Chapter 5
1277 คำ
หลังจากลองชุดแต่งงานเสร็จผมก็พาสาวน้อยของผมมาเดินห้าง ก็จะพามาดูแหวนแต่งงานแล้วก็กะว่าจะพามาซื้อของใช้ด้วยแหละ
"ไปไหนกันดีคะพี่ทิปโก้"
ผมโอบรอบเอวน้องมันไว้ก่อนจะพาเดินเคียงข้างกันเดินดูนั่นดูนี่
"เมย์อยากกินข้าวก่อนไหมคะ หรือจะไปลองแหวนกันก่อน"
ผมถามออกไปสาวน้อยทำหน้าครุ่นคิดเล็กน้อยก่อนจะยิ้มออกมา
"ทานข้าวก่อนก็ได้ค่ะ"
"โอเค ไหนบอกพี่สิคะว่าหนูชอบทานอะไรแล้วพี่จะเมมโมรี่ไว้ในหัวสมองของพี่เลยว่าหนูชอบทานอะไรไม่ชอบอะไร"
ผมถามออกไปสาวน้อยทำหน้าเขินสุดๆกับคำพูดของผมของแบบนี้มันต้องรู้ไว้ไงจริงป่ะ
" ไม่ชอบทานกุ้งค่ะไม่เชิงว่าไม่ชอบทานเคยทานแล้วผื่นขึ้นเต็มตัวเลยค่ะ ตอนแรกคิดว่าไม่ใช่พอลองทานอีกรอบก็เป็นแบบเดิมก็เลยรู้ว่าแพ้ค่ะ"
ผมพยักหน้ายิ้มๆเป็นเชิงว่าเข้าใจก่อนจะเลือกพาน้องมันไปร้านอาหารอิตาเลียนชื่อดัง
"งั้นทานนี่แล้วกันเนาะ"
"โอเคค่ะ"
ผมเข้ามานั่งในร้านกับน้องมันก่อนจะนั่งดูเมนูตรงหน้าก็มีหลายอย่างให้เลือก แต่ว่าเมนูนี่มาเป็นภาษาอังกฤษหมดเลยแหะ แล้วน้องมันจะอ่านรู้เรื่องไหมนะ
" ผมเอา Chicken parmigiana แล้วก็ Shrimp fra diavolo เครื่องดื่มขอเป็น Cellar selection sauvignon blanc แล้วกัน เมย์ทานอะไรดีคะ"
เมย์นั่งมองเมนูซ้ายขวาเกาหัวไปด้วยสงสัยจะสั่งไม่เป็นนะ ผมกำลังจะอ้าปากเอ่ยถามว่าให้ช่วยอะไรไหมแต่น้องมันก็พูดออกมาก่อน
"หนูเอา Linguine with clam sauce แล้วก็ขอ MIXED SALAD WITH SCALLOP เครื่องดื่มเอาเป็น Cellar selection sauvignon blanc เหมือนกันค่ะ"
ผมอึ้งสิครับรอไรล่ะ ทำไมพูดภาษาอังกฤษคล่องจังวะ เหมือนเธอจะรู้สึกตัวยิ้มแก้เก้อเอาผมทัดหูก้มหน้าก้มตา ผมวางเมนูแล้วจ้องหน้าน้องมันนิ่ง
" ทำไมพูดภาษาอังกฤษคล่องจัง"
ผมถามออกไปไม่เชิงว่าจะจับผิดอะไรหรอกนะผมก็แค่สงสัย น้องมันอายุ21ปี เอาจริงๆอย่างผม22ปียังไม่จบมหาลัยเลย อย่างมากก็น่าจะวุฒิ ม.6 หรืออาจจะจบสายอาชีพ ปวส.ไรงี้อ่ะ แต่แปลกใจเฉยๆว่าสำเนียงดีอย่างกับคุ้นเคยกับเจ้าของภาษา
"แหะๆเห็นอย่างนี้ตอนเรียนเมย์ที่หนึ่งของห้องเลยน้า เมย์พอพูดได้ค่ะ แล้วก็อ่านออกด้วย"
ผมมองอย่างสงสัยแต่ไม่อยากจะเซ้าซี้หรือจะจับผิดอะไรหรอก
"อืมแล้วไป"
ผมไม่ซักไซร้อะไรต่อสักพักอาหารก็มาเสิร์ฟเราสองคนก็ลงมือทานกันชนแก้วกันไปด้วยส่งยิ้มให้กัน บางทีผมว่าผมกับเมย์เราสองคนเข้ากับได้ดีนะ เหมือนสนิทกันมานานมากแล้ว
" อร่อยไหมคะสาวน้อยของพี่"
ผมถามออกไปหลังจากที่สาวน้อยนั่งทานเกือบหมด น้องมันทานสลัดเป็นส่วนใหญ่กลัวอ้วนละมั่ง ส่วนอีกอย่างก็ผมเนี้ยแหละช่วยกินอ่ะ อิ่มมากอ่ะตอนนี้
"อร่อยมากเลยค่ะ ขอบคุณสำหรับอาหารมื้อนี้นะคะ"
ผมยิ้มออกไปทันทีก่อนจะเรียนพนักงานมาเช็คบิล แล้วก็โอบรอบเอวพาสาวน้อยของผมไปลองแหวนแต่งงานต่อ
"ชอบแบบไหนคะ"
ผมถามออกไปตาก็มองซ้ายมองขวาประมาณว่าจะช่วยเลือกนั้นแหละ สาวน้อยของผมจิ้มไปที่แหวนเพชรวงเล็กพอดีนิ้ว
" แบบนี้ก็ได้ค่ะ"
ผมส่ายหน้าเบาๆ
" เปลี่ยน เอาเพชรเม็ดใหญ่กว่านี้"
ผมบอกออกไปก่อนจะยืนกอดอกมองเธอเลือก แหวนวงใหม่ แต่งงานทั้งทีจะให้เลือกแหวนให้เมียเพชรวงเล็กแม่ผมเอาตายแน่อ่ะ
"วงนี้ได้ไหมคะ"
"เล็กไปเลือกใหม่"
"แล้ววงนี้หละคะ"
"ใหญ่กว่านี้มีอีกไหม"
ผมหันไปถามพนักงานทันทีถ้าให้เลือกเองนะคงไม่ได้ที่ผมต้องการอ่ะผมเลือกเองแล้วกัน
"ทางเรามีแหวนจากดีไซน์เนอร์ชื่อดังค่ะ เราผลิตแค่สองวงเท่านั้น สนใจดูของก่อนไหมคะ"
ผมพยักหน้ายิ้มๆ
"เอาวงนั้นก็ได้ครับ อ่ะบัตร"
เมษาถึงกับอ้าปากค้างร้องห้ามผมทันที
" แพงไปค่ะไม่เอานะ"
ผมเหลือบสายตามองมือเล็กๆที่จับแขนผมไม่ให้ยื่นบัตรให้กับพนักงาน เมษายิ้มแห้งๆก่อนจะปล่อยมือออกจากผมแล้วก็ยื่นหน้างออยู่ตรงเคาร์เตอร์
" ไม่ต้องมางอนเลยใครให้เลือกแต่เพชรเล็กๆ"
ผมบ่นออกไปอย่างไม่จริงจังนัก สาวน้อยทำหน้างอมองผมเหมือนโกรธสุดๆ
" เมย์แค่ไม่อยากให้พี่ทิปโก้ใช้เงินเยอะนี่ค่ะ จะเม็ดเล็กเม็ดใหญ่คุณค่าทางจิตใจมันก็เหมือนกัน ราคามันไม่สำคัญหรอกนะคะ"
ผมหันไปสวมกอดเอวสาวน้อยตรงหน้าไว้หลวมๆก่อนจะยื่นจมูกของตัวเองไปชนกับจมูกของเธอ
"พี่รู้ค่ะแต่นี่มันคืองานแต่งงานของเราไงคะ เข้าใจพี่ใช่ไหม"
เมษาพยักหน้ายิ้มๆเป็นเชิงว่าเข้าใจแล้ว
" เข้าใจค่ะ แต่คราวหน้าไม่เอาแล้วนะคะเมย์ไม่อยากให้คนอื่นมองว่าที่เมย์แต่งงานกับพี่เพราะจะมาเกาะพี่ทิปโก้กิน"
ผมสวมกอดเธอหลวมๆนี่ไม่แคร์ใครเลยนะเนี้ยเพราะนี่มันในห้างแล้วก็พนักงานเดินเต็มร้านเลย
" ใครจะพูดอะไรไม่ต้องสนใจนะคะ เรารู้ดีที่สุด"
"ค่ะ"
ผมผละออกจากสาวน้อยตรงหน้าเมื่อพนักงานเดินถือถุงใส่แหวนเพชรให้ ผมเปิดกล่องตรวจดูแล้วก็ลองใส่ให้กับว่าที่เจ้าสาวของผม
"ขอมือหน่อยคะพี่จะลองแหวน"
เมษายื่นมือซ้ายมาตรงหน้าผม ผมบรรจงค่อยๆใส่แหวนให้อย่างเบามือสุดๆ เหมือนทำมาเพื่อเมษาจริงๆพอดีเป๊ะ
" เป๊ะเหมือนสั่งทำเลย"
ผมบอกออกไปยิ้มๆ สาวน้อยตรงหน้าตอนนี้ใบหน้าแดงก่ำด้วยความขวยเขิน คงจะอีกพักใหญ่เลยแหละกว่าเธอจะชินกับการอยู่กับผมนะก็คงค่อยๆเป็นค่อยๆไปอ่ะนะ
"สวยมากเลยค่ะ"
"มันอยู่บนมือคนสวยๆไงค่ะ มันก็เลยสวย"
ผมหยอดคำหวานต่อจนคนตรงหน้าเริ่มบิดตัวไปมาไม่ยอมสบตาผม
"เขินพี่เหรอคะ"
"ปะ เปล่านี่ค่ะ"
ผมยื่นมือไปเกลี่ยปอยให้ก่อนจะจุมพิตตรงหน้าผากสวยของเมษา
"แล้วทำไมหน้าแดงจัง"
ผมเอ่ยออกไปยิ้มๆ จนสาวน้อยตรงหน้ารีบยกมือมาปิดแก้มไว้แทบไม่ทัน
" มันแดงขนาดนั้นเลยเหรอคะ"
ผมหัวเราะขำๆกับท่าทีเขินอายของคนตรงหน้า ทั้งหวาน ทั้งอ่อนโยนแบบนี้ผมจะหนีจากคนตรงหน้าไปไหนรอดเนี้ย จริงมะ
"ไปกันเถอะค่ะ พี่อยากนอนกอดเมย์แล้ว"
ผมผละจากตนตรงหน้าเปลี่ยนเป็นโอบรอบเอวแล้วพาเดินออกจากร้านทันที
"แต่ว่ายังเช้าอยู่เลยนะคะ"
" ไม่สำคัญ ถ้าพี่อยากนอนกอดเมย์จะเช้าจะมืดพี่ก็จะกอด"
- ผู้เขียน
