“เดี๋ยวคุณก็รู้เอง” พูดจบเขาก็ยื่นแท็บเล็ตส่งให้ณรินพิชญ์ที่ยื่นมือมารับเทคโนโลยีชั้นเลิศมาไว้ในมือ “ดูสิ แล้วคุณก็จะรู้”
ดวงตาของณรินพิชญ์เบิกกว้าง มือของเธอสั่น หัวใจยิ่งสั่นเป็นสองเท่าเมื่อเห็นภาพของใครบางคนในจอแท็บเล็ต ภาพของใครบางคนที่ว่านี้คือแอนดรูว์ สตาร์ก เขากำลังนอนหนาวสั่นอยู่บนเตียง ท่าทางของเขาดูไม่ดีเอาเสียเลย ข้อมือหนาข้างหนึ่งถูกคล้องด้วยกุญแจมือที่คล้องติดกับซี่โครงเหล็กหัวเตียง แล้วยังมีชายฉกรรจ์สองคนนั่งเฝ้าอยู่ปลายเตียง แอนดรูว์เวลานี้อยู่ในสภาพถูกจับกุม
“นี่มันอะไรกัน คุณจับพี่แอนดี้มาทำไม” เธอเงยหน้าถามแจ็ค “หรือว่าคุณเป็นตำรวจ”
“ก็ไม่เชิง” แจ็คตอบ “ชื่อจริงของผมคือแจ็ค วิลเลียมส์เป็นคนอังกฤษ มีบ้านและกิจการอยู่ที่นั่น ก่อนที่ผมจะมีงานอดิเรกเป็นนักสืบของหน่วยตำรวจสากล คดีที่ผมตามสืบมีมากมายแล้วมีเรื่องตามล่ามือปืนที่ชื่อแอนดรูว์ สตาร์กด้วย ผมจึงต้องเดินทางมาจัดการ
