ผมรักยัยฮอตเนิร์ด ภาค2

ผมรักยัยฮอตเนิร์ด SS2 หลังจากไปฝึกงานวันแรกก็ได้เรื่อง เมื่อพบว่าตัวเองกำลังท้องแบบไม่รู้เนื้อรู้ตัว และเอาจริงๆอีกแค่2เดือนเธอก็จะเรียนจบ ยังไงก็ต้องเอาให้จบ เพราะเพิ่งเริ่มท้อง ลูกคงไม่ทันออกมาวิ่งก่อนเธอเรียนจบแน่ๆ แต่จุดใต้ตำตอ ตอใหญ่เบอเริ่มคือว่าที่คุณพ่อ ที่กำลังนั่งบีบขา บีบแขน นวดหลัง ให้เธอไม่ยอมหยุด ดูแลดีเหลือเกินพ่อคุณ แบบนี้จะยอมให้ต่อจนจบมั้ย "พี่ไอคิว หนูหายเมื่อยแล้ว พี่หยุดนวดเถอะ" "หิวมั้ย เดี๋ยวพี่สั่งอะไรมาให้กิน" "ก็ได้ค่ะ" นี่ยังอยู่โรงพยาบาลยังประคบประหงมขนาดนี้ แล้วถ้ากลับบ้าน เขาไม่ตามติดเธอเป็นเหาฉลามเลยหรือไงกัน "พี่ทำอะไรคะ???" ใบบัวเอ่ยเมื่อเห็นไอคิวนั่งกดโทรศัพท์ยุกยิกๆไม่ยอมหยุด ไหนบอกจะสั่งอาหารแต่ไม่เห็นจะสั่งสักที "สั่งข้าวให้ไง" "ตั้งนานแล้วยังไม่ได้สั่ง พี่เลือกเมนูไม่ได้เหรอคะ" "เปล่า พี่เลือกร้านอยู่ แค่ถามดูว่าร้านไหนไม่ใส่ผงชูรส ทุกร้านตอบเหมือนกันว่าไม่ใส่ พี่เลยบอกว่าเมียท้องแล้วแพ้ผงชูรสหนักมาก กินแล้วจะช็อคตาย เขาเลยบอกงั้นใส่ก็ได้ อะไรวะงงเลยพี่" ไอคิวเอ่ย "ใครเขาจะบอกพี่ละคะ 99.999%ร้านอาหารใส่ผงชูรสหมดแหละค่ะ" "ไม่ได้ดิ เธอกินผงชูรสไม่ได้ พี่ไม่ให้กิน กำลังท้องด้วย" "เมื่อวานเพิ่งกินส้มตำปูปลาร้าชูรสนัวๆอยู่เลย ไม่ทันแล้วมั้ง" ใบบัวเอ่ย "ต่อไปนี้ต้องเปลี่ยนการใช้ชีวิตใหม่ แซ่บนัวต้องงด ห้ามวิ่ง ห้ามดื่มเหล้า ห้ามนอนดึก ห้ามเครียด ห้าม..." "ห้ามมีอะไรกับพี่" ใบบัวเอ่ย "ไม่ได้ อันนั้นไม่ห้าม ของมันจำเป็น"ไอคิวรีบเถียงทันที "ส้มตำก็จำเป็น ถ้าวันไหนพี่ปล้ำหนู หนูจะกินส้มตำ" "พอดีแหละไม่ต้องกินข้าว กินส้มตำมันทุกวัน" "โว๊ะ!!!" "5555555" หลังจากออกจากโรงพยาบาล ไอคิวพาใบบัวกลับมาที่บ้านเพื่อมาหาพ่อกับแม่ แน่นอนว่าทุกคนรู้เรื่องที่ใบบัวท้องหมดแล้ว เมื่อมาถึง อิ๊กคิวที่นั่งรออยู่พร้อมรัญดาที่ยิ้มหวานออกมาเมื่อเห็นลูกชายและลูกสะใภ้กำลังเดินเข้าบ้าน "พี่ไอคิว หนูเดินเองได้ ยังไม่ได้เป็นเบาหวานแล้วต้องตัดขาทิ้งนะเนี้ย" "เดี๋ยวล้มไง" "หนูตีลังกาได้ เก่งอยู่แล้ว" "ท้องอยู่" "เออเนอะลืม ไม่ชินเลยอ่ะ" "ลูกคาท้องยังบอกไม่ชิน เดี๋ยวเสกเข้าไปใหม่อีกสักคนเป็นแฝดเลยดีป่ะ" "มึงก็เบามั้ย พาน้องมานั่งก่อน"อิ๊กคิวผู้เป็นพ่อเอ่ย "ครับพ่อ" หลังจากไอคิวพาใบบัวมานั่งก็ยุกยิกๆเถียงกันตลอด ก็ไอคิวไม่ยอมให้ใบบัวเดินเอง เพราะเขารู้ความแสบของใบบัวดี จึงกลัวจะล้มเข้า "เดี๋ยวพ่อกับแม่จะไปสู่ขอหนูที่บ้านนะ พ่ออยากให้ทำนานแล้ว เพราะคงไม่ค่อยมีใครหลงมาเอาคนไม่เต็มบาทแบบลูกชายพ่อบ่อยๆนัก" อิ๊กคิวเอ่ย "คอยดูนะ ถ้าลูกผมคลอดมาผมจะเป็นเซฟโซนให้ลูก เพราะผมไม่มีเซฟโซนกับพ่อเลย มีแต่ยาพิษ จะกระอักเลือดพรวดๆแล้วพ่อ"ไอคิวเอ่ย "คิวก็ชอบว่าลูก ลูกแค่ร่าเริงเกินคนปกติไปหน่อย" "แม่ก็ไม่ใช่เซฟโซน แม่คือแดนประหาร" "55555555" หลังจากคุยธุรเสร็จ ไอคิวพาใบบัวกลับคอนโด ซึ่งตลอดทางดูเหมือนเขาคิดอะไรจนเพลินแบบที่เธอเรียกก็ไม่ได้ยิน "พี่ไอคิว!!!!" "ว่าไงนะ ตะโกนทำไม" "หูแตกเหรอคะ หนูเรียกตั้งนาน" "คิดอะไรเพลินไปหน่อย" "ทำไมคะ ไม่อยากแต่งงานกับหนูใช่มั้ย" "ใครบอกไม่อยาก นี่ขับรถไปโบถส์แล้วทำพิธีเลยยังได้" "แล้วเป็นอะไรคะ คิดอะไร" ใบบัวเอ่ย "คิดว่า..คิดว่ามันคงสุดยอดเลยเนอะที่เมียจะไม่มีประจำเดือนมากวนใจตั้ง 9 เดือน ไม่ต้องรอประจำเดือนหมด" "โอ๊ยยยย ไอ้บ้า ไอ้ทะลึ่ง" วันต่อมา อิ๊กคิวและรัญดาเดินทางไปพบพ่อของใบบัวที่บ้าน ซึ่งเขายังคงอาศัยอยู่ที่บ้านในสลัมหลังเดิม เพราะไม่อยากใช้เงินฟุ่มเฟือยนัก "สวัสดีค่ะ" "สวัสดีครับ เชิญนั่งก่อนครับ ขอโทษที่บ้านผมมันคับแคบไปสักหน่อย" พ่อของใบบัวเอ่ยเชิญอิ๊กคิวและรัญดานั่งภายในบ้าน ซึ่งตอนนี้เขาย้ายเข้าไปนอนในห้องของใบบัวแทนและใบบัวก็อยู่ที่คอนโดกับไอคิวเป็นส่วนใหญ่ "ไม่เป็นไรครับ ผมยังไงก็ได้ วันนี้ผมมาผมจะมาขอหนูใบบัวให้ลูกชาย จริงๆผมตั้งใจมานานแล้ว แต่เด็กๆก็ยังไม่อยากให้จัดงานอะไร