ZEN – NAMI 18 ปะทะ
1573 คำ
(ZEN)
บริษัทเชาวกรกุล
ตรู๊ด ๆ ๆ ๆ
พรึ่บ! เมื่อสายของนามิตัดไปผมก็ลุกจากเก้าอี้การประชุมทันที เพราะว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลามาทำงานแล้ว ยัยเด็กบ้าบอกว่าให้ระวังไงวะ
“จะไปไหนเหรอคะ?” เสียงเลขาผมถาม
“ปิดการประชุม” ผมบอกและเดินออกมาทันทีไม่สนใจว่าใครจะมองยังไงทั้งนั้นตอนนี้ชีวิตของยัยลูกหมาสำคัญที่สุด
“คุณเซนค่ะ!!แต่วันนี้มันประชุมสำคัญนะคะ” แต่เหมือนว่าเลขาผมที่พึ่งรับมาไม่นานจะฟังที่ผมพูดไม่รู้เรื่อง
“ผมบอกว่าปิดก็คือปิด”
“แต่ว่าพวกผู้ถือหุ้นจะไม่พอใจเอานะคะเพราะว่ากว่าจะเรียกรวมตัวครบได้ก็ใช้เวลานาน...”
“ใครไม่พอใจก็ออกไป รวมถึงเธอด้วย” ผมบอกแค่นั้นก่อนจะกดโทรศัพท์หาไอ้ซิว
(ครับ)
“ไปตามหานามิเดี๋ยวนี้”
(โดนจับไปแล้วหรือไง?)
“เออ! เพราะงั้นรีบไปหาตัวซะ”
(มึงจะเดือดร้อนทำไมก็ปล่อยไปดิ มึงไม่ได้อยากเลี้ยงอยู่แล้วนิ) ไอ้ซิวแม่งพูดจาไม่เคยเข้าหูผมเลยวะ
“กูเคยพูดเหรอว่าไม่อยากเลี้ยง?”
(อ้าว! หลงเด็กหรือไง?)
“ไม่ต้องเสือกเรื่องของกูไปตามหานามิ เอาคนไปเยอะ ๆ เลยด้วยแล้วก็ส่งคนไปบ้านของพัดชาตัวเองน้องเธอมาไอ้เด็กเวรนั่นน่ะ” ก่อนจะวางสายนามิบอกเรื่องของไอ้พัตเตอร์น้องชายของพัดชาว่าอาจจะมีส่วนเกี่ยวข้องด้วย
(ได้)
“อืม” ผมวางสายก่อนจะกลับไปเอากุญแจรถออกมาเพื่อไปหานามิ
ปึก!!
ผมขึ้นมาบนรถและหยิบไอแพคขึ้นมาเพื่อค้นหาตำแหน่งของเธอว่าตอนนี้อยู่ที่ไหน ผมติดตั้งจีพีเอสไว้ที่โทรศัพท์ของนามิ กระเป๋าเรียนและเข็มกลัดนักเรียน หรืออะไรก็ตามที่สามารถติดตั้งได้เพราะว่าเราไม่สามารถรู้ได้มันจะทิ้งของอะไรของเธอบ้าง
ตรู๊ดดด
“ไอ้ซิวส่งคนไปที่สะพานข้ามแม่น้ำ Z ส่วนมึงไปเอาตัวน้องพัดชามาและกักตัวเอาไว้ด้วย”
(ได้) ผมวางสายจากมันก็ออกรถทันทีเพื่อไปช่วยเธอ
สาเหตุที่ผมร้อนรนขนาดนี้ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไรกัน แต่ผมรู้แค่ว่าผมปล่อยเธอไปไม่ได้เด็ดขาดไม่ว่าจะเกิดขึ้นอะไรก็ตาม
บรื้นนนนน!!
(NAMI)
สะพานข้ามแม่น้ำ Z
ปึก! ปึก!
“ปล่อยดิ!!!” ฉันถีบไปที่พวกมันที่กำลังพยายามจับฉันมัดแต่มันไม่ได้ง่ายขนาดนั้นหรอกนะ
“นิ่งดิวะ!!!” เพี๊ยะ! มันตบหน้าของฉันจนหัน
“ตบกูเหรอวะ?!” ฉันถามมันอย่างโมโห
“เออ!!ปากดีและอวดเก่งเพราะมึงทำให้น้องกูตาย!!” หมับ! มันยื่นมือมาและบีบคอของฉันน้องของมันเป็นใคร?
“ฮึก!!”
“มึงฆ่าน้องกู!!!” มันออกแรงบีบคอของฉันน้องของมันที่โดนฉันฆ่าก็มีแต่ที่สนามบินตอนนั้นก็สมควรแล้วนิ อยากมายุ่งกับฉันทำไม?
