บทที่ 2 การพบกันครั้งแรก E.4
976 คำ
“ทำไมเงียบไปล่ะครับ”
คนกำลังคิดถึงเรื่องในอดีตผุดยิ้มที่มุมปากนิดหนึ่งแล้ววกกลับมาพูดเรื่องเดิม “แกว่าฉันแค่สูงกว่า แต่ฉันว่าฉันหล่อและดูดีกว่าเป็นไหนๆ”
คนสนิทฟังเจ้านายและเป็นลูกชายของผู้มีพระคุณพูดก็หัวเราะออกมาเบาๆ พลางเบือนหน้ามองคนพูดแวบหนึ่ง ถ้าจะพูดกันโดยไม่คิดเข้าข้าง อีกฝ่ายหน้าตาดีกว่าอยู่หลายขุมจริงๆ “ผมว่าถ้าตอนนั้นแมวมองมาเห็นนายก่อนรับรองว่าเผิงอวี้เยี่ยนไม่ได้เกิดหรอกครับ”
“ดาราที่แกว่าชื่ออะไรนะเดฟ” คนได้ยินไม่ถนัดเอ่ยถาม
“เผิงอวี้เยี่ยนครับ” คนตอบตอบชัดถ้อยชัดคำ
“อะไรนะ” คราวนี้คนได้ยินชัดอุทาน “นอกจากจะหาว่าหน้าฉันคล้าย ชื่อยังคล้าย แถมแซ่เดียวกันอีก เป็นญาติกับฉันหรือเปล่าวะเนี่ย” คนมีชื่อแซ่คล้ายดาราดังพูดน้ำเสียงขันๆ
“เรื่องแซ่เดียวกันเป็นเรื่องปกติครับ แต่หน้าตามีส่วนคล้ายกันนี่สิแปลก ป่านนี้ชื่อของนายคงดังเป็นพลุแตกไปแล้วมั้งครับ แต่เรื่องความดังนายยังไม่ชินอีกหรือครับ” ที่เขาพูดเช่นนี้เพราะตัวคนเป็นนายในไต้หวันนั้นมีชื่อเสียงไม่ธรรมดา
“ชินบ้าอะไรของแก” ฌอนพูดพลางส่ายหน้าอย่างอิดหนาระอาใจ เขาแค่ลงไปช่วยจูงคนแก่ที่ตาบอดข้ามถนนเพราะความสงสาร ไม่ได้คิดอยากจะดังสักหน่อย แต่ดันมีคนถ่ายภาพเขาโพสต์ลงในเฟซบุ๊ก ซึ่งปัจจุบันเรื่องราวในโลกโซเชียลเน็ตเวิร์กมักจะเป็นจุดสนใจและเป็นกระแสของผู้คนอยู่แล้ว ที่สำคัญเผอิญหน้าเขาดันไปละม้ายคล้ายกับดาราดังเข้าเลยเป็นกระแส
“ฉันแค่ลงไปช่วยคนแก่ตาบอดเดินข้ามถนน ไม่ได้อยากดังเป็นข่าวสักหน่อย คนเรานี่ก็บ้ากันจริงๆ”
“ผมว่าลำพังนายลงไปช่วยก็เป็นจุดสนใจแล้วครับ แต่เผอิญไปหน้าตาละม้ายดาราดังเข้าเลยเป็นกระแส ไม่นานยอดไลก์คงเป็นแสนแน่ครับ” คนที่ปกติไม่ค่อยพูดนักทว่าตอนนี้กลับพูดเป็นต่อยหอย
“คนเรานี่ก็แปลกกันจริง นั่งอยู่แต่หน้าจอคอมพิวเตอร์ ไม่ต้องทำมาหากินกันหรือไงนะ แล้ววันนี้ผีเจาะปากแกมาพูดหรือเดฟ พูดมากจริง”
“ถ้าผมจะพูดมากก็คงพูดเฉพาะกับคนในครอบครัวนายเท่านั้นแหละครับ เพราะถ้าไม่ได้พบพ่อของนายวันนั้น ป่านนี้ชีวิตผมคงเร่ร่อนเป็นคนจรจัดอยู่ข้างถนนไปแล้วครับ” สีหน้าขณะพูดของเดฟฉายแววซาบซึ้งในบุญคุณ
คนฟังส่ายหน้าไปมา “แกนี่ชอบเอาเรื่องนี้มาพูดอีกแล้วนะเดฟ เลิกพูดได้แล้ว เปลี่ยนมาพูดเรื่องงานกันดีกว่า พรุ่งนี้หลังจากประชุมเรียบร้อยเราต้องไปที่ไหนกันบ้าง”
น้ำเสียงตอนท้ายของซีอีโอหนุ่มเปลี่ยนเป็นจริงจังไร้ซึ่งแววล้อเล่นดังเช่นก่อนหน้า เขากับเดฟเดินทางมาถึงเมืองไทยตั้งแต่บ่ายแล้วเพราะพรุ่งนี้เช้าต้องเข้าร่วมประชุมกับผู้ประกอบการสินค้าอิเล็กทรอนิกส์ในประเทศไทยที่โรงแรมดังย่านลาดพร้าว ซึ่งจะเป็นที่พักของเขาในค่ำคืนนี้ด้วยเพื่อความสะดวก โดยมาในฐานะตัวแทนของบริษัทหงอี้ พรีซิชัน อินดัสตรี จำกัด (มหาชน) ซึ่งเป็นกิจการของครอบครัวและเป็นผู้ผลิตรายใหญ่แห่งเกาะไต้หวัน
เลขานุการกึ่งองครักษ์แจกแจงแพลนงานต่างๆ จากหน้าจอโน้ตบุ๊กเครื่องบางที่ไว้ใช้สำหรับทำงานโดยเฉพาะให้คนเป็นเจ้านายฟังแล้วตบท้ายด้วย...
“สุดท้ายเราจะแวะไปบริษัททีเคที่เพลินจิตครับนาย”
“ทีเค...ที่เพิ่งสั่งของจากเราลอตใหญ่เมื่อต้นเดือนน่ะเหรอเดฟ”
“ครับ” เดฟรับคำก่อนจะพารถคันงามเคลื่อนไปข้างหน้าหลังจากจอดนิ่งอยู่พักใหญ่
“อืม เดี๋ยวเย็นๆ ต้องแวะไปเยี่ยมคุณยายที่บ้านสวนเมืองนนท์ด้วย ไม่รู้ว่าฉันจะถูกบ่นหรือเปล่าที่ไม่ยอมพักที่บ้าน”
สุพรรณิการ์มารดาของเขาพูดกำชับนักหนาให้เอาของฝากจากไต้หวันไปให้ผู้เป็นยาย ในตอนแรกเขาตั้งใจจะนอนที่บ้านสวน แต่เมื่อคิดตรึกตรองดูแล้วด้วยการจราจรค่อนข้างจะติดขัดที่ขึ้นชื่อลือชาในเมืองไทย ซ้ำยังเป็นวันจันทร์อีก จึงตัดสินใจนอนที่โรงแรมสะดวกกว่า
“ถูกบ่นแน่นอนครับ” เดฟตอบยิ้มๆ
“เอาอย่างนี้ดีกว่า เราเลื่อนกลับไต้หวันไปอีกสามสี่วันดีกว่าจะได้อยู่กับคุณยาย เพราะกว่าจะหาเวลาปลีกตัวมาได้คงอีกหลายเดือน” ฌอนตัดสินใจเปลี่ยนเวลาเดินทางกลับ
“ผมเห็นด้วยครับ ผมชอบบรรยากาศที่บ้านสวนเมืองนนท์ ชอบวิถีชีวิตของคนแถวนั้น เอ้อ...แล้วนายจำคำพูดของซินแสที่นายหญิงพามาดูฮวงจุ้ยที่บริษัทได้ไหมครับ”
“ซินแส?” คนถูกถามทวนคำถามด้วยสีหน้าไม่รู้ไม่ชี้
“ผมว่านายรู้ว่าผมหมายถึงอะไร ซินแสคนนี้เป็นลูกหลานของซินแสคนดังที่เคยดูฮวงจุ้ยและทำนายโรงแรมเอ็มไพร์ในมาเก๊าว่าจะเจริญรุ่งเรือง และคำทำนายก็เป็นจริงตามที่ปากพูด ดังนั้นสิ่งที่ซินแสทำนายดวงของนายย่อมเป็นจริงด้วยครับ”
ซีอีโอหนุ่มหล่อหัวเราะเสียงดังก้องรถแล้วพูดต่อด้วยน้ำเสียงแสดงอาการไม่เชื่อถือ “แกเชื่อที่ซินแสคนนั้นทำนายว่าฉันจะพบคู่เวรคู่กรรมแต่ชาติปางก่อนในไม่ช้านี้หรือเดฟ เรื่องฮวงจุ้ยน่ะฉันเชื่อถือ แต่คำทำนายน่ะบอกแกตรงๆ เลยว่าฉันเชื่อสำนวนไทยที่ว่า หมอดูคู่กับหมอเดามากกว่า”
“ผมก็เชื่อสำนวนไทยที่ว่า ไม่เชื่อก็อย่าลบหลู่เช่นกันครับ”
- ผู้เขียน
