ตอนที่ 4 รักได้เกลียดลง
1117 คำ
แมทธิวหัวเราะลั่น “ไม่มีทางหรอก! รีบมาหาฉันด่วนเลย แล้วไม่ต้องเอาเรื่องงานมาคุยนะเว้ย เพราะฉันจะไม่ยอมเซ็นอะไรจนกว่าจะได้เที่ยวเมืองไทยให้สนุกเสียก่อน!”
เพื่อนรักตัดสาย ไคล์ส่ายหน้าแล้วถอนหายใจ ดูท่าหมอนี่ต้องหาของดีไปหลอกล่อเสียแล้ว คนอย่างแมทธิวมักใจอ่อนกับสาวสวยๆ เสมอ เขาส่งมือถือให้ลูกน้องเก็บไว้ แล้วขมวดคิ้วครุ่นคิดก่อนเหลือบมองเลขาคนสวย ไคล์ฉุกคิดบางอย่างขึ้นมา
“เลยไปคลับของเจ๊มะนาวเลย” ไคล์สั่งคนขับรถ
“ได้ครับ”
หญิงสาวหันมองสีหน้าสับสน
“ไม่ไปชมโรงงานแล้วเหรอคะ!” ลักนาราถามสีหน้าตื่นตระหนก
“ทำงานกับผมอย่าถามให้มากความ ผมสั่งอะไรทำให้ได้อย่างที่ผมต้องการก็พอ!” ไคล์เลือกตัดบท เพราะไม่อยากตอบคำถาม
ไม่ชอบใจเลยสักนิด ทำไมเขาทำเหมือนเธอผิด มันไม่แปลกหรือไงหากตนนั้นจะคิดระแวง ก็ท่าทางสายตาของเขามันไม่ปกติ
“แต่มันไม่ถูกต้องนะคะ ฉันไม่ได้อยากไปที่แบบนั้น!” คนตัวเล็กแย้งเสียงแข็ง
เขาหันมาสบตา “ผมพาไปคุยเรื่องงาน ซึ่งคุณต้องไปกับผมด้วย ถ้าหากงานนี้สำเร็จผมจะให้โบนัสตกลงไหม”
ลักนาราตีหน้าเครียด
“ว่ายังไงครับ” เขาถามย้ำอีก
คนถูกถามเลยสูดหายใจเข้าปอด อะไรไม่สำคัญเท่าเงิน
“ก็ได้ค่ะ”
รถแล่นราวครึ่งชั่วโมง ก่อนจอดลงตรงลานกว้าง ไคล์เปิดประตูลงแล้วยืนรอเพื่อให้เลขาคนสวยออกมา คนตัวเล็กกวาดตามองรอบๆ หลังออกจากรถ สีหน้ากังวล และหวาดหวั่นว่าตนเองอาจเจอเรื่องยุ่งยาก แต่อย่างไรก็ยังคงเชื่อเขาคงไม่พาเธอไปทำมิดีมิร้าย อย่างน้อยคงเกรงใจคุณวิทวัฒน์บ้าง
ไคล์เดินมาถึงหน้าประตู เจ้าของร้านวัยกลางคนรีบออกมาต้อนรับด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ควงแขนแล้วพาเดินเข้าด้านใน แต่ไคล์ขืนตัวไว้เสียก่อน
“เจ๊มะนาวผมอยากให้ช่วยอะไรหน่อย”
เจ๊มะนาวยิ้มกว้าง “ให้ช่วยอะไรคะ เจ๊ยินดีช่วยทุกอย่างเลยค่ะ”
เขาหันมาสบตากับเลขาคนสวย “ช่วยทำให้เลขาผมสวยแล้วก็เซ็กซี่หน่อยได้ไหม”
ลักนาราชะงักดวงตาเบิกกว้าง อะไร ทำไม นี่เขากำลังเล่นบ้าอะไร
“หมายความว่ายังไงคะ!” ลักนาราถามเสียงดัง
เจ๊มะนาวรีบปรี่เข้าหาแล้วกวาดมองทั่วเรือนร่าง ก่อนยิ้มกว้าง
“แบบนี้ไม่อยากเลยค่ะ เจ๊จัดการได้ คุณไคล์ต้องพอใจแน่นอนค่ะ”
สาววัยกลางคนรีบจับเรียวแขนไว้ แต่คนถูกจับกลับเบี่ยงกายหนีมองหน้าเจ้านายด้วยความไม่พอใจ ไคล์โน้มใบหน้ากระซิบข้างใบหูจนคนฟังขนลุกเกรียว
“ถ้าคืนนี้คุณทำสำเร็จผมให้ห้าหมื่น โอเคไหม”
ข้อตกลงทำเอาคนฟังตาลุกวาว ลักนารายอมตามเจ๊มะนาวไป ไคล์กระตุกยิ้มมุมปากเมื่อคิดว่าคืนนี้ไอ้เพื่อนตัวแสบต้องเสร็จเขาแน่นอน
ร่างสูงใหญ่ก้าวเข้าในร้านโดยมีพนักงานเปิดคนนำไป ทันทีที่มาถึงห้องวีไอพี แมทธิวรีบโบกมือให้ข้างกายเขามีสาวๆ รายล้อมเต็มไปหมด ไคล์ทรุดกายลงนั่งหญิงสาววัยแรกรุ่นรีบแย่งกันเคียงข้าง แต่ไคล์ยกมือห้ามทันที ทุกคนเลยพากันออกมาสีหน้าเสียดาย
“มาเที่ยวไม่มีสาวนั่งด้วยน่าเบื่อตายเลย!” แมทธิวบ่นเพื่อน
สาวสวยรินไวน์ใส่แก้วให้กับไคล์ เขายกขึ้นจิบ สายตาหลายคู่มองมา ยิ่งเด็กนั่งดริงก์ยิ่งสนใจเพราะอยากบริการชายหน้าตาหล่อเหลา
“เปล่าเลย ฉันมาทำงาน”
แมทธิวเลิ่กคิ้ว “ไม่คิดเรื่องงานสักวันไม่ได้หรือไงวะไอ้ไคล์!”