“เฮ้ย!!พอก่อนเดี๋ยวก็ตายหรอก” ปึก!!พวกมันอีกคนผลักไอ้คนที่พยายามฆ่าฉันออกไป
“เฮือก!!แค่ก ๆ” ฉันไอออกมาและพยายามหายใจ
“เธอก็เหมือนกันยอมไปกับพวกเราง่าย ๆ ซะดีกว่าจะได้ไม่มีใครเดือดร้อนเพราะเธอ”
“ทำไม แค่ก ๆ ต้องกลัวด้วยพวกแกนั่นแหละที่จะเดือดร้อน แค่ก!!” ฉันไม่รู้ว่าคุณเซนจะมาช่วยไหมแต่ถ้ามาจริง ๆ พวกมันนั่นแหละที่จะไม่รอด
“ปากดีอย่างที่ใคร ๆ ก็พูดใครจริง ๆ นะ”
“ฉันก็แค่อยากใช้ชีวิตอย่างมีความสุขพวกแกนั่นแหละที่พยายามพรากมันไป...”
“ชีวิตของเธอตั้งแต่เกิดมาก็ไม่ได้รับความสุขอยู่แล้วอย่าฝันไปหน่อยเลย...” ปัก!! ฉันยกขาขึ้นมาก่อนจะเตะแรง ๆ ไปที่คอของมันจนหักตาย
“ฮึก!!!”
“ไอ้เอ!!!!!” อ่อ ชื่อเอแต่แล้วไงตายแล้วก็ถือว่าจบ
“มึง!!!”
“น้องมึงตายเพราะกูใช่ไหม?” ฉันถามมันที่แค่จะพยายามมัดฉันเอาไว้ยังทำไม่ได้เลย
“เออ!!!ทั้งน้องและเพื่อนกูเพราะมึง!!!”
“ไม่ใช่แค่น้องหรือเพื่อนมึงแต่มึงก็จะตายเพราะกูด้วย” หมับ!!!
“อึก!!!อีเด็กผี!!!!!”
“นี่คือผลของเลือดที่พวกมึงอยากได้นักหนาไง!!!” ฉันคร่อมมันจะบีบคอก่อนจะปล่อยใบมีดในแหวนออกไปที่คอของมันเลือดค่อย ๆ ไหลออกมา
“อ๊ากกกกกกกกกกก!!!”
เอี๊ยดดดดดดดดด!!!!!
ปึกกก!!!รถเบรกกะทันหันทำให้ร่างของฉันร่วงลงไปที่พื้นรถ
แกร๊ด!!!!
“หึ เขาว่าเลือด X มันจะพิเศษและเหนือกว่าคนอื่นแต่ก็อยากรู้เหมือนกันว่าจะเหนือกว่าลูกปืนหรือเปล่า?” คนขับขับกระบองปืนมาจ่อหัวฉัน
“ฮึกกก!!!แค่ก ๆ เฮือกกกกกกกกก!!” และไอ้คนที่โดนแหวนของฉันก็ตายจมกองเลือดไป แหวนนั่นแค่ใบมีดเล็กๆ ไม่สามารถทำให้ใครตายได้หรอกแต่ที่ตายเพราะยาพิษในแหวนต่างหาก
“เหมือนว่าฉันต้องเอาร่างเธอไปแล้วละแม้ว่าจะไม่มีวิญญาณก็ตาม” มันกำลังลั่นไกล
ปึก!!ปัง!!! ฉันปัดมือของมันทำให้ปืนไปโดนกระจกฉันอาศัยจังหวะนั้นเปิดประตูรถออกมาและวิ่งกลางสะพานลอยข้ามแม่น้ำที่แม่งไม่มีอะไรเลย!!
“ฉิบหายเอ๊ย!!!”
ปัง! ปัง!! มันยิงตามหลังฉันมาและวิ่งตามแต่พวกมันไม่ได้แค่นั้นสักหน่อย มันมีรถตู้อีกคันที่กำลังขับตามมารถกับคนจะหนีทันได้ยังไงวะ
ปัง! ปัง! พวกมันยิงฉัน
ปัง!!จึก!!
“อ๊ะ!!!” ตุบ!!มันยิงมาที่ขาของฉันทำให้ฉันล้มที่กลางถนนทันที แม่งเอ๊ยยยย!!!
“เหอะ!!เก่งนักนิไม่วิ่งต่อ...” โครม!! ขณะนั้นเองก็มีรถพุ่งชนมันทันที
“คุณเซน!!!”
ปัง! ปัง! ปัง!! และการปะทะก็เกิดขึ้นเพราะองค์กรเองก็ส่งคนมาเพิ่ม แค่จับเด็กต้องส่งคนมาขนาดนั้นเลยเหรอวะ ส่วนคุณเซนเองก็พาคนมาเพียบเลยยิงกันยับ
“นามิ!!” หมับ!! คุณเซนลงจากรถมาหาฉัน ฉันรีบกอดเขาเอาไว้ทันที
“คุณเซน!!ฮึก!!”
