บทที่ 4 เหตุบังเอิญหรือทางเดินแห่งพรหมลิขิต E.1

1041 คำ

แม้คนที่ตัวเองเอ่ยปากนินทาระยะเผาขนจะผละไปแล้วก็ตาม แต่ขวัญชีวาก็ยังอยู่ในอาการเดิมกระทั่งกรวรรณต้องสะกิดที่แขนยิกๆ “นังหนูวา เขาไปกันแล้ว” คนหน้าแตกหมอไม่รับเย็บค่อยรู้สึกตัว ก่อนจะส่งค้อนตามหลังคนที่ตัวเองนินทา ทั้งที่เจ้าตัวไม่ได้รับรู้แต่อย่างใด ทั้งยังพานโกรธที่ทำให้เธออับอายขายหน้า ที่แท้ผู้ชายคนนี้คือคนในคลิปที่ผู้เป็นเพื่อนเอาให้ตัวเองดูและใครต่อใครตามหากันนั่นเอง นึกตงิดๆ อยู่แล้วว่าเคยเห็นหน้าอีกฝ่ายจากที่ไหนมาก่อน เพียงแต่ไม่ได้นึกเอะใจเท่านั้น โอย...ไม่เคยอับอายอะไรเท่านี้มาก่อน “คนบ้า พูดฟังภาษาไทยได้แล้วทำไมต้องอุตริพูดภาษาจีนด้วย” “แกนะแกนินทาเขาแล้วยังจะมีหน้าไปว่าเขาอีกนะ นินทาในระยะกระชั้นชิดมาก” คนนินทาในระยะกระชั้นชิดส่งค้อนให้เพื่อน “ใครจะไปรู้ล่ะว่าฟังภาษาไทยได้แถมพูดชัดแจ๋วอีกต่างหาก เมื่อกี้เห็นยังส่งภาษาจีนกันอยู่เลย ฉันนะอุตส่าห์ชมว่าพูดจาไม่เอะอะเอ็ดตะโรเหมื

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม