เมียตามกฎหมาย
906 คำ
ตอนที่ 15
ระหว่างที่รอแฟนสาวอาบน้ำแล้วจะลงไปทานข้าวด้วยกัน เพชรตะวันก็นึกย้อนไปถึงวันที่ปุริมปรัชญ์ยอมตกลงเป็นแฟนกับเขา
วันนั้น ระหว่างที่ปุริมปรัชญ์ กำลังนั่งทานอาหารกลางวันอยู่ด้วยกันกับเขา สักครู่เธอก็ขอตัวไปเข้าห้องน้ำ แต่เธอดันไปเจอเข้ากับอดีตสามี ที่ได้ประกันตัวออกมา
เขามาพร้อมกับเฮียอ๋าเจ้าหนี้คนที่ประกันตัวเจนภพ เพียงเพราะเจนภพสัญญาว่าจะเอาเมียมาขัดดอก เฮียอ๋าจึงยอมประกันตัวเจนภพออกมา ตอนนี้ทั้งสองคนพยายามจะลากตัวเธอออกไปโดยเฉพาะเจนภพ
“นางตัวแสบมานี่เลย”
“ปล่อยปรัชญ์นะ..พี่ภพ เราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว” หญิงสาวไม่มีแรงขัดขืนเมื่อเฮียอ๋าก็พยายามช่วยเจนภพอีกแรง
เพชรตะวันเห็นว่าปุริมปรัชญ์ไปเข้าห้องน้ำนานเกิน เขาจึงเดินไปตาม ก่อนจะเห็นว่าเธอถูกฉุดกระชากลากถูออกมา ซึ่งบริเวณนั้นยังไม่มีผู้คนพลุกพล่านเท่าไหร่ และเจนภพก็บอกกับคนที่ผ่านไปมาว่าปุริมปรัชญ์เป็นภรรยาของเขา
"อย่ามายุ่งนี่เรื่องของผัวเมีย!!..คนอื่นไม่เกี่ยว"
“ปล่อยแฟนผมนะครับ ถ้าไม่งั้นผมจะแจ้งตำรวจ” เสียงเขาเอ่ยขึ้น จนชายทั้งสองคนหันมา
“ไอ้ภพ!!! ไหนมึงบอกว่าเมียมึงไม่มีแฟนไง” ยังไม่ทันที่เจนภพอดีตสามีของปุริมปรัชญ์จะเอ่ยอะไร เพชรตะวันก็รีบบอกกับเฮียอ๋าทันที
“ผู้หญิงคนนี้เป็นแฟนผม อีกไม่นานเราก็จะแต่งงานกัน พวกคุณเลิกยุ่งกับแฟนผมได้แล้ว” เพชรตะวันโกหกไป สายตาจับจ้องอยู่ที่ปุริมปรัชญ์
“แต่ผู้หญิงคนนี้เป็นหนี้ฉันอยู่หนึ่งล้าน” เฮียอ๋ารีบบอกเพชรตะวัน
“ผมจะชดใช้ให้เอง ถึงแม้ว่าจะเป็นหนี้ที่เธอไม่ได้ก่อก็เถอะ” เขารีบบอก
“ฉลาม อย่าไปยอมพวกเขานะ!!!” หญิงสาวรีบบอกเมื่อเห็นเพชรตะวันควักสมุดเช็กออกมาจากกระเป๋า
“อย่าพูดมากสิปรัชญ์...อ้อยกำลังจะเข้าปากช้าง หรือเธออยากเอาตัวเข้าแลก ห๊า!!!” เจนภพตะคอกอดีตภรรยา ระหว่างนั้นเพชรตะวัน ก็รีบหยิบเช็กออกมาจากกระเป๋ายี่ห้อดังที่เขาชอบถือไปมาเวลาออกไปข้างนอก เด็กหนุ่มเขียนเช็กจำนวนเงินหนึ่งยื่นให้เฮียอ๋า เขารับไปแบบงง ๆ และไม่ค่อยจะเชื่อเท่าไหร่ เพชรตะวันจึงรีบบอก
“ในห้างนี้มีธนาคารอยู่หลายธนาคาร คุณเลือกเอาเลยว่าจะไปขึ้นที่ไหน ถ้าคุณไม่เชื่อก็ลองเอาเช็กนี้ไปขึ้นเงินดูก่อน ผมกับแฟนจะทานข้าวอยู่ทางโน้น ถ้ามีอะไรคุณไปหาผมได้ทุกเมื่อ” เพชรตะวันพูดด้วยเสียงหนักแน่น ก่อนจะจูงมือปุริมปรัชญ์ออกไป เฮียอ๋าก้มดูเช็กแล้วก็มั่นใจระดับหนึ่งว่านี่มันคือเช็กของจริง
เฮียอ๋าเอาเช็กไปขึ้นเงินก็ได้เงินมาเต็มจำนวน เขาจึงไม่อยากยุ่งกับเพชรตะวันอีกเพราะคิดว่าเด็กคนนี้คงไม่ธรรมดา จึงยอมกลับไปแต่โดยดีพร้อมกับลากเจนภพออกไปด้วย เขาเดินผ่านและมองทั้งสองอย่างอิจฉา ระหว่างรับประทานอาหารกัน ปุริมปรัชญ์ก็เอ่ยกับเพชรตะวัน
“พี่ไม่อยากให้ฉลามไปยอมพวกมันเลย”
“ผมอยากให้เรื่องมันจบครับ”
“พี่ขอโทษนะ ที่มาอยู่กับฉลามแล้วก็มีแต่เรื่องเดือดร้อนมาให้”
“ไม่เป็นอะไรครับพี่”
“ถ้ามีอะไรที่พี่พอจะช่วยเหลือฉลามได้ก็รีบบอกมาเลยนะ พี่ยินดีช่วย”
“ถ้างั้น พี่ช่วยเป็นแฟนผมจริง ๆ ได้มั้ยครับ”
“ฉลามแน่ใจแล้วเหรอที่อยากมีแฟนอายุมากกว่า แถมยังมีลูกติดอย่างพี่”
“แน่ใจสิครับ และผมก