ชายชรายกไม้เท้าชี้ไปทางสามคน แล้วส่งสายตาไม่พอใจ
“ถ้ามีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีก พวกแกสามคนเตรียมตัวออกไปหาที่ซุกหัวนอนที่อื่นได้เลย!”
“แต่ว่าคุณพ่อคะ วิไลแค่ต้องการสั่งสอนให้ลัดดาวางตัวให้เหมาะสมเท่านั้นเอง” วิไลพรแก้ตัว
“หุบปากไปเสีย อย่าพูดมาก ฉันเบื่อจะฟัง!”
คนถูกดุเงียบทันที พิชัยเชษฐตวัดสายตามองไปยังไมร่า แววตาไม่พอใจ ก่อนหันกลับมาจับมือหลานสาว
“ไปกันเถอะลัก ต่อไปปู่จะไม่ให้ใครมาทำร้ายหลานได้อีก”
ลักนาราก้าวตามชายชรา ก่อนหันมามองพ่อด้วยความปวดร้าว แล้วเลยไปยังแม่ลูกสองคน แววตาเธอวาวโรจน์สีหน้าชิงชัง เธอจะต้องเอาคืนสองแม่ลูกนี้ให้ได้ ที่อาจหาญมาทำร้ายแม่เธอ
สองแม่ลูกนั่งตรงข้ามกับเจ้าของบ้าน พิชัยเชษฐทอดสายตามองแล้วระบายลมหายใจ เขาไม่คิดว่าบุตรชายจะโง่เง่าถึงเพียงนี้ ต่อให้ไม่รักในตัวลัดดาแล้ว ก็ไม่ควรทำกับลูกสาวแท้ๆ ทีกับคนไม่ใช่เลือดเนื้อเชื้อไขกลับห่วงใย
“อย่าไปถือสาพ่อของหนู
