไมไ่ด้เกรงใจมึงนะ เกรงใจท่าตบมึงของพี่มึงมาก รู้อนาคตเลย"เพื่อนของไคเดนเอ่ย "นี่มันงานห่าอะไรว่ะ รวมรุ่นหรือไง กูไม่เห็นรู้เรื่องเลย"ไคเดนเอ่ย "เคยอ่านแชทบ้างมั้ยมึงอ่ะ" "ดองมา4พันแชท ใครจะไปอ่านไหว" ไคเดนยกมือถือที่แจ้งเตือนแชทสี่พันบวกแชท จนเพื่อนไม่แปบกใจที่เขาไม่รู้เรื่องเลย "ก็งานนี้งานรวมรุ่นแหละ ของพี่โคอี้ด้วย " "อ่อ ถึงลากกูมา" "แต่มาไม่ครบหรอก ไม่มาหลายคน มีใครติดต่อไอ้ตอง ไอ้มาร์ค แจนนิสได้มั่งวะ หายไปเลยสามคนนี้" "ไม่รู้ว่ะ ติดต่อไม่ได้เหมือนกัน" "หรือไอ้ตองมันตุยไปแล้ววะ" "ปากมึงนี่นะ" ทั้งหมดคุยกันไปดื่มไป ไคเดนเองก็เช่นกัน ก่อนจะเริ่มดึกมาก งานเริ่มสนุก กระทั่งสายตาของเขาหันไปเห็นเสิร์ฟสาวคนที่ชนจนเสื้อเขาเปื้อนเดินเสิร์ฟเครื่องดื่มด้วยสีหน้าไม่ค่อยดี "คุณ" ไคเดนหยิบค็อกเทลในถาดที่เธอถือก่อนที่จะกระดกรวดเดียวหมดแล้ววางด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง "เธอนี่เป็นพนักงานที่หน้าบูดมากเลยนะ ไล่แขกหรือไง เจ้าของงานเขารู้มั้ยว่าจ้างแบบนี้มา" "ขอโทษค่ะ" "แล้วเอาสูทฉันไปไว้ที่ไหนแล้ว?" "แขวนอยู่ในล็อกเกอร์ค่ะ ล็อกอย่างดี เลิกงานแล้วพรุ่งนี้ฉันจะรีบเอาไปส่งร้านทำความสะอาดให้ค่ะ" "แล้วเอาไปส่งตามที่บอก อ่อ เอาไลน์เธอมาด้วย ฉันจะได้จิกถนัดๆหน่อย เผื่อพาสูทฉันหายไปเลย" ชายหนุ่มยื่นมือถือให้กับบริกรสาวกด ก่อนที่เขาจะกดทักเข้าไป "แจ้งเตือนมั้ย" "ตอนทำงานฉันพกโทรศัพท์ไม่ได้ค่ะ แต่คิดว่าแจ้งแล้ว" เมื่อปาร์ตี้จบลงในเวลาเกือบตี2 ชายหนุ่มที่เดินอุ้มพี่สาวแท้ๆในท่าเจ้าสาวโดยที่มือนึงยังคงเกี่ยวรองเท้าส้นสูงของเธอด้วย โคอี้เมาสนิท ที่แท้จะมาเองก็มาได้ แต่เอาเขามาเพื่อสิ่งนี้ซินะ "โคอี้ มึงนี่มันจริงๆว่ะ" "หุบบบบปาก" "โอ๊ย เดี๋ยวกูปล่อยหล่นเลยนะ ตบมาได้" "สุดหล่อออ หล่อนะ ทำไมปากหมาาาา กลับบ้านกัน โกๆๆๆๆ" "เฮ้อ ตอนแม่ท้องมึงนี่ไปสะดุดล้มมามั้ยวะ ทำไมมึงเพี้ยนแบบนี้" ในขณะที่กำลังจะพาโคอี้ขึ้นรถ เขากดปลดล็อครถ แต่เพราะโคอี้ยืนเองไม่ไหวแล้วกระชากเขาไม่หยุด ทำให้การพาเธอขึ้นรถที่เป็นซุปเปอร์คาร์สองที่นั้งมันค่อนข้างยาก หากเป็นรถที่นั่งด้านหลังได้มันคงง่าย "ไม่ควรเอาคันนี้มาเลยกู รถก็เตี้ย พี่ก็เมา เกิดเป็นน้องโคอี้แม่งสุดเลย" แต่สายตาของชายหนุ่มก็เหลือบไปเห็นซัมเมอร์ที่เดินออกมาน่าจะกำลังกลับบ้าน เขาจึงเอ่ยเรียกเธอ "เธอ!!!!" "เรียกฉันเหรอ?" "ใช่ไง มานี่หน่อยดิ" ซัมเมอรืเดินมาก่อนเห็นว่าเขากำลังอยู่กับสาวสวยที่เมาไม่ได้สติ เธอก็ตกใจไม่น้อยและเริ่มคิดไม่ดี "คุณจะพาผู้หญิงคนนี้ไปไหน ทำอะไรไม่ดีเหรอ ฉันจะร้องให้คนช่วยนะ" "ไม่ใช่ เธอมองหน้ายัยขี้เมานี่ พี่สาวฉัน หน้าเหมือนกันอย่างกับแฝด"ไคเดนเอ่ย "อ้าวเหรอ แล้วเรียกให้ฉันมาทำไม" "ช่วยฉันจับพี่สาวฉันขึ้นรถหน่อย เธอจับขา ระวังประโปรงพี่ฉัยเปิดละ" "ได้" ในขณะที่กำลังจะเอาโคอี้ขึ้นรถ จู่ๆโคอี้ก็รู้สึกตัว ใช้ขายันสะบัดจนซัมเมอร์ถูกกระแทรกหงายหลังจะล้ม ด้วยสัญชาตญาน ไคเดนรีบคว้าซัมเมอร์เอาไว้ทัน เหมือนกับฉากในหนังโรแมนติค แต่ไคเดนกลับลืมว่าปล่อยโคอี้มารับซัมเมอร์จนโคอี้หัวโขกกับขอบประตูรถ "เฮ้ย" "คุณไปดูพี่สาวคุณก่อน" "ฉันชื่อไคเดน เรียกคุณอยู่นั่น ตายห่า หัวแตกมั้ยวะโคอี้ พรุ่งนี้ตื่นมาอาละวาดบ้านพังแน่ๆเลย โห โนขนาดนี้ ตายกู" ไคเดนเอ่ยคนเดียว "ฉันไปก่อนนะ ต้องรีบไปหาร้านซักสูทให้คุณอีก" "อืม เธอไปเถอะ" ไคเดนสังเกตว่าซัมเมอร์มีรอยแผลที่หัวเข่าเพราะล้มจากแรงถีบของโคอี้เมื่อกี้จึงเรียกเธอไว้ "ขาเธอเป็นแผล ฉันชดใช้ให้ ที่พี่สาวฉันทำเธอเจ็บตัว" เขายื่นเงินกว่าห้าพันให้ซัมเมอร์เพื่อไปทำแผล "ค่าพาสเตอร์ยายี่สิบกว่าบาทฉันจ่ายเองได้ ให้มาทำไมตั้งเยอะ ฉันไปก่อนนะ" ชายหนุ่มยืนมองหลังหญิงสาวคนแรกที่เขายื่นเงินให้แล้วไม่รับ ปกติยื่นให้ใครก็รับกันทั้งนั้น แต่ยัยนี่ไม่รับแถมบอกพาสเตอร์แปะแผลแค่ยี่สิบบาทอีก "หึ" (กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!) เสียงกรี๊ดดังลั่นที่บ้านปีกซ้ายในตอนเช้าตรู่ดังจนบอดี้การ์และแม่บ้านของบ้านปีกซ้ายพากันตกใจและมารวมตัวกันที่ห้องโถงใหญ่ของบ้าน ในขณะที่ไคล์แลัหรรษษผู้เป็นนายบ้านนี้นั่งดื่มกาแฟและคัยกันจนไคล์แทบสำลักกาแฟก่อนเอ่ยขึ้น "นั่นเสียงลูกสาวฉันหรือเปล่าหรรษา?" "เสียงนี้ ดังขนาดนี้ที่บ้านคุณพ่อคงมีแค่มารีนกับโคอี้ แต่นี่บ้านปีกซ้าย เสียงลูกสาวนายนั่นแหละ" "แล้วกรี๊ดดังอะไรขนาดนั้น" ไม่นานนักก็มีเสียงที่หน้าตกใจดังตามมาอีกรอบ ทำเอาไคล์ต้องลุกขึ้นเตรียมจะขึ้นไปดู แต่ภาพที่น่าตกใจไม่แพ้กันกลบปรากฏก่อน โค้อี้ที่ใส่ชุดนอนแสนเซ็กซี่เดินใช้มือกระชากหูไคเดนที่เปลือยอกท่อนบนมีเพียงกาเกงท่อนล่างลงมาท่าทางโวยฃ