"ทิปโก้ พิมขอคุยด้วยหน่อยค่ะ"
ผมเดินกลับขึ้นมาตรงห้องทำงานก็เจอพี่พิมกำลังนั่งรอผมในห้องทำงาน ผมเดินเข้าไปนั่งลงตรงโต๊ะทำงานก่อนจะผายมือเชิญเธอนั่งลงตรงข้ามกับผม
"เชิญนั่งก่อนสิครับ"
พี่พิมเดินมานั่งลงตรงข้ามกับผมก่อนจะทำหน้าเศร้า
"ตอนนี้ทิปโก้คงไม่ต้องการพิมแล้วใช่มั้ย น้องเมย์ในตอนนี้กลายเป็นสถาปนิกชื่อดังไปแล้ว พิมคงไม่มีประโยชน์สำหรับทิปโก้แล้วใช่ไหม"
ผมถอนหายใจออกมาเบาๆ นี่ก็อีกเรื่องหนึ่งคือผมไปให้เขาทำร่างแบบให้แต่ว่าสุดท้ายก็ไม่ได้ใช้ยังไงทางผมก็ต้องรับผิดชอบค่าเสียเวลาพี่พิมเขาอยู่แล้ว
"ผมจะรับผิดชอบเอง ผมจะจ่ายค่าเสียเวลาให้พี่พิม ต้องการเท่าไหร่ครับ "
ผมถามออกไปแต่พี่พิมส่ายหน้าเหมือนไม่อยากจะได้เงิน
"ไม่ พิมไม่อยากได้เงิน พิมขออย่างเดียวทิปโก้ให้พิมได้ไหม"
พี่พิมทำสีหน้าเศร้าหมองเหมือนคนสิ้นหวัง อะไรมันจะขนาดนั้นวะเนี้ย
"ว่ามาสิครับถ้าผมให้ได้ผมจะให้ "
" พิมขอมาท
