แสงนีออนที่แยงเข้ามาในดวงตาทำให้คนที่เพิ่งได้สติต้องปิดดวงตาลงอีกครั้ง ก่อนจะค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาใหม่ แล้วพอดวงตาทั้งสองข้างเปิดสนิท เธอก็พบว่าตนเองถุกมัดมือไขว้หลัง ข้อเท้าทั้งซ้ายและขวาถูกมัดด้วยเชือกเส้นใหญ่ ปากของเธอก็ถูกเทปกาวปิดเอาไว้ และที่สำคัญยังมีหมวกไหมพรมผิดทับใบหน้าเหลือเพียงดวงตาคู่งามเท่านั้น อีกทั้งห้องนี้เธอยังรู้สึกคุ้นมากเหลือเกิน และเมื่อสติกลับมาอยู่กับนันท์นภัสเต็มร้อย เธอก็ประมวลภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นครั้งสุดท้ายก่อนที่ตนจะหมดสติทันที พร้อมกับทบทวนว่า ทำไมเธอจึงรู้สึกคุ้นห้องนี้นัก เและแล้วนันท์นภัสก็ได้คำตอบที่ต้องการ
ที่นี่มันคือขุมนรก นันท์นภัสไม่อยากจะเชื่อเลยว่าตนเองหวนกลับมาอยู่ในสถานที่แห่งนี้อีกครั้ง เธอคิดว่าตนเองจะลาขาดจากที่นี่ไปตลอดกาล แต่ไม่เลย ไม่ใช่ และไม่อยากจะคาดคิดว่า คนที่ทำให้เธอต้องมาอยู่ที่นี่คือกานต์วิภา หญิงสาวที่นันท์นภัสไว้ใจ คิดว่าเป็นแม่พร
