ZEN – NAMI 12 คนของคุณเซน
1492 คำ
“ซะซะเซนว่ายังไงนะ?” อ้าววว!!รู้จักกันซะด้วยและเหมือนว่าเธอจะช๊อกไปแล้ว
“เจ็บตรงไหน?” เขาปล่อยมือของคนที่ชื่อพัดชาก่อนจะเดินมาหาฉันและถาม พอได้ยินอย่างนั้นต่อมน้ำตาฉันก็เริ่มทำงานทันที
“ฮึก!!หนูเจ็บบบบ!!ตรงนี้และตรงนี้ด้วยแล้วเมื่อกี้พี่คนนั้นก็ตบหนูด้วย แต่หนูตบกลับไปแล้ว ฮึก!!ฮือออ” ฉันบอกสิ่งที่ฉันทำทุกอย่างโชว์แผลที่โดนแกล้งทั้งฝ่ามือและหัวเข่าที่มันถลอกนิดหน่อย
“เฮ้ออ!!” คุณเซนถอนหายใจออกมา
“ฮึก! นะหนูได้คะแนนะเยอะกว่าคนที่พัตเตอร์ชอบเขาเลยมาแกล้งหนู” ฉันบอกสาเหตุไปทันที
“ไม่เกี่ยวกับซิน!!” พัตเตอร์มันตะโกนเสียงดัง
“จะเกี่ยวหรือไม่เกี่ยวกับเด็กนั้นกูก็ไม่สนใจกูสนใจแค่ว่ามึงมาหาเรื่องนามิแค่นั้น” คุณเซนบอกกับพัตเตอร์
“ซะเซนค่ะ!!เรื่องนี้เด็กนั่นก็ทำร้ายน้องพัดเหมือนกันนะคะเซนไม่ควรฟังความข้างเดียวนะคะ”
“เธอควรสั่งสอนน้องเธอว่าอย่ามาแกล้งคนอื่นและยิ่งเป็นผู้หญิงแบบนั้นเขาเรียกว่าหน้าตัวเมีย” แรงได้อีกกกกก
“ก็แค่เด็กเล่นกันอ่ะ!”
“เด็กเล่นกัน?” หมับ!!คุณเซนจับตัวของฉันไปยืนข้างเขา
“แหกตาดู...นามิเข่าเขียวมือเป็นแผลเลือดออกเนี่ยนะเด็กเล่นกัน?” เขาโชว์แผลของฉันให้เธอดู
“แต่เด็กนั่นก็ทำร้ายคืนเหมือนกันดูสิคะพัตเตอร์เป็นแผลเหมือนกัน”
“นั่นมันก็สมควรโดนแล้วไม่ใช่เหรอวะ?! ก็ในเมื่อมาทำร้ายคนอื่นก่อน!!!” คุณเซนเสียงดังมากจนฉันตกใจ
“แต่ว่า...!!!”
“ใจเย็นก่อนนะคะทั้งสองคนเลยที่อาจารย์เรียกมาไม่ได้ให้มาทะเลาะกันนะคะ ให้มารับทราบความผิดของทั้งสองเท่านั้น พัตเตอร์ผิดจริงที่แกล้งนามิแต่นามิเองก็รุนแรงกับพัตเตอร์เกินไปสิ่งที่ทำเรียกว่าทำร้ายร่างกายนะคะ พัตเตอร์จะแจ้งความจับนามิเลยก็ได้...” อ้าว! เข้าข้างกันนิ
“งั้นก็แจ้งเลยสิ” คุณเซนบอกฉันหันไปมองอย่างไม่เข้าใจ
“คะ?” อาจารย์ก็งง
“ก็แจ้งและมาดูกันมาใครกันแน่ที่ผิดที่นี่น่าจะมีกล้างวงจรปิดนะครับเธอกล้าแลกกับฉันไหมละพัดชา...?” เขาถามเธอที่ตอนนี้เริ่มหน้าซีดแล้ว
“เซนอย่าให้เรื่องถึงตำรวจเลยนะเอางี้ละกันพัดจะให้เตอร์ขอโทษเอง” พัดชาบอกแบบนั้น
“พี่!!!”แต่เหมือนคนเป็นน้องจะไม่ยอมนะ
“ไม่ละไม่ต้องขอโทษ...เอาน้องเธอออกไปจากโรงเรียนนี้ก็พอ” อู้วววว!!!
“มันไม่มากไปหน่อยเหรอคะเซนเราคุยกันได้นิเราเป็นเพื่อนกันนะ”
“ฉันไม่เคยนับเพื่อนกับเธอ...ที่ผ่านมาก็คนรู้จัก” หน้าชา ปากชา ไปดิก็น่าสงสารอยู่หรอกนะ
“เซน...”
“เอ่อ เอาอย่างนี้ดีไหมคะให้ทั้งสองติดทัณฑ์บนไว้ก่อนถ้ามีเรื่องกันอีกก็ค่อย...”
“ทั้งสอง?” คุณเซนหันไปหาอาจารย์
“มันคนเดียวต่างหากเพราะมันหาเรื่องคนของผมก่อน ถ้าไม่อยากสูญเงินบริจาคเป็นสิบล้านบาทต่อปีอาจารย์ก็น่าจะเลือกฝั่งให้ถูกหน่อยนะครับ” อ๋อออ ผู้สนับสนุนสินะ
“เอ่อ...แล้วคุณจะเอายังไงเอาคะ?” หน้าซีดไปเลยแหะ
“เธอจะเอายังไงนามิ?” คุณเซนหันมาถามฉัน
“หนูว่ารอบนี้ปล่อยไปก่อนก็ได้ค่ะติดทัณฑ์บนไว้ก่อนและถ้ามีครั้งหน้าก็ค่อยไล่ออก^^” ฉันไม่ได้ใจขนาดนั้นหรอกเก็บเอาไว้แก้เหงาก็ดีเหมือนกัน
“ตามใจแต่ว่ามึงมานี่สิ” คุณเซนกวักมือเรียกพัตเตอร์
“ไม่ไป” แต่เขาปฏิเสธ
“พัดชาบอกให้น้องเธอเดินมาถ้าไม่อยากเดือดร้อนของจริง”
“เตอร์ไปสิ!” เธอดันน้องของเธอ
“พี่!!ผมไม่ไป”
“กูไม่มีเวลามาเล่นกับมึง มา!!!” พรึ่บ!!พอโดนเสียงดุ ๆ ของคุณเซนพัตเตอร์ก็สาวเท้ามาอย่างไวต้องให้ขึ้นเสียง
“มีอะไร?” พัตเตอร์
เพี๊ยะ! เพี๊ยะ! เพี๊ยะ!! คุณเซนไม่ได้พูดอะไรแต่ตบไปมาหน้าของพัตเตอร์อย่างแรง
“เซน!!” พัดชาเรียกชื่อคุณเซนเสียงดังอาจารย์ก็ตกใจ ส่วนฉันก็นิดหน่อยงงนิดหน่อยแต่พอใจมากกว่า หึหึหึ
“โทษฐานที่มึงมายุ่งกับคนของกู ถ้ามีครั้งหน้าจะไม่ใช่มือกูแต่จะเป็นกระสุนถ้าไม่เชื่อลองทำให้นามิเป็นแผลสักรอยสิ”
“คะคะครับ” พัตเตอร์เสียงสั่นตัวสั่นด้วยความหวานกลัว ยอมรับเลยว่าวันนี้คุณเซนน่ากลัวจริง ๆ
“กลับ!!วันนี้ไม่ต้องเรียนแล้ว!!” และคุณเซนก็เดินออกไปก่อน
“กลับก่อนน้า~ทีหลังก็แกล้งฉันแรง ๆ สิจะได้รู้ว่าของจริงเป็นยังไง^^” ยอมรับว่าเยาะเย้ยแต่พัตเตอร์ก็เยาะเย้ยฉันก่อนตอนพี่สาวตัวเองมา
ตึก! ตึก! ตึก!
ฉันเดินหลังคุณเซนซึ่งตลอดทางเด็กนักเรียนก็มองกันใหญ่และหนึ่งในนั้นก็มีซินอยู่ด้วยฉันเลยไปและแล่บลิ้นใส่ไปหนึ่งที
“แบร่~~” คนอย่างซินและพัตเตอร์ต้องเจอคนอย่างฉันนี่!
“เซน!!!” ปึก!!!พัดชาตามมาและเรียกเขาเสียงดังและเขาก็หยุดเดินจนหน้าฉันชนหลังของเขาอีกแล้วเจ็บนะ
“คุณเซนหนูเจ็บจมูก >.คอนโด Z
“ฉันส่งเธอไปทำอะไร?” เมื่อเข้ามาในห้องแล้วคุณเซนก็นั่งโซฟาโดยฉันยืนตรงอยู่ตรงหน้าของเขา
“หนูไม่ได้เริ่ม”
“ฉันถามว่าส่งไปทำไม?!” เสียงของคุณเซนดังขึ้น
“ไปเรียนค่ะ”
“แล้วทำไมมีเรื่องได้ตอนนั้นฉันไม่ถามเพราะแสดงออกว่าเชื่อใจเธอที่สุดแม้ว่าเธอจะผิดฉันก็จะเข้าข้างเธอ แต่ตอนนี้ฉันต้องการความจริงเท่าหมดไม่ใช่เรื่องโกหก”
“หนูไม่ได้โกหกนะคะ หนูสอบก่อนเรียนได้เต็มทุกวิชาเลยซึ่งเด็กในห้องที่ชื่อซินปกติได้ท็อปตลอดก็ไม่ได้ พัตเตอร์ที่ชอบเธอเลยมาแก้แค้นแทนค่ะหนูไม่ได้โกหกอะไรทั้งนั้นหนูสาบาน” ฉันเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ฟัง
“เฮ้ออ~พรุ่งนี้ย้ายห้องเรียนไปห้องท็อปของระดับชั้นเลย” เขาบอกแบบนั้น
“ค่ะ”
“ห้องที่เธอเรียนก็แค่พวกนักเรียนที่พ่อแม่บริจาคเงินเยอะเท่านั้นแหละ ตอนนั้นฉันน่าจะเลือกห้องเรียนให้เธอด้วยจะไม่ต้องเจอพวกลูกคนรวยไร้สมอง” อยากยิ้มแต่กลั้นไว้
“หนูเรียนห้องไหนก็ได้ค่ะ^^”
“ย้ายเพราะฉันส่งให้ไปเรียนไม่ใช่เล่นสนุก” สายตาพิฆาตมาแล้ว
“รับทราบค่ะ!!”
“และก็...ถ้าจะมีเรื่องอย่าให้พวกอาจารย์รู้มันน่ารำคาญ” เขาคงเบื่อกับการไปห้องปกครองกับฉันแหละ แหะ ๆ
“ค่ะ^0^”
“แล้วก็อย่ามีแผลเป็นอันขาดเพราะถ้าเป็นเธอโดนตีสองเท่าของแผลแน่”
“ได้เลยค่า~~”
และหลังจากวันนั้นมา....
“คุณเซนนนนนน~วันนี้หนูมีเรื่องแต่ไม่มีแผลสักนิดดดดดด”
.
.
.
“คุณเซนนนน~ดูนี้ดิคะแนนเต็มเหมือนเดิมแต่คนไม่พอใจหนูเลยเอาหัวกดชักโครกไป”
.
.
.
“คุณเซนนนนน”
“นามิ!!”
“วันนี้!!!ไม่มีเรื่องจ้า~”
- ผู้เขียน