แต่ตอนนี้ใบบัวเองก็กำลังท้อง จะเรียนจบแล้วด้วย ผมว่ามันน่าจะเหมาะแล้วครับที่ให้สองคนมีครอบครัวกัน"อิ๊กคิวเอ่ย "ขอบคุณมากนะครับที่ไม่รังเกียจเราสองพ่อลูก ผมยังไงก็ได้ตามใจใบบัวเลยครับ"พ่อของใบบัวเอ่ย "งั้นแต่งเลยนะครับพ่อ คุณอา" ไอคิวเอ่ย "หนูขอคลอดก่อนได้มั้ยคะ" จู่ๆใบบัวเอ่ยขึ้นทำเอาทั้งหมดมองกันเป็นตาเดียว "ทำไมละลูก"รัญดาเอ่ย "ไม่อยากแต่งงานกับพี่เหรอ"ไอคิวเอ่ย "ไม่ใช่แบบนั้นพี่ไอคิว หนูแค่อยากรอให้คลอดก่อน อยากใส่ชุดแต่งงานสวยๆน่ะ เดี๋ยวท้องออกแล้วใส่ชุดแต่งงานไม่สวย" "เฮ้ออออ เมียผม" "เอ้า! ก็มันจริงนิ หนูอยากให้ลูกอยู่ในงานแต่งด้วย" "เฮ้อออ เมียผมคูณสอง" ไอคิวเอ่ย "งั้นก็ตามใจหนู เดี๋ยวรอคลอดก่อนก็ได้แล้วเรามาจัดงานกัน ตามนั้นนะจ๊ะลุกชาย" รัญดาเอ่ย "ผมขัดเมียได้ด้วยเหรอครับแม่ ขนาดพ่อดูดุกว่าผม พ่อยังขัดแม่ไม่ได้เลย แล้วแบบผมมีเหรอจะขัดเมียได้" ไอคิวเอ่ย "พูดไปไม่ต้องมาแซะกูไอ้นี่" อิ๊กคิวเอ่ย "ผมไม่ใช่เซฟโซนของพ่อไง5555" "เดี๋ยวเจอของดีนะมึงน่ะ" อิ๊กคิวเอ่ย "ผมก็ล้อเล่น" หลังจากคุยกันอยู่นาน อิ๊กคิวและรัญดาก็กลับไป พร้อมกับมอบของขวัญเป็นบ้านหลังใหม่เมื่อรัญดาให้เหตุผลว่าเป็นของขวัญรับลูกสะใภ้เข้าบ้าน เพราะพ่อของใบบัวไม่ยอมรับไว้ รัญดารู้ดีว่าใบบัวห่วงพ่อมาก จึงใช้ขออ้างนี้เพื่อมอบให้ ยังไงแต่งงานกันไป ใบบัวก็จะไปอยู่ที่บ้านหลังใหม่ที่ไอคิวซื้อไว้อยู่แล้ว เท่ากับว่าบ้านหลังนี้ที่มอบให้ ก็จะเป็นของพ่อใบบัวให้ได้อยู่อย่างสุขสบายไม่ลำบากอีก "ฟ่อดดดดด พี่ไปประชุมก่อนนะ ห้ามดื้อ นั่งทำงานตรงนี้ อย่าเดินเยอะ" ไอคิวหอมแก้มเมียสาวฟ่อดใหญ่ เล่นเอาพนักงานทั้งแผนกต่างพากันอมยิ้ม เพราะตอนนี้ทุกคนรู้แล้วว่า น้องฝึกงานคนนี้เป็นเมียของประธานบริษัทอย่างไอคิว และเธอก็กำลังท้อง แน่นอนว่ามีการ์ดยืนเฝ้าไม่ห่าง "ไม่ได้ต่างเลยเนี้ย" "อย่าบ่น เดี๋ยวพี่มา" ใบบัวนั่งทำหน้าเอือมๆเมื่อไอคิวให้เธอไปนั่งทำงานในห้องเขาแทนงานเดิมที่แผนกการตลาด