14

1061 คำ

14 พิมพ์เสร็จ ร่างอิ่มปิดคอมฯ ทันที ไม่อยากคุยกับเขาอีกแล้ว มันเป็นความรู้สึกที่เธอเองก็ไม่ค่อยเข้าใจนัก หรือเพราะเธอเปิดเผยกับเขามากไป มันเลยทำให้กฤษฎิ์ต้องพูดเป็นนัยยะอะไรแบบนี้ “เฮ้ย!” เพราะงานติดพันทำให้อีกยี่สิบนาทีต่อมา กฤษฎิ์ถึงมีโอกาสกดหน้าจอแชตกลับมาดู แล้วก็ต้องร้องออกมาเมื่อได้อ่านประโยคกึ่งต่อว่าและตัดพ้อนั่น เขารีบส่งข้อความหาเธอทันที ‘มน ลุงล้อเล่น ลุงไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น’ เสียงเตือนข้อความไลน์จากโทรศัพท์ดังมาติดๆ กัน มนสิชาได้ยิน และคว้ามาดูหน้าจอแล้ว เห็นอยู่หรอกว่าเขาพิมพ์มาว่าอะไร แต่เธอไม่ตอบ กฤษฎิ์ก็ส่งข้อความขอโทษมาอีกหลายครั้ง เธอยังนิ่ง... หญิงสาวคิดเอาเองว่า ถ้าคู่สนทนามีความลำบากใจจะคุยกับเธอ เธอก็ควรเลิกคุย... ระหว่างนั้นหนุ่มคนหนึ่งที่เธอคุยด้วยบ้างก็ทักเข้ามา มนสิชาไม่อยากสนใจกฤษฎิ์ จึงหันไปคุยกับอีกคนแทน แต่ใจก็เต้นแรงกว่าปกติที่ข้อความจากกฤษฎิ์เด้

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม