"เมียจ๋าไม่งอนพี่นะคะ"
ตอนนี้ผมขึ้นมาที่ห้องทำงานแล้วครับ ส่วนเมียผมตอนนี้คือสะบัดหน้าหนีผมไม่ยอมคุยกับผมเลยตั้งแต่เกิดเรื่องเมื่อกี้ คือผมไม่ได้อยากจะแตกต้องตัวพี่พิมเลยนะ แต่เขาล้มไงไม่ช่วยคนอื่นก็จะมองไม่ดีไง
"เชอะ"
"ไม่เอาครับเมีย ตัวเองก็รู้นี่นาว่าเค้าไม่ได้รู้สึกอะไรกับเขาเลย แต่ตัวเองต้องเข้าใจเค้าด้วยนะว่าเค้าต้องทำงานร่วมกับพี่เขาอยู่อ่ะ"
ผมง้อสุดกำลังอะไรก็ยอมอ่ะตอนนี้ ถ้างอนแบบนี้นะคืนนี้อดกินเมียแน่นอนอ่ะบอกเลย เพราะฉะนั้นต้องง้อด่วนครับ
"พี่ทิปโก้ก็รู้อ่ะว่าเขาอ่อยพี่ พี่ก็ยังไม่ตามน้ำกับเขาอยู่ เมย์ไม่พอใจมากๆค่ะบอกแค่นี้"
ผมรีบเข้าไปสวมกอดเมียผมทันที ก่อนจะหอมแก้มซ้ายขวา
" พี่รักเมย์คนเดียวครับ ถ้าเชื่อใจพี่เราจะไม่งอนกันเรื่องนี้นะ"
เมย์หันหน้ามาสบตากับผมก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างเซงๆ แล้วกอดผมแน่น
" ไม่มีคราวหน้าแล้วนะคะ"
" ไม่มีแล้วครับคนดีของพี่"
ผมลูบหลัง