แต่ใบบัวไม่ยอม อยากฝึกงานในแผนกนี้ก่อน ซึ่งไอคิวที่ขัดไม่ได้ แต่ก็ไม่วาย ตั้งโต๊ะทำงานให้ใหม่ ให้การ์ดมาเฝ้า ตอนนี้เธอดูเยอะกว่าหัวหน้าแผนกอีก "โอยยอยากจะบ้า" ไอคิวที่วันนี้มีนัดประชุมกับแผนกต่างๆเพื่อติดตามงานในช่วงรอบเดือนนี้ซึ่งจัดประชุมเป็นประจำ ประธานหนุ่มที่นั่งยิ้มอย่างอารมณ์ดีจนทำเอาลูกน้องที่กำลังเสนองานเริ่มสงสัยว่าเขาได้ฟังมั้ย แต่ยังไม่ทันไร ทุกคนก็เบิกตากว้างพร้อมกันเมื่อไอคิวทำท่าทางจะอาเจียน "อุบ!!! อะไรวะเนี้ย อุบ!!!!" ไอคิวที่จู่ๆก็วิ่งเข้าห้องน้ำในห้องประชุมใหญ่ เล่นเอาลูกน้องทั้งหมดต้องหยุดเสนองานและรอ ไม่นานเขาเดินออกมานั่งประชุม แต่ได้ไม่ถึง15นาทีก็วิ่งเข้าห้องน้ำอาเจียนอีก เป็นแบบนี้สามสี่รออบ จนลูกน้องต้องหยุดรอ "ตายมั้ยกู" ไอคิวที่อาเจียนจนหมดแรงก็เดินออกมาที่ห้องประชุมก่อนนั่งลงที่เก้าอี้ประธานด้วยท่าทางที่เหมือนกับผักนึ่งจนเปื่อย "ผมว่าเรานัดประชุมใหม่พรุ่งนี้มั้ยครับ"หัวหน้าแผนกบัญชีเอ่ย "เอางั้นเหรอ อุบ!!!!! เอางั้นก็ได้ พรุ่งนี้ อึก!!!!!" สุดท้ายก็วิ่งเข้าห้องน้ำไปอาเจียนอีกรอบจนลูกน้องมองด้วยความเป็นห่วงกันทั้งห้องประชุม ผ่านไปไม่นาน เจ้านายหนุ่มก็เดินออกมาด้วยสีหน้าซีดเซียว พร้อมจะเป็นลมตลอดเวลา "พรุ่งนี้เราค่อยประชุมมมมมมมม...." "ประธาน!!!!!!!!" ลูกน้องเอ่ยด้วยความตกใจกันทั้งห้องประชุม เมื่อประธานหนุ่มล้มลงสลบคาที่ ไอคิวถูกพาตัวส่งโรงพยาบาลทันทีที่เป็นลมล้มพับกับพื้นห้องประชุม เล่นเอาพนักงานน้อยใหญ่พากันตกใจให้กับประธานหนุ่มที่จู่ๆก็ไม่สบายหนักแบบนั้น ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหนแต่เมื่อไอคิวค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมาก็เห็นใบบัวนั่งเฝ้าอยู่ข้างๆไม่ห่าง เขาค่อยๆขยับตัวลุกขึ้นช้าๆแต่ยังคงเวียนหัวอยู่ไม่น้อย "พี่อย่าเพิ่งรีบลุกซิคะ"ใบบัวเอ่ย "พี่เป็นอะไรอ่ะ" "เป็นลมค่ะ ล้มพับลงไปเลย ลูกน้องพี่บอกว่าพี่อ้วกจนเป็นลม" ใบบัวเอ่ย "อะไรวะ แค่อ้วกลมจับเลยกู" ไอคิวนั่งบ่นกับตัวเองแบบงงๆ แต่เขาเองไม่ได้นอนแอดมิททั้งคืน แต่เลือกจะพาใบบัวกลับคอนโด เมื่อมาถึงเขาถอดชุดทำงานที่ใส่กลับมาออกแล้วเข้าไปอาบน้ำเพราะยังเวียนหัว ใบบัวเองก็เลือกจะทำมื้อค่ำให้ไอคิวเองในวันนี้ เธอได้รับคำแนะนำบางอย่างมา ก่อนที่จะเริ่มลงมือทำ ไม่นานไอคิวที่อาบน้ำเสร็จเดินยิ้มออกมาแล้วหยุดยืนข้างๆก่อนหอมแก้มเธอฟ่อดใหญ่ "ทำอะไรครับ" "ทำมื้อเย็นให้พี่ไงคะ พี่ไปนั่งก่อน" "โอเค" "ทำไมตัวหอมจังเลยคะ อาบน้ำครีมอาบน้ำกลิ่นเดิมป่ะ หอมจัง" "ดมไม่เกรงใจลูกชายพี่เลยนะ จะมาปลุกมันให้ตื่นไม่ดูเวลาไม่ได้นะคุณนายใบบัว ตอนนี้เวียนหัวอยู่เดี๋ยวแทงผิดแทงถูกเข้าไม่ตรงรูทำไง" "ทะลึ่ง!! ถ้าไม่ติดว่าไม่สบายนะหนูฟาดจริงด้วย" "555555" "ทะลึ่งจริงๆเลย เดี๋ยวเถอะ" ใบบัวบ่นไปก็ตักมื้อค่ำเสิร์ฟ ไอคิวที่มองก่อนจะยกนิ้วขึ้นเอ่ยชมเมียสาวว่าเธอเก่ง เพราะอาหารน่าตามันน่ากินไปซะทุกอย่าง "พี่กินซุปร้อนๆจะได้หายเวียนหัวค่ะ" "เมียใครเก่งจริงๆ ยัยเด็กเนิร์ดเก่งมาก" "เอาจริงๆเลเยนะพี่ไอคิว พี่กลัวมั้ยคะว่าลูกจะออกมาขี้เหร่แบบหนู" "พูดอะไร เธอไม่ได้ขี้เหร่สักหน่อย น่ารักจะได้ไป ลุคเนิร์ดไม่ได้แปลว่าขี้เหร่เสมอไปนี่ อยู่กันมาจนมีลูกแล้วยังไม่เลิกคิดแบบนี้อีกเหรอ"ไอคิวเอ่ย "มันผิดที่พี่หล่อ เพราะพี่หล่อ หนูยิ่งขี้เหร่เนี้ย!" "เดี๋ยวๆๆ โมโหอะไรแล้วมาลงกับพี่ป่ะเนี้ย" "ไม่มี โมโหพี่ล้วนๆ เกิดมาหล่อทำไม แล้วยังจะมาชอบสาวขี้เหร่อีก อะไรคือคู่ควรกันก่อน" "คุณนายใบบัว เลิกคิดเยอะแล้วกินข้าวครับ" "รู้แล้วค่ะ" ไอคิวยังคงไปทำงานและกลับพร้อมใบบัว ยิ่งนานขึ้นกลับเป็นใบบัวที่นอนหลับสนิททั้งที่กำลังท้อง กินอาหารเก่งขึ้น กินอะไรก็อร่อยไปทุกอย่าง ต่างจากไอคิวที่ยิ่งนับวัน เหมือนคนถูกของ นอนไม่ค่อยหลับ กินข้าวแทบไม่ได้ เอาแต่อาเจียน จะกินอะไรก็เหม็นไปหมด นอนกลางคืนก็กระสับกระส่ายแปลกๆ "พี่โฮมคะ ลูกบัวแข็งแรงมั้ยคะ" ใบบัวมาอัลตร้าซาวน์ท้องตามกำหนดหมอ หมอโฮมซึ่งไม่ใช่หมอสูติแต่เพราะครอบครัวของไอคิวไว้ใจหมอโฮมมากจึงเลือกจะให้ดูแลใบบัว แต่เมื่อถึงวันคลอดแน่นอนว่าหมอทำคลอดจะเป็นผู้หญิงตามความต้องการของไอคิว "แข็งแรงครับ น้ำหนักขึ้นดีมากเลย น้องบัวเองก็น้ำหนักขึ้นดีนะ ความดันดี ทุกอย่างอยู่ในเกณฑ์ปกติทั้งหมด ดูแลตัวเองดีๆแบบนี้ตลอดนะน้องบัว" หมอโฮมเอ่ย "แต่ผมไม่ปกติเลยเฮีย ดูเบ้าตาดิ ลึกเป็นก้นเหว ลึกแบบน้ำตกไนแองการ่ายังกลัว ผมนอนไม่หลับ กินไม่ได้ จะตายแล้วเฮีย" "เชี่ยยคิว!! ตกใจหมดเลย มึงไปทำอะไรมาวะเนี้ย" ทันทีที่ไอคิวถอดแว่นดำ เปิดแมส ใบหน้าอันน่าตกใจก็ปรากฏขึ้นจนหมอโฮมยังตกใจ "ผมบอกแล้วว่าผมจะตาย นอนไม่หลับเลยเฮีย หิวข้าวนะ แต่กินไม่ได้เลย มันจะอ้วกเอาๆ บางวันจิบน้ำเบาๆยังอ้วกเลยเฮีย รักษาผมหน่อย จะตายแล้ว ฉีดยา ผ่าตัด ดัดแข้ง ดัดขา ทำอะไรก็ได้เฮีย เอาสักอย่าง" ไอคิวเอ่ย "มึงจะบ้าหรือไง แค่เมียท้อง มึงจะให้กูผ่าตัดมึงเนี้ยนะ ไอ้บ้า" "มันทรมานอะเฮีย ผมกินไม่ได้ นอนไม่หลับ เอาดีๆนะเฮีย ตอนนี้ลูกอยู่ในท้องใบบัวใช่ป่ะ ไม่ได้อยู่ในท้องผม เฮียอัลตร้าซาวน์ท้องผมด้วยดิ" "ไอ้ห่า จะไปอยู่ในท้องมึงได้ยังไง มึงมีมดลูกหรือไง" "ไม่รู้ดิเฮีย ทุกวันนี้เหมือนท้องเองแล้วเนี้ย" "ถ้ามึงไม่เป็น มึงหายดี คนที่เป็นแบบนี้อาจจะเป็นเมียมึงแทนนะ เอางั้นเหรอ?" หมอโฮมเอ่ย ไอคิวหันไปมองหน้าใบบัวที่นอนอยู่บนเตียงคนไข้แล้วเอาแต่คิดว่า การที่เธอต้องอุ้มท้องลูกของเขาแล้วยังมามีอาการพวกนี้อีก เธอจะทรมานแค่ไหน "ไม่ดีกว่าเฮีย ให้ผมเป็นแทนแบบนี้แหละ ผมไม่อยากให้เมียผมไม่สบาย" "อันนี้ได้ๆ หล่อเลยว่ะ" "แต่มียากินมั้ย กินแล้วกินข้าวได้ กินแล้วนอนหลับอ่ะเฮีย" "กูเพิ่งชมว่าหล่อ ไอ้ห่า!" หลังจากพากันออกจากโรงพยาบาลมา ไอคิวที่หมู่นี้นอนไม่หลับ กินไม่ได้ ก็ร่างกายซูบผอมลงอย่างเห็นได้ชัด ถามว่าสงสารมั้ย ใบบัวสงสารเขามาก