บทที่ ๑๑ # โมโห
" แหม่ นึกว่าจะแน่" ฮึ ชิงชิงชอบใจเป็นอย่างมาก ที่วันนี้อนุของตนสู้คนได้สักที
"อนุเก้าสุดยอดเลยเจ้าค่ะ" อวิ๋นยี่ชอบใจ
" อนุเก้าอย่ายอมนะเจ้าคะ ที่ผ่านมาอนุเก้าไม่ตอบโต้ ก็ยิ่งได้ใจ" ลี่จิวเกลียดนัก
"พวกเจ้าไม่ต้องกังวลอะไร ข้าไม่เหมือนเดิมแล้ว" เอ่ยยิ้ม ๆ
"แต่ตอนนี้ข้าหิว" หน้าแดงเพราะความเขิน เพิ่งผ่านมรสุมมาหมาดๆตนก็หิวได้
"เจ้าค่ะ" อวิ๋นยี่เองก็ขำที่ผู้เป็นนายหิวได้ทั้ง ๆ ที่เพิ่งปะทะกับนางมารมา
"ข้าจะไปที่ศาลาริมบึงนะ ไปชิงชิง" บอกบ่าวของตนก่อนจะสาวเท้าไปที่ศาลาริมบึงไวไว
เมื่อเห็นบ่าวชายที่ทำงานกันอยู่ ก็สั่งงานทันที
"พวกเจ้านำคนไปสามคนนะไปซ่อมประตูห้องนอนของข้าที ฮูหยินรองลำดับหนึ่งสั่งให้คนพังมัน" จัดการให้ข่าวลือสะพัด
"ขอรับอี๋เหนียง" บ่าวชายก้มหัวรับคำสั
