ทันทีที่รถยนต์ของอูโก้ขับเคลื่อนออกจากบ้านกัลเซลโล กานต์วิภาก็รีบเดินไปยังห้องนอนของนันท์นภัสอย่างรีบร้อน ราวกับกลัวว่าเจ้าของบ้านจะวกรถกลับมา
“คุณอูโก้กับพี่จัสออกไปทำงานแล้ว ได้โอกาสที่เธอจะหนีแล้วนะแคท”
กานต์วิภาพูดขณะที่ใช้ลูกกุญแจที่เธอแอบปั้มไว้ไขกุญแจดอกเขื่องให้คลายออก ก่อนจะปลดโซ่ที่พันรัดข้อเท้าของแมวผลัดถิ่น
“ขอบคุณมากค่ะ”
นันท์นภัสกล่าวของคุณกานต์วิภาอย่างดีใจที่ตนเองจะได้หลุดพ้นจากบ่วงของอูโก้ เวลานี้เธอคิดว่ากานต์วภาเปรียบเสมือนนางฟ้าผู้ใจดี นำพาเธออออกจากเหวลึก เหวที่ตัวเธอเองไม่มีวันตะเกียกตะกายขึ้นมาข้างบนได้
“เอาละ คราวนี้เธอต้องกทำตามแผนของฉันนะ”
“ค่ะ ว่าแผนของคุณมาได้เลยค่ะ”
“ถ้าหากคุณอูโก้รู้ว่าเธอหนีไป เขาจะต้องตามเธอแน่นอนเพราะฉะนั้นเธอต้องกบดานอยู่ที่ไหนสักแห่งสักพักหนึ่งก่อน แล้วเธอค่อยกลับเมืองไทย อยู่ที่อิตาลีต่อรับรองได้ว่าเขาตามตัวเธอได้แน่ ส่วนเรื่องต
