แม้จะมีบัตรประกันสุขภาพของบริษัทดัง แต่ก็เป็นไปตามกฎคือถ้าไม่ได้นอนโรงพยาบาลก็ต้องจ่ายเงินค่ารักษาเอง ขวัญชีวาไม่ได้ควักเงินจ่ายเองสักบาทเพราะฌอนเป็นคนจัดการรับผิดชอบให้ทั้งหมด และยาที่พี่ชายเป็นคนจัดให้ส่วนใหญ่เป็นพวกยาเคลือบกระเพาะที่กินแล้วไม่ได้เป็นอันตรายกับร่างกายแต่อย่างใด
“คุณเดินไปที่รถไหวไหม”
คำถามคล้ายคำถามเดิมทำให้ขวัญชีวารีบตอบ “เดินไหวค่ะ” แล้วก็รีบเดินไปเกาะแขนผู้เป็นเพื่อนราวกับเลือกอีกฝ่ายเป็นโล่และตรงไปยังรถทันทีโดยไม่รั้งรอ
เดฟมองหน้าคนเป็นนายแล้วหัวเราะหึๆ “มีแต่สาวๆ อยากให้นายอุ้ม คงมีคุณขวัญชีวาคนเดียวมั้งครับที่กลัวถูกนายอุ้ม”
คนเป็นนายมองไปยังคนที่เดินลิ่วๆ ไปยังรถ เจ้าหล่อนคงกลัวเขาอุ้มจริงๆ กระทั่งลืมว่าตัวเองเพิ่งจะหายปวดท้อง กลัวตอนนี้จะไม่สายเกินไปแล้วหรือเพราะเขาอุ้มมาแล้ว จึงหันไปมองคนสนิท “แกอย่ามาทำเป็นแซ็วฉันเลยน่า ระวังตัวไว้เถอะ จู่ๆ ไปว่าผู้หญิงเตี้