“ลุกก่อน” เขาพยุงฉันขึ้นมา
แกร๊ด!!
“คิดจะพาหนูทดลองของเราไปไหนเหรอครับ?” เสียงปืนพร้อมเสียงใครบางคนที่คุ้นหูดังขึ้น
“ดะดาต้า” ฉันเรียกชื่อนั้นออกไปด้วยเสียงสั่นเครือเขาเป็นหัวหน้าองค์กร
“หวัดดีไม่คิดว่าจะยังจำกันได้ ก็นะ...ฉันเป็นคนฆ่าพ่อแม่เธอนิตอนนั้นเธอคงจำได้ดีเพื่อช่วยชีวิตเธอพวกนั้นมันเลยยอมพาเธอหนีออกไป แต่หนีให้ตายก็ไม่พ้น^^” ใช่... ก่อนฉันจะโดนจับไปสนามบินฉันเองก็พยายามหนีหลังจากที่พ่อแม่โดนฆ่าตายโดนเขา แต่ก็ไม่พ้น
“เลิกยุ่งกับฉันสักที!!”
“จุ๊ ๆ ไม่เอาไม่โวยวายสิอาร์ อืม...หรือว่านามิดี?”
“อย่าเอาปากสกปรกมึงมาเรียกชื่อนั่น” คุณเซนพูดขึ้นเสียงเขานิ่งจนน่ากลัว
“คุณเซนแห่ง...เชาวกรกุล พ่อแม่ของคุณเลี้ยงมาอย่างดีแต่ไม่ได้สอนเหรอครับว่าอย่ายุ่งเรื่องของคนอื่น”
“หึ สอนสิแต่กูบอกเหรอว่านามิคือคนอื่น?”
“แค่รับเลี้ยงไม่กี่เดือนก็ผูกพันเหรอครับ?”
“แล้วเสือกอะไรละจะเลี้ยงกี่เดือนหรือกี่ปีนามิก็ไม่ใช่คนอื่น” อยากร้องไห้เพราะคุณเซนอบอุ่นมากจริง ๆ
“ฮ่า ๆ ผมชื่นชอบจริง ๆ ครับที่คุณเซนเนี่ยนอกจากจะฉลาดแล้วยังมีจิตใจเมตตาด้วย แต่ว่าเด็กคนนั้นผมคงยกให้ไม่ได้หรอกครับ” ดาต้ายังคงพูดด้วยรอยยิ้ม
“ก็ไม่ได้ขอเพราะนามิคือของกู”
ปัง! คุณเซนยิงเข้าที่หน้าผากของดาต้าทันทีแต่ว่ามันไม่ตาย...เพราะว่ามันโฮโลแกรม
“บ้าฉิบ!” คุณเซนหงุดหงิดเมื่อรู้ว่านั้นเป็นเพียงระบบคอมพิวเตอร์ที่ทางองค์กรสร้างขึ้น
“ฮ่า ๆ ใจร้อนจังนะครับเนี่ยไม่คิดเลยว่าคุณเซนจะโหดได้ขนาดนี้ยิงแบบไม่คิดเลยนะครับ”
“หุบปาก” ตอนนี้คนขององค์กรและคนของคุณเซนแบ่งเป็นสองฝ่าย
“ผมไม่อยากให้เกิดนองเลือดเลยครับ แต่ถ้าคุณเซนยังไม่ยอมส่งตัวเด็กนั่นมาผมคงต้องจำเป็นใช้ความรุนแรง...ยิง” เพียงแค่มันพูดเท่านั้นคนขององค์กรก็เริ่มการยิงกันอีกครั้ง
ดาต้า! ฉันคิดไว้แล้วว่าเขาไม่มีทางมาเองแน่นอนไอ้คนเลวนั่น!!
ปัง!! ปัง! ปัง!!
“นามิ...”
“คุณเซน!!!!” ฉันเรียกชื่อของเขาอย่างตกใจเมื่อกำลังมีคนยิงมาทางนี้
ปัง!!ปัง!!
หมับ!! ฉันจับตัวของเขาให้หลบและแต่ก็ยังไม่พ้นกระสุนโดนเข้าไปที่แขนของเขาทันที ก็ยังดีกว่าโดนจุดอื่นละนะ
บึ้มมม!!!!อยู่ ๆ สะพานก็เกิดการระเบิดขึ้นทำให้ร่างของฉันและคุณเซนร่วงจากสะพานทันที
“กรี๊ดด!!!!!”
ตู้มมมม!!!!!
- ผู้เขียน
