หลงรัก เมียจำเป็น

ตอนที่ 5 ผูกปิ่นโตเถาใหม่

ยังไม่ทันจะได้ฤกษ์แต่งงาน แต่คนเป็นเจ้าบ่าวกลับใจร้อน เช้าวันนี้จึงให้เลขาสาวที่คอยจัดการทุกเรื่องทั้งเรื่องงานและเรื่องในมุ้ง จัดการทำอะไรบางอย่างให้กับเขา

“คุณแพรครับ ช่วยยกเลิกการส่งเสียเลี้ยงดูเจนนี่กับแยมให้ผมหน่อยนะครับ จ่ายค่าชดเชยให้พวกเธอด้วย”

เลขาสาวที่สุดแสนจะรู้ใจเพราะทำงานให้กันมานาน ทำหน้างงเหมือนมีเรื่องอะไรไม่เข้าใจเสียอย่างนั้น จนเขาต้องเอ่ยปากถามเธอออกไป

“คุณมีอะไรสงสัยก็ถามมา”

“เอ่อ ท่านประธานจะเปลี่ยนคนผูกปิ่นโตใหม่หรือคะ”

นี่คือสิ่งที่เธอสงสัย ถึงแม้ท่านจะมีสาวๆ มากหน้าหลายตามาคอยปรนเปรอให้ถึงที่ แต่ก็มีน้อยคนนักที่เขาจะเลี้ยงดูถึงขั้นผูกปิ่นโตกินยาวขนาดนี้ แม้ว่านานๆ ทีเขาถึงจะไปหาแม่สองสาวนี่ก็ตาม แต่ไม่น่าเชื่อว่าเขาจะทิ้งขว้างคนที่เคยปรนนิบัติได้ถูกใจอย่างง่ายดายขนาดนี้

“ใช่ ผมกำลังจะผูกปิ่นโตใหม่ คราวนี้เถาเดียวตลอดชีวิต ห้ามเปลี่ยน”

ยิ่งงงกันไปใหญ่ ร่ำรวยมหาศาลอย่างเขา จะผูกสักกี่สิบปิ่นโตก็มีปัญญาจ่ายค่าเลี้ยงดู ทำไมต้องยกเลิกสองสาวนั่นด้วย

“ผมกำลังจะแต่งงานเร็วๆ นี้ ไม่อยากมีปัญหาครอบครัวตามมา คุณก็รู้ว่าพวกผู้หญิงมักขี้หึงขี้หวง เกิดผมยังมีบ้านเล็กบ้านน้อย คงอยู่ไม่เป็นสุขแน่”

ใครกันที่ท่านประธานผู้รักชีวิตอิสระ ยอมเอาทั้งชีวิตไปผูกมัดด้วย แถมยังยอมเสียสละความสุขในเรื่องอย่างว่าไปอีก เธอไม่เคยเห็นเขาจะคบใครเป็นตัวเป็นตนเลย มีแต่คู่ควงคู่นอนทั้งนั้น ซึ่งคนเหล่านี้เขาก็ไม่เคยให้ค่าเกินเรื่องบนเตียง จะให้เอามาตบแต่งทำเมียออกหน้าออกตาคงยาก

“คุณกำลังสงสัยว่าผมจะแต่งงานกับคู่นอนคนไหนใช่ไหม”

ท่านประธานหนุ่มเงยหน้าสบตากับเลขาสาวที่แสนจะรู้ใจ ก่อนเอ่ยเฉลยข้อสงสัยนั้นของเธอออกไป

“ผมจะแต่งงานกับลูกสาวของเพื่อนแม่ แม่อยากมีหลาน ผมก็ไม่มีใคร ไม่เคยคิดจะมี เมื่อถึงเวลามีครอบครัวก็เลยยอมแต่ง ทำเพื่อแม่น่ะ”

เหตุผลโคตรคูล แต่มันไม่สมกับเป็นท่านประธานของเธอเลยจริงๆ ร้อยไม่เชื่อพันไม่เชื่อ แพรวาผู้ดูแลรับใช้ใกล้ชิดย่อมมองออก มันต้องมีอะไรในกอไผ่แน่นอน

“รับทราบค่ะท่านประธาน ดิฉันจะจัดการให้เดี๋ยวนี้ค่ะ”

เมื่อเลขาสาวเดินออกจากห้องไป ท่านประธานหนุ่มรูปหล่อก็ทิ้งแผ่นหลังพิงกับพนักเก้าอี้ ใบหน้าหล่อเหลาอมยิ้มน้อยๆ อย่างมีความสุข ก่อนเรียกสติตนเองด้วยการสะบัดหน้าแรงๆ หลายครั้ง แล้วก้มหน้าก้มตามีสมาธิทำงานที่แสนยุ่งเหยิงต่อไป

พอตกบ่ายในห้องทำงานของท่านประธานหนุ่มก็ได้ต้อนรับแขกผู้ไม่ได้รับเชิญทั้งสองคน ที่ต่างฝ่ายต่างเพิ่งรู้ว่าตนไม่ใช่คนเดียวที่ได้รับการเลี้ยงดูจากเขา ก่อนนี้สองสาวคิดวาดฝันว่าตนได้เป็นคนพิเศษเหนือใคร ถึงขั้นมุ่งหมายอยากจะจับเขาด้วยการตั้งท้องหลายครั้ง พยายามออดอ้อนให้เขาไม่ใช้ถุงยางอนามัยกับตน แล้วตนจะเป็นฝ่ายกินยาคุมเอง แต่เขาก็ไม่เคยแม้แต่ครั้งเดียวที่จะยอมมีอะไรกับพวกเธอโดยปราศจากถุงยาง และที่สำคัญ ถุงยางนั้นต้องมาจากเขาคนเดียวเท่านั้น ที่เธอหรือใครเตรียมให้ เขาก็ไม่เคยยอมใช้ทั้งนั้น จึงรอดพ้นปากเหยี่ยวปากกามาจนได้สลัดพวกเธอทิ้งอย่างนี้

“เจนนี่ไม่ยอมนะคะ คุณปรินซ์ คุณจะทิ้งเจนนี่ง่ายๆ แบบนี้ไม่ได้”

“แยมก็ไม่ยอมนะคะ แยมเป็นเมียคุณนะ ทำไมคุณถึงใจร้ายกับแยมแบบนี้”

ชายหนุ่มวางปากกาในมือลง ก่อนมองสบตาสาวสวยทั้งสองที่จ้องตาเขาตอบอย่างไม่ยอมลดละ

“ผมไม่เคยพูดว่าพวกคุณเป็นเมีย ข้อตกลงของเราแต่แรกคือการผูกปิ่นโต และพวกคุณรู้ดีว่าไม่มีสิทธิ์อะไรในตัวผมทั้งนั้น สิ่งที่ได้รับตอบแทนกลับไปก็น่าจะคุ้มค่าพอ ทำไมถึงไม่ยอมจบ”

น้ำเสียงเด็ดขาดดังขึ้น ทำให้สาวๆ รู้สึกเกรงๆ และค่อยๆ มีปฏิกิริยาที่อ่อนลงไปโดยปริยาย

“แต่แยมรักคุณนะคะ คุณก็รู้”

น้ำเสียงอ่อนหวานเอ่ยออกมาพร้อมกับแววตาที่แสดงความรักใคร่ไม่มีปิดบัง

“อันนั้นผมห้ามความรู้สึกของคุณไม่ได้ แต่ผมไม่เคยรู้สึกอะไรกับพวกคุณเลย มีแค่เรื่องเดียวเท่านั้นที่ผมอยากได้จากพวกคุณ คุณก็รู้ว่าเรื่องอะไร ขอโทษที่ต้องพูดตรงๆ กลับไปซะเถอะ ก่อนที่พวกคุณจะไม่ได้อะไรจากผมเลยแม้แต่บาทเดียว”

สาวสวยเซ็กซี่นามว่าแยม น้ำตาไหลอาบแก้ม เธอหลงรักเขาเข้าไปแล้วจริงๆ ก็เขาทั้งหล่อ ทั้งร่ำรวยมหาศาล ทั้งเก่ง เรื่องบนเตียงก็สุดแสนจะร้อนแรงจนเธอแทบคลั่ง ถ้าเธอรู้ว่าจะมีวันนี้ จะพยายามทำทุกวิถีทางให้ท้องกับเขาให้ได้

“คุณมีคนใหม่หรอคะ คุณถึงเขี่ยแยมทิ้งแบบนี้”

“ผมไม่เคยมีใครแค่คนเดียว ผมนอนกับผู้หญิงคนอื่นอีกมากหลังจากผูกปิ่นโตกับพวกคุณ ที่พวกคุณได้รับสิทธิ์นั้นจากผมเพราะเรื่องอย่างว่าพวกคุณทำได้ดีกว่าใคร แต่เห็นแก่ที่ผมเลี้ยงดูพวกคุณมานาน ผมจะบอกเหตุผลให้ ผมกำลังจะแต่งงาน เลยไม่อยากมีใครอีกนอกจากเมีย”

“คุณปรินซ์ ไม่จริง คนอย่างคุณจะยอมแต่งงานง่ายๆ ได้ยังไง คุณทำผู้หญิงคนนั้นท้องหรอ”

สาวสวยนามว่าเจนนี่ เอ่ยถามออกมาเสียงสั่น เธอหรือพยายามแทบตายที่จะจับเขาให้อยู่หมัดด้วยการตั้งท้อง แต่เขาก็ระวังตัวแจ ขนาดถุงยางที่เธอเตรียมให้เขา เขายังไม่ยอมใส่ หรือแม้แต่ถุงยางของเขา เธอแค่จะสวมให้ เขายังไม่เคยยอมให้เธอได้ทำ เครื่องป้องกันของเขา เขาต้องหามาเองและสวมใส่เองเท่านั้น

และเมื่อเสร็จกิจทุกครั้งเขาไม่เคยแช่อยู่ในตัวเธอเลยแม้แต่วินาทีเดียว เสร็จแล้วก็จะรีบดึงปลอกป้องกันทิ้งลงชักโครกทุกครั้ง ไม่เคยเลยสักครั้งที่เธอจะได้เห็นเศษซากน้ำรักของเขาในถังขยะ หรือไม่เคยเลยสักครั้งที่เขาจะดึงตัวตนออกมาแตกกระจายใส่ร่างกายเธอ อย่างมากก็แค่ตอนที่เธอปรนเปรอเขาด้วยปากจนเขาแตกพ่ายคาปากของเธอ เขาก็จะบังคับให้เธอกลืนมันลงท้องไปทุกครั้ง เขาระวังตัวแจกับเธอเช่นนี้ เพราะฉะนั้น กับสาวๆ คนอื่นก็คงไม่ต่างกัน แล้วจะไปพลาดทำใครท้องได้อย่างไร

“เปล่า ผมยังไม่เคยมีอะไรกับเธอด้วยซ้ำ”

เขาตอบกลับมาหน้าตาเฉยอย่างไม่รู้สึกรู้สาอะไร ทั้งๆที่พวกเธอสองคนใจจะขาดตายอยู่แล้ว

“แล้วคุณรู้ได้ยังไงว่าเธอจะตอบสนองคุณได้ถึงใจเหมือนแยม คุณไม่ต้องยกเลิกก็ได้ แยมจะยอมอยู่ในที่ของแยม อยู่เงียบๆ เหมือนเดิม ขอแค่คุณอย่าไปเลยนะคะ”

ดวงตาที่ตกแต่งมาอย่างสวยงามเศร้าสร้อย น้ำตาไหลมาอาบแก้มไม่ขาดสาย

“ใช่ค่ะ เจนนี่ก็ไม่อยากเลิกกับคุณ เจนนี่ยอมทุกอย่าง คุณอย่าทิ้งเจนนี่ไปเลยนะคะ”

สองสาวร้องไห้อ้อนวอนเขาอย่างน่าสงสาร ใจจริงเขาไม่เคยรู้สึกอะไรกับใครอยู่แล้ว จะมีหรือไม่มีพวกเธอก็ความหมายเดียวกันสำหรับเขา แต่ถ้าเขาสงสารเห็นใจพวกเธอ แล้วเกิดวันหนึ่ง เมียเขารู้เรื่องนี้เข้า เธอจะร้องไห้เสียใจแบบนี้ไหม แค่คิดถึงภาพที่สาวน้อยยาหยีมองเขาด้วยแววตาตัดพ้อเศร้าสร้อย น้ำตาไหลอาบแก้ม ใจแกร่งก็เต้นกระตุกผิดจังหวะแล้ว

ไม่ดีแน่ เขาไม่ควรเอาอะไรมาเสี่ยงกับความรู้สึกของลูกสาวสุดที่รักของแม่ ไม่งั้นแม่เล่นงานเขาตายแน่ และชีวิตเขาคงอยู่แบบมีความสุขไม่ได้อีก นี่คือเหตุผลที่เขาหาได้ในเรื่องนี้ ที่จะไม่ยอมใจอ่อนกับพวกเธอ

“ขอโทษด้วยจริงๆ ผมคงเอาอะไรมาเสี่ยงกับความรู้สึกของเมียผมไม่ได้ ขอให้คุณสองคนเข้าใจผมด้วย ข้อตกลงที่เคยทำกันไว้ตั้งแต่แรก ผมขอให้เป็นไปตามนั้น หากฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งจะแต่งงานหรืออยากบอกเลิกสัญญาให้ทำได้ทุกเมื่อ ส่วนค่าตอบแทนพวกคุณ ผมจะให้คุณแพรจัดการให้นะครับ”

เมื่อไม่มีประโยชน์ที่จะรั้งคนที่ไม่มีใจ สองสาวก็ต้องล่าถอยกลับไปพร้อมใจที่บาดเจ็บแสนสาหัส แต่อย่างน้อยๆ ก็ยังได้เงินและทรัพย์สินปลอบใจกลับไป ก็ถือว่าคุ้มกับความเจ็บปวดครั้งนี้