“ซัลวารัสตีสวย แต่ข้าว่าเจ้าคงจะเห็นสิ่งงดงามมากกว่าธรรมชาติแบบนั้นกระมัง”
ผู้สูงวัยเย้า ส่งสายตาเป็นมิตรไมตรีให้กับสาวน้อยที่นั่งฟังเงียบๆ พร้อมกับจิบชารสชาติดี
ชายหนุ่มผู้ถูกเย้าหัวเราะในลำคอเบาๆ ชำเลืองมองเสี้ยวหน้านวลใสงดงามด้วยประกายตาอ่อนแสงลงโดยที่เจ้าตัวไม่รู้ แต่คนที่จับจ้องมองอยู่ รู้และเห็น อิฟฟัตยังเห็นอนาคตที่ไกลออกไปกว่านั้น เขาก้มหน้าหลุบตาลงมองถ้วยชา ระบายยิ้มบางๆ
“สำหรับผมทุกสิ่งสวยงามเสมอครับท่านหัวหน้า”
“ดีแล้ว จงรักษาสิ่งสวยงามนั้นไว้ให้ดี ไม่ใช่แค่ชื่นชมชั่วครั้งชั่วคราวแล้วละเลยปล่อยขว้าง ต้นไม้แม้กลางทะเลทรายก็สามารถฟูมฟักให้ผลิดอกออกใบได้ ถ้ารู้จักวิธีบำรุงรักษาเอาใจใส่ดูแล เอาล่ะ... ข้าสั่งให้คนเตรียมที่พักไว้ให้เจ้าแล้ว กระโจมถัดเนินทรายด้านหลังไม่ไกล”
“ขอบคุณท่านหัวหน้ามากครับ”
“เจ้าก็เหมือนลูกเหมือนหลานของข้าเดนิม แค่เจ้ามาเยี่ยมข้าก็ยินดีมากแล้ว คืน
