“รู้สึก แต่ไม่ใช่กับผู้หญิงอย่างเธอ”
ผู้หญิงอย่างฉันมันทำไมยะ!
“ทำไม?”
“เพราะเธอมันขี้ยั่ว มั่วผู้ชายไง”
กรี๊ดดด!! เข้าโหมดปากหมาอีกแล้วนายโลกันต์บ้าทำไมฉันถึงไม่เคยเถียงเขาได้สักทีนะ!!
“ฉันไปยั่วใครตอนไหนไม่ทราบ”
“ก็กำลังทำอยู่ตอนนี้ไง”
เอ่อคือ…มันก็จริงแฮะเพราะตอนนี้ฉันกอดเขาอย่างแนบชิดมากโดยที่เขาก็ปล่อยให้ฉันกอดไว้อยู่อย่างนั้นไม่ได้ปัดป้องหรือขัดขืนอะไรแต่คือแบบเขาแค่ยืนเฉย ๆ จนฉันคิดว่ากำลังกอดเสาอยู่!
“นายนี่นอกจากปากดีแล้วยังแสนรู้ด้วยนะเนี่ย”
“ใช่ฉันรู้จักเธอดี มากกว่าที่เธอรู้จักตัวเองซะอีกหรือจะให้พูด”
โลกันต์แค่นหัวเราะใส่ฉันแล้วยิ้มเยียด ๆ ไม่ต้องรอให้เขาพูดหรอกฉันรีบปล่อยหมอนั่นทันทีเอาจุดอ่อนคนอื่นมาขู่นี่ถนัดนักแหละ
“อย่าให้ฉันรู้จุดอ่อนนายมั่งละกัน ได้เจอดีแน่”
ฉันคิดว่าจะคงไม่ต้องมีเรื่องเสวนาอะไรกันอีกแล้วเลยดันตัวเองออกมา แต่มันไม่ใช่ไงเพราะระหว่างที่ฉันกำลั