อาทิตย์นี้เองก็จะเป็นอาทิตย์สุดท้ายแล้วที่เธอจะฝึกงานที่เหมือนไม่ได้ฝึก เพราะเจ้าของบริษัทเอาแต่ให้เธอนั่งเฉยๆจนมันน่าเบื่อ เมื่อไปหาหมอเสร็จก็พากันกลับมาทำงาน ไอคิวที่แทบไม่ได้นอนเมื่อคืนก็ง่วงซึมอยู่ที่โต๊ะทำงาน ส่วนใบบัวที่มีโต๊ะของตัวเองที่แผนกการตลาดก็ไปทำงานปกติและร่าเริงดีไม่มีทีท่าว่าจะแพ้ท้องจนเป็นลมแม้แต่น้อย ตอนนี้เธอท้องเกือบ4เดือนเต็ม ทำให้เอวบางๆเริ่มหนา ท้องแบนๆเริ่มนูนขึ้นมาจนมันเห็นชัด ทุกคนที่แผนกก็ดูแลเธอเป็นอย่างดี เพราะใบบัวไม่ใช่แค่เมียของเจ้าของ แต่เธอยังเป็นน้องฝึกงานที่พี่ๆเอ็นดูไม่น้อย "พี่คะ แถวนี้มีร้านยำ ร้านส้มตำใกล้ๆมั้ย บัวอยากกินมากเลยค่ะ" "น้องบัว เจ้านายเขาให้น้องบัวกินเหรอของพวกนี้" พี่ๆในแผนกเอ่ย "บัวอยากมากเลย เดี๋ยวค่อยไปขอพี่คิว" "มีนะ ร้านอยู่ตรงซอยข้างบริษัทนี่แหละน้องบัว เด็ดมาก ปลาร้าคือมันนัวสุดๆ แต่ท้องอยู่อย่ากินเลย" "นิดๆหน่อยๆพอหายอยากน่าจะไม่เป็นอะไรมั้งคะ" ใบบัวเอ่ยโดยทำสีหน้าเปรี้ยวปากขึ้นมาทันที เมื่อคุยกับพี่ๆในแผนกเสร็จ ใบบัวเดินอารมณ์ดีไปหาสามีในห้องของประธานบริษัท แต่เมื่อเปิดประตูเข้าไป เธอเห็นสามีของเธอกำลังเอนหลังกับเก้าอี้ทำงานตัวใหญ่ยกขาขึ้นวางบนโต๊ะอย่างหมดสภาพ "พี่ไอคิว" "ว่าไงจ๊ะเมียรัก ตอนนี้พี่ทำอะไรไม่ได้เลย จะตายยย" ไอคิวเอ่ยพรางรั้งเอวเมียสาวที่ยืนข้างๆเข้าไปกอด "หนูอยากไปกินยำร้านในซอยข้างบริษัท อยากกินส้มตำ ขอนิดๆหน่อยๆก็ได้ค่ะ หนูอยากกิน" ใบบัวเอ่ย "กินไม่ได้ ท้องอยู่นะ" "แต่ร้านนี้พี่ๆเขาบอกว่าเด็ดมากเลยนะพี่ไอคิว มียำ มีส้มตำ ปลาร้านัวมาก ยำคือแบบเปรี้ยวเผ็ดซี๊ดซ๊าดจัดจ้าน เข้มข้นมาก ใช้มะนาวสดๆทำด้วย" ไอคิวที่ฟังใบบัวเมียสาวบรรยายก็เห็นภาพ ปกติไอคิวเป็นคนที่ไม่ค่อยกินของแบบนี้เท่าไหร่นัก มีแต่เห็นใบบัวกินบ่อยๆระหว่างที่อยู่ด้วยกันมา เมื่อเธอบรรยายภาพของน้ำยำสีแดง กลิ่นหอมๆของมะนาว ที่กระตุ้นต่อมน้ำลายก็ลอยมา ชายหนุ่มกลืนน้ำลายอึกใหญ่ เปรี้ยวปากอยากจะกินขึ้นมาดื้อๆ