ขิมมพัสตร์รู้สึกไม่พอใจ เพื่อนสาวพอไม่รู้แล้วมาพาลเอากับหล่อน และไม่อยากฟังคำพร่ำบ่นของนิสรีจึงขอตัวลุกไปก่อน รู้สึกอับอายเหลือเกินที่มีเพื่อนเหมือนนิสรี
ไม่รู้จักเก็บงำความรู้สึก และคิดไปก็เป็นคนที่น่าสงสารคนหนึ่ง
“อย่าให้ฉันรู้นะ ขิมเธอเองก็แอบชอบเขาเหมือนกัน”
ยังดังไล่ตามหลังหล่อน
ทำให้หล่อนไม่มีอารมณ์ทำงานเลย แต่ต้องฝืนทำงาน จนแล้วเสร็จ
และขอตัวกลับบ้านทันที ไม่สนใจนิสรีว่าจะอยู่ต่อหรือไม่
แต่ขณะหล่อนกำลังจะเดินไปที่รถ ปรากฏว่าร่างของขจรเดชโผล่เข้ามา
“คุณขิม” เสียงเรียกทำให้หล่อนหยุด เงยหน้ามอง ไม่นึกว่า ขจรเดชจะตามมาถึงที่นี่ หรือว่านิสรีเรียกเขาให้มาขับรถให้
“เอ้อ คุณเดช”
“ทำไมรีบกลับไปเร็วจังล่ะ คุณขิม” ขิมมพัสตร์มองหน้าเขา อย่างรู้สึกไม่พอใจ ก่อนเปรยบอก
“รู้สึกปวดหัวค่ะ เพลียนิดเลยอยากลับบ้านเร็ว”
เขาได้แต่มองตามด้วยความรู้สึกที่เสียดาย ไม่อยากให้กลับ ที่เ
