9
1246 คำ
9
“สวัสดีค่ะ” ศรัญญาประนมมือไหว้บุคคลที่อยู่ในห้องรับแขก ก่อนจะหันมาไหว้จอมทัพ “สวัสดีค่ะคุณใหญ่”
เจ้าสาวหน้าเสียเมื่อเห็นท่าทีแข็งกระด้างของจอมทัพ ที่แม้แต่มองหน้าเธอ เขายังไม่ทำ แล้วมีหรือจอมทัพจะรับไหว้เธอ
“ใหญ่ไม่เห็นหรือไงว่าหนูแก้วไหว้ ทำไมถึงนั่งนิ่งเฉย”
ลิขิตปรามหลานชาย จ้องมองอย่างไม่พอใจ แต่จอมทัพก็ยังคงทำเช่นเดิม ไม่สนใจคำพูดของคนเป็นปู่
“ใหญ่ วันนี้วันดีอย่าให้เสียฤกษ์สิลูก”
วิมุตเข้าใจความรู้สึกของลูกชาย ทว่าเขาก็ไม่อยากให้ลิขิตอารมณ์เสีย เรพาะถึงอย่างไรจอมทัพก็ต้องอยู่ใช้ชีวิตคู่กับศรัญญา
“ทำตามที่คุณปู่บอกนะใหญ่” ดวงดาราช่วยพูดอีกคน จอมทัพมีทีท่าอ่อนลง เขาถอนหายใจก่อนจะเงยหน้ามองเจ้าสาว
ชั่วขณะหนึ่งจอมทัพตกอยู่ในอาการอึ้ง เมื่อได้เห็นหน้าเจ้าสาวของตน ที่มีความงามแบบธรรมชาติ ไร้การศัลยกรรมดัง ริมฝีปากสีชมพูอ่อนที่คลี่ยิ้ม แม้เป็นรอยยิ้มเพียงน้อยนิด แต่กลับส่งเสริมให้ดวงหน้านวลงดงามมากขึ้น เสี้ยวหนึ่งในความคิด จอมทัพกำลังคิดว่า หากเธอยิ้มเต็มใบหน้าจะสวยงามมากแค่ไหน ทว่าฉับพลันนั้นหญิงสาวอีกคนก็วิ่งเข้ามาในสมอง กระตุ้นบอกให้เขาอย่าหลงระเริงไปกับความสวยที่เห็น เพราะเธอไม่มีวันงามไปกว่าธนัสสรณ์ สตรีที่ครองใจเขามานานหลายปี
“ปู่ว่า เราออกไปรอใส่บาตรกันดีกว่า ใกล้เวลาพระมาแล้ว” ลิขิตบอกทุกคน
“คุณจะไม่แนะนำเจ้าสาวให้พวกเรารู้จักก่อนเหรอ จะเข้ามาเป็นหนึ่งในครอบครัวรุจิเวโรจน์ แต่ฉันกับทุกคนยังไม่รู้จักเลย” สกาวใจทัก
“เอาไว้แนะนำตัวตอนกินข้าวก็แล้วกัน” ลิขิตคิดว่า ช่วงเวลานั้นเหมาะสมที่สุด หากบอกตอนนี้รับรองว่า งานแต่งงานอาจจะไม่เกิดขึ้น “ไปกันเถอะ”
ลิขิตลุกขึ้นเป็นคนแรก คนอื่นที่นั่งในห้องจึงพากันลุกขึ้น รั้งท้ายคือจอมทัพที่ไม่อยากจะเดินตามทุกคนไป เขาอยากจะเดินหนีออกไปจากที่นี่มากกว่า ทว่าเขาก็ทำตามใจตัวเองไม่ได้ สิ่งเดียวที่ทำได้คือ ทำให้พิธีต่างๆ จบสิ้นโดยเร็ว
หลังจากเสร็จสิ้นการใส่บาตร ทุกคนได้เข้ามาในห้องเพื่อทำบุญเลี้ยงอาหารเช้าพระ ทั้งหมดเข้ามานั่งในห้องนั่งเล่นได้ไม่กี่อึดใจ พระสงฆ์จำนวนเก้ารูปก็มาถึง การทำบุญจึงเริ่มขึ้น จนกระทั่งจบ พิธีต่อไปคือรดน้ำสังข์เพื่อเป็นสิริมงคลต่อคู่สมรส
“ทำไมต้องรดน้ำสังข์ด้วยนะ มีกันอยู่แค่นี้” สกาวใจแอบบ่นกับพิธีต่างๆ ที่ดูเหมือนว่าจะไม่จำเป็น
“คุณพ่ออาจจะทำให้ถูกต้องตามประเพณีก็ได้นะคะคุณแม่” ดวงดาราตอบตามความคิดของตัวเอง
ขั้นตอนนี้ใช้เวลาไม่มากนัก ไม่ถึงห้านาทีก็เสร็จสิ้น ลำดับต่อไปลิขิตให้ทุกคนไปรวมตัวกันในห้องรับประทานอาหาร เพื่อทำอีกหนึ่งอย่างให้แล้วเสร็จ
ลิขิตกับนภาพรไม่ได้แปลกใจที่เห็นเรืองฤทธิ์ เจ้าหน้าทะเบียนประจำเขตนั่งอยู่บนโต๊ะอาหาร ต่างกับอีกหลายชีวิตที่เดินตามเข้ามาที่มองไปยังร่างสูงโปร่งของนายทะเบียนเป็นตาเดียว
“สวัสดีครับคุณลิขิต” เรืองฤทธิ์พนมมือไหว้เจ้าของบ้าน
“เตรียมทุกอย่างไว้พร้อมแล้วใช่ไหมครับ” ลิขิตรับไหว้ ก่อนจะถาม
“เรียบร้อยครับ” ลิขิตพอใจกับคำตอบ หันมองทางด้านหลัง เอ่ยสั่งจอมทัพที่ยืนหน้าฉงน
“แก้วกับใหญ่ไปนั่งที่โต๊ะลูก จะได้จดทะเบียนสมรสกัน”
จอมทัพตัวชาวาบ เขาไม่คิดว่าลิขิตจะให้ตนจะทะเบียนสมรสกับเจ้าสาว เขาคิดว่าจะมีเพียงพิธีต่างๆ ที่ได้รับรู้มาก่อนหน้าเท่านั้น แล้วไม่ใช่เพียงเจ้าบ่าวคนเดียวที่ตกใจ สกาวใจ วิมุต ดวงดารา รุ่งอัมพร รุ่งทิวา รวมทั้งเจ้าสาวก็ต่างพากันตกใจเช่นกัน
“ไม่ครับ ผมไม่จด แค่แต่งงานผมก็กลั้นใจทำจะแย่อยู่แล้ว”
จอมทัพปฏิเสธทันควัน ในขั้นพิธีการต่างๆ เขาทำแบบไม่เต็มใจ ไม่มีรอยยิ้ม มีแต่สีหน้าบึ้งตึงเพราะความฝืนใจทำ แล้วอย่าให้เขาฝืนใจจดทะเบีนสมรสกับศรัญญาอีกเลย เพราะมันทำให้เขารู้สึกว่า ทนไม่ไหว
“แต่แกต้องจด ถ้าไม่จด แกคงรู้นะว่าอะไรจะเกิดขึ้น”
ลิขิตเอ่ยอย่างผู้กำชัย หันไปมองหน้าสกาวใจคล้ายจะบอกนางว่า ให้ทำอะไรสักอย่างไม่เช่นนั้นเรื่องที่ตกลงกันไว้เป็นอันจบ สกาวใจรู้ดีว่าสามีต้องการให้ตนทำสิ่งใด นางจึงขยับตัวเข้าไปใกล้หลานชาย แล้วกระซิบ
“จดๆ ไปก่อนเดี๋ยวค่อยหย่าทีหลังก็ได้ ย่าจะช่วยเอง”
“แต่ผม...” จอมทัพกำลังจะค้าน แต่เสียงของคนเป็นย่าดังขัด
“เชื่อย่าสิ ตอนนี้คุณปู่เหนือกว่าเรานะ รอวันพรุ่งนี้ก่อน รับรองมันอยู่ไม่เป็นสุขแน่ จดไปก่อนนะหลาน ย่ารู้ดีว่า คุณปู่ไม่ได้พูดเล่น”
สกาวใจพยักหน้าห้หลานชายยอม แล้วด้วยความจำเป็นจอมทัพจึงเดินไปกระแทกนั่งลงบนเก้าอี้ โดยมีร่างของศรัญญาไปนั่งเก้าอี้ข้างๆ
เรืองฤทธิ์นำเอกสารที่เตรียมมา ยื่นให้คู่บ่าวสาวเซ็นต์ในช่องที่ตนกำกับไว้ ศรัญญาเซ็นต์แต่โดยดี แต่จอมทัพกลับแช่ปลายปากกาลงบนเอกสารนิ่ง ไม่ยอมตวัดเซ็นต์ชื่อ
“ใหญ่เซ็นซะจะได้เสร็จเร็วๆ ปู่หิวแล้ว” ลิขิตเร่ง จอมทัพเงยหน้ามองผู้พูดด้วยความรู้สึกบีบคั้น ใจเขาไม่อยากทำตาม แต่มือกลับตรงข้ามกับใจ
“เรียบร้อยครับ คุณสองคนเป็นสามีภรรยากันถูกต้องตามกฎหมายแล้วนะครับ ยินดีด้วยครับ”
เรืองฤทธิ์ยิ้มให้สองสามีภรรยาข้าวใหม่ปลามัน ที่เหมาะสมกันเหลือเกิน ฝ่ายชายหล่อเหลา ฝ่ายญิงสวยงดงาม
“ผมจะให้คนขับรถไปส่งนะครับ” ลิขิตบอกนายทะเบียน พร้อมกับส่งซองสีขาวที่ใส่สินน้ำใจให้เรืองฤทธิ์
“ขอบคุณครับคุณลิขิต ผมลานะครับ” ผู้พูดเดินออกจากบ้านเมื่อหมดหน้าที่
“ประนอม จัดโต๊ะได้เลย”
ประนอมและสาวใช้อีกสองคน รีบทำตามคำสั่งของผู้เป็นนาย เพียงไม่กี่นาทีสำรับอาหารหลายชนิดก็ถูกลำเลียงมาไว้บนโต๊ะ
“ถึงเวลาแนะนำตัวอย่างเป็นทางการซะทีนะ”
ลิขิตเริ่มต้นแนะนำตัวครอบครัวของเขาให้ศรัญญากับบิดามาดรารู้จัก จากนั้นจึงแนะตัวศรัญญาให้ทางญาติเจ้าบ่าวรู้จักบ้าง การแนะนำตัวศรัญญาของลิขิต เขาไม่ได้บอกว่า ศรัญญาเป็นญาติกับนภาพร บอกเพียงชื่อและนามสกุลเท่านั้น
“คราวนี้ก็รู้จักกันแล้วนะ ปู่ฝากแก้วด้วยนะใหญ่ ดูแลน้องดีๆ นะลูก ให้สมกับที่ปู่ไว้ใจ”
ลิขิตฝากศรัญญากับหลานชายที่ยังคงนั่งทานอาหารอย่างไม่สนใจ ราวกับว่าไม่ได้ยินเสียงของคนเป็นปู่
“แก้วมาเป็นส่วนหนึ่งในครอบครัวของเรา ดวงจะช่วยดูแลแก้วอีกคนค่ะคุณพ่อ” ดวงดาราพร้อมจะทำหน้าที่แทนบุตรชาย เพราะรู้ดีว่า หน้าที่นี้จอมทัพไม่มีวันทำ
- ผู้เขียน
