ตอนที่ 8 คุณดื้อกับผมไม่ไหวหรอก
1634 คำ
“ฉันอยู่บ้าน ไม่ได้ออกไปไหน แล้วมันก็ไม่ได้สั้นอะไรขนาดนั้น วันหลังถ้าฉันออกไปเที่ยว จะใส่ให้คุณดู ว่าที่สั้นๆ มันเป็นแบบไหน”
“ถ้ามันมากเกินไป ผมคงอนุญาตให้คุณออกจากห้องไปไหนไม่ได้”
“มันจะมากเกินไปแล้วนะไคล์ คุณไม่มีสิทธิ์มายุ่งวุ่นวายกับเรื่องส่วนตัวของฉัน ฉันจะใส่เสื้อผ้าแบบไหนก็ได้ พี่ชายฉันยังไม่ว่าอะไรเลย”
“คุณแน่ใจหรอ ที่คุณพีทกับคุณแพทไม่ว่า ไม่ใช่ว่าเขาสองคนบ่นจนเบื่อที่จะบ่นแล้วนะครับ อีกอย่างคุณพอลอนุญาตให้ผมดูแลคุณทุกเรื่อง แถมยังมีสิทธิ์ปฏิเสธสิ่งที่คุณสั่ง ถ้าเรื่องนั้นมันไม่เข้าท่า”
“ไคล์..”
คนสวยเม้มปากแน่น หงุดหงิดงุ่นง่าน อยากจะด่าเขาให้แรงๆ แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะที่เขาพูดมามันก็ถูกอีกแล้ว
“ครับ คุณจะเข้าไปเปลี่ยนชุดไหม”
“ไม่มีทาง”
เธอเชิดหน้าขึ้นอย่างถือดี แถมยังเดินไปนั่งทิ้งตัวพิงโซฟาโดยไม่สนใจดวงตาคมดุที่จ้องมองมาเลย ทั้งๆ ที่จริงๆแล้วสภาพนางหงส์ของเธอในตอนนี้ มันเหมือนหงส์ปีกหักไม่มีผิด เพราะมันทั้งหมดสภาพ ทั้งปวดหัว ทั้งคลื่นไส้ จนต้องยกมือขึ้นมานวดขมับเบาๆ
“ปวดหัวหรอครับ”
ไคเลอร์นำน้ำมะนาวมาเสิร์ฟถึงที่ แม้จะอยากบ่นที่เธอทำตัวไม่น่ารัก และอยากบังคับให้เธอไปเปลี่ยนชุดให้เหมาะสมกับการอยู่ร่วมห้องกับผู้ชายมากกว่านี้ แต่สภาพของเธอก็ทำให้เขาใจอ่อน ยอมอ่อนข้อให้เธอหนึ่งวัน ก่อนจะเดินไปหยิบยาแก้ปวดและน้ำเปล่ามาให้เธออีกครั้ง
“ทานยาหน่อยไหม เดี๋ยวผมหาอาหารให้ทานรองท้อง”
“ไม่หิวเลย”
“แต่คุณจะแสบท้อง ทั้งน้ำมะนาว ทั้งยาแก้ปวด”
“ไม่เอาอ่ะ”
คนดื้อยกแก้วน้ำมะนาวขึ้นดื่มอึกใหญ่ ก่อนจะหยิบยาแก้ปวดกินทันทีจนเขาห้ามไม่ทัน
“คุณพลอย”
“อย่าบ่นน่า ปวดหัวจะแย่แล้ว”
คุณหนูพลอยชมพูหยิบหมอนอิงที่อยู่ด้านหลังวางลงบนโซฟา แล้วทิ้งตัวลงนอนตะแคงหลับตาหนีคนขี้บ่น ตอนนี้ให้เธอเถียงเขา หรือฟาดงวงฟาดงาใส่เขาเหมือนที่เคยทำกับคนอื่นก็คงทำไม่ถนัดนัก
บอดี้การ์ดหนุ่มส่ายหน้า คุณหนูผู้เอาแต่ใจของเขา นอกจากเธอจะขี้เหวี่ยง ขี้วีน เอาแต่ใจตัวเอง ชอบปาร์ตี้ ชอบดื่มเหล้า ชอบแต่งตัวโป๊ๆ ทำอะไรตามใจตัวเองแบบสุดโต่งแล้ว เธอยังเป็นคนไม่ระวังเนื้อระวังตัวอีกต่างหาก
ดูสิ มีอย่างที่ไหน เขายืนหัวโด่อยู่นี่ เธอกลับกล้าทิ้งตัวลงนอนตะแคง เหยียดขามาทางที่เขายืนอยู่ กางเกงขาสั้นจู๋ของเธอมันถลกรั้งขึ้นไปจนแทบเห็นแก้มก้นขาวๆ เนียนๆ ของเธออยู่รอมร่อ
คนตัวโตส่ายหน้าอีกครั้ง แล้วเดินกลับเข้าห้องนอนของเขาเพื่อไปหยิบผ้าห่มของเขาเอามาห่มให้กับเธอ เพราะไม่กล้าถือวิสาสะเข้าห้องนอนส่วนตัวของเธอ
“อืมม”
คนเมาค้างครางฮือในลำคอเมื่อได้สัมผัสถึงความอบอุ่นของผ้าห่มที่บอดี้การ์ดของเธอเอามาห่มให้ อยากจะลืมตาไปกล่าวขอบคุณเขา แต่ตอนนี้มันปวดหัวจนแทบไม่มีเรี่ยวแรงหลงเหลือแล้ว
ไม่กี่นาทีต่อมา เธอก็สัมผัสถึงบางอย่างที่เย็นๆ อยู่ที่หน้าผากและเปลือกตาของเธอ เขานั่งลงที่พื้นเอาเจลเย็นมาประคบให้ แล้วนวดเบาๆ ที่ขมับของคนดื้อ
คนตัวบางตกใจกับสัมผัสนั้น จึงลืมตาขึ้นแล้วดึงเจลเย็นออกจากเปลือกตาของ เมื่อดวงตากลมโตไม่มีสิ่งใดมาบดบังอีกแล้ว สิ่งแรกที่เธอเห็นคือใบหน้าหล่อเหลาของเขา ที่อยู่ใกล้กับใบหน้าของเธอแค่เพียงศอกเดียวเท่านั้น
“เอ่อ ไคล์ ไม่ต้องก็ได้”
“นอนเถอะครับ ผมทำให้ เดี๋ยวยาออกฤทธิ์คุณก็ดีขึ้น นอนหลับไปเลยก็ได้นะครับ”
“ตะ แต่ว่า”
ด้วยไม่เคยใกล้ชิดกับผู้ชายคนไหนขนาดนี้มาก่อน นอกจากพ่อและพี่ชาย ถึงแม้จะเป็นบอดี้การ์ดคนเก่าๆ ก็ตาม ไม่เคยมีใครได้แตะเนื้อต้องตัวเธอแบบนี้ หรือแม้แต่จะได้มาอยู่ด้วยกันในห้องสองต่อสองเพียงลำพังแบบนี้เลย ซึ่งเธอเองก็มีระยะห่างให้กับทุกคนเสมอ
เมื่อก่อนตอนที่เธอยังเรียนไฮสคูลหรือแม้แต่ระดับปริญญาตรีที่ผ่านมา เธอจะอาศัยอยู่ที่บ้าน ไม่ได้ออกไปนอนค้างอ้างแรมนอกสถานที่กับบอดี้การ์ดคนไหน หรือแม้แต่เพื่อนผู้ชายเองก็มีที่สนิทสนมไม่กี่คน แม้จะมีการถึงเนื้อถึงตัวกันบ้างตามประสาเพื่อน แต่ก็ไม่เคยรู้สึกแปลกๆ เหมือนอย่างตอนนี้
“นอนเถอะครับ อย่าดื้อเลย วันนี้คุณดื้อกับผมไม่ไหวหรอก”
“ไคล์..”
คุณหนูพลอยชมพูอยากจะวีนเขาเหมือนกัน แต่สังขารตอนนี้มันไม่เอื้ออำนวยอะไรเลย จึงทำได้แค่ถลึงตาใส่เขา เพื่อกลบเกลื่อนความรู้สึกคันยุบยิบในหัวใจ โดยที่เขาก็เอาแต่หัวเราะขำเธอเบาๆ ในลำคอ
“ครับ”
คนตัวโตยกคิ้วขึ้นข้างหนึ่ง ดวงตาคมกริบแวววาวเต็มไปด้วยความขบขันคนตัวบาง ในเมื่อเธอทำอะไรไม่ได้จึงเอาเจลเย็นนั่นโปะตาอีกรอบ ไม่อยากมองหน้าคนกวนประสาท
ไคเลอร์อมยิ้มละมุนที่มุมปาก ยื่นมือไปนวดศีรษะให้คนตัวบางอีกครั้ง และครั้งนี้เธอก็นอนเฉยๆ ให้เขาปรนนิบัติ อยากทำมากใช่ไหม เธอก็จะให้นวดจนมือหงิกไปเลย
สัมผัสนวดคลึงเบาๆ ที่ขมับ ทำเอาคนที่เมาค้างหลับตาพริ้มด้วยความผ่อนคลาย ไม่นานเธอก็หลับไปจริงๆ เจลที่เริ่มหมดความเย็นหล่นลงกับพื้น ทำให้ปอยผมของเธอหล่นลงมาปิดหน้านิดหน่อย นิ้วใหญ่จึงเกี่ยวเอาปอยผมเหล่านั้นไปทัดอยู่ที่ใบหู โดยที่นิ้วใหญ่นั้นลากไปโดนแก้มใสนุ่มนิ่ม รสสัมผัสที่ติดอยู่ที่ปลายนิ้วทำให้เขาติดใจจนต้องวกนิ้วนั้นกลับมาเขี่ยที่แก้มใสเบาๆ อีกครั้ง
คนตัวโตกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ ดึงมือกลับมาทันทีที่รู้สึกตัว แล้วนั่งเอนหลังพิงโซฟาอีกตัว ตั้งเข่าขึ้นข้างหนึ่ง ดวงตาคมกริบไล่มองใบหน้างามที่หลับตาพริ้มเปี่ยมสุขอยู่พักใหญ่ จึงตัดสินใจเข้าครัวไปเตรียมอาหารกลางวันให้เธออย่างเงียบๆ
เขาทำหน้าที่เป็นบอดี้การ์ดส่วนตัวของเธอมาหลายเดือน และเธอกับเขาก็อาศัยอยู่ร่วมห้องกันมาจนเธอเรียนจบเทอมแรกแล้ว แทบไม่มีสักวันที่เขาจะไม่ขัดใจเธอ ไม่ว่าจะเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่ เขามักจะเข้มงวดและยกเอากฎเกณฑ์เรื่องความปลอดภัยบ้าๆ มาอ้างกับเธอเสมอ
วันนี้หลังจากสอบและส่งงานวิชาสุดท้ายเสร็จ ริชาร์ดทายาทนักธุรกิจเจ้าของบริษัทส่งออก เขาเป็นชายหนุ่มรูปหล่อซึ่งเป็นเพื่อนร่วมคลาสเรียนกับเธอ ก็รีบเดินมาหาเธอได้ทันก่อนที่เธอกับเพื่อนรักทั้งสองจะแยกย้ายกันกลับที่พัก
“พลอยครับ ให้เกียรติไปดินเนอร์กับผมได้ไหม วันนี้เราสอบเสร็จแล้ว หวังว่าพลอยคงว่างไปกับผมแล้วนะ”
ริชาร์ดคนนี้ ตามจีบเธอตั้งแต่เข้าคลาสเรียนวันแรก เขาพยายามทำตัวใกล้ชิดสนิทสนม และโทรหาเธอในช่วงเวลาก่อนนอนอยู่บ่อยครั้ง ซึ่งถึงแม้เธอจะไม่ได้เปิดโอกาสให้เขาเข้าใกล้มากมายกว่าเพื่อนผู้ชายคนอื่นๆ แต่ก็ไม่ได้มีท่าทีรังเกียจอะไร เพราะเขาคนนี้ก็เป็นคนดีใช้ได้ และอีกอย่าง ถึงแม้เขาจะออกตัวจีบเธอ แต่ก็ไม่เคยรุกหนักจนเธอต้องอึดอัด หรือมีท่าทีคุกคามความเป็นส่วนตัวของเธอเลย
เหตุผลหนึ่งเพราะเธอเองมีบอดี้การ์ดร่างใหญ่ ใบหน้าถึงแม้จะหล่อเหลาจนสาวๆ ใจสั่น แต่ก็ดุดันน่ากลัว จนใครหลายๆ คน ไม่กล้าเฉียดกรายเข้าใกล้เธอมากไปกว่าทำความรู้จักกันแค่ในฐานะเพื่อนเท่านั้น
“ขอโทษทีค่ะริชาร์ด คืนนี้ฉันมีนัดแล้ว”
ดวงตาคมกริบของบอดี้การ์ดหนุ่มจับจ้องไปยังหนุ่มหล่อสาวสวยที่สมกันราวกับกิ่งทองใบหยก เขามีหน้าที่รักษาความปลอดภัยให้เธอ ไม่ได้มีหน้าที่มาห้ามปรามไม่ให้เธอคบหากับใคร แม้จะอยากทำแบบนั้นมากมายแค่ไหนก็ตาม เพราะฉะนั้น เขาจึงทำได้แค่คอยสกรีนผู้ชายทุกคนที่เข้ามา ว่าน่าไว้ใจได้แค่ไหนเท่านั้น
ซึ่งไอ้หมอนี่ แม้จะรูปหล่อ พ่อรวย แต่ก็ไม่ได้ชู้มากแฟน อาจมีบ้างที่จะมีคู่นอนหรือผู้หญิงชั่วคืนตามประสาชายโสด แต่ก็ไม่ได้มากมายอะไรนัก อยู่ในเกณฑ์ที่ยังพอรับได้
อีกอย่างฐานะทางการเงิน และสถานภาพทางสังคมก็เทียบเท่าเธอ อนาคตก็ต้องสืบทอดธุรกิจของครอบครัว กลายเป็นท่านประธานบริษัทนำเข้าและส่งออกที่มีชื่อเสียงของอเมริกา เพราะฉะนั้น ถ้าไม่อคติ ในสายตาของเขา ผู้ชายคนนี้เหมาะสมกับคุณหนูตระกูลคลาร์กไม่น้อยเลย
- ผู้เขียน