ไคล์ยักไหล่ “ถึงไม่คิดเรื่องงาน ผู้หญิงที่จะนั่งเคียงข้างคนอย่างฉันได้ ควรจะมีคลาสสักหน่อยว่าไหม?”
เจอคำพูดแบบนี้เล่นเอาแมทธิวสะอึก ก่อนสบตาเพื่อนแล้วส่ายหน้า
“แกจะอะไรนักหนา ผู้หญิงมันก็เหมือนๆ กันนั่นแหละ”
“ไม่เหมือน” เขาสวน แล้วเอนกายพิงพนักโซฟา “ไว้แกเจอผู้หญิงที่ฉันเลือก ก็จะเข้าใจเอง”
คนฟังขมวดคิ้ว แล้วละความสนใจหยิบแก้วกระดกดื่มต่อ หันไปหอมแก้มสาวๆ ฟอดสองฟอด
“มาแล้วค่า!”
ทุกคันหันมองตามเสียง สาวรูปร่างสมส่วนยืนก้มหน้างุด มือบางจับกันแน่น ไม่กล้าเงยหน้าสบตาใคร ไคล์กวาดมองเรือนร่างในชุดเดรสรัดรูปสีแดงสด รองเท้าสีเดียวกัน ผมถูกดัดหยิบเป็นลอน
“เงยหน้าหน่อยสิจ๊ะหนู” พูดจบ มือเจ๊เชยคางมน
ไคล์ยกยิ้มพึงพอใจ เมื่อเห็นใบหน้าถูกแต่งแต้มเพียงน้อยนิด แต่ส่งผลให้คนสวยอยู่แล้วดูเซ็กซี่อย่างที่เขาต้องการ
“เป็นไงคะ สวยสมใจไหมคุณไคล์”
“สวยใช้ได้ครับเจ๊มะนาว” เขาตอบ แล้วช้อนสายตามองคนสวย “ผมมองคนไม่ผิดหรอก”
เจ๊มะนาวรั้งเรียวแขนแล้วพาเธอมานั่งเคียงข้างเจ้านาย อากาศในห้องหนาวเย็นทำเอาเธอขนลุกเกรียว เพราะเดรสเกาะอกสีแดงชุดนี้ไม่ได้ช่วยอะไรเลย สั้นก็สั้นทำให้ลุกยืนลำบาก ไคล์ถอดสูทออกทันทีที่เห็นเลขากำลังตกประหม่า ก่อนนำมันมาคลุมเรียวขาขาวเนียนซึ่งโผล่พ้นชุดออกมา แมทธิวกลืนน้ำลายคงคอ หลงลืมสาวๆ สวยๆ ที่รายล้อม ดวงตาทอดมองสาวข้างเพื่อนแทน
“ใครน่ะ เด็กใหม่แกเหรอ!” แมทธิวเอ่ยถาม ดวงตาทอประกาย
คนถูกถามกระตุกยิ้ม “เปล่า”
“แล้วเป็นใคร?”
“เลขาฉันเอง”
“เลขา!” แมทธิวร้องลั่น
ไคล์แอบยิ้มเมื่อเห็นสีหน้าเพื่อน ดูพึงพอใจในตัดเลขาคนสวย
“ไม่เห็นต้องตกใจขนาดนั้น”
แมทธิวยิ่งพิศมองคนสวยไม่วางตา ทำเอาสาวๆ เคียงข้างหน้างอไม่พอใจ
“แล้วแกพาเลขามาเที่ยวด้วยทำไม!” แมทธิวถาม ขณะที่สายตายังอยู่ที่คนสวยเช่นเดิม
“ทำงานเสร็จเลยพาแวะมาเที่ยวด้วย”
ลักนาราเหลือบมองเม้มริมฝีปาก ให้ตายเถอะ โกหกได้แนบเนียน เธอไม่ได้อยากมาสักหน่อย
แมทธิวส่งสายตาไปยังเลขาเพื่อน “คุณชื่ออะไรเหรอครับ” เขาถามน้ำเสียงสุภาพ เพราะดูจากลักษณะ คงทำเป็นเล่นเหมือนสาวๆ คนอื่นไม่ได้
“ลักนาราค่ะ เรียกลักเฉยๆ ก็ได้ค่ะ”
“ผมแมทธิวนะครับ” เขายื่นมือให้ เธอจับตอบ แล้วปล่อยมือ
- ผู้เขียน
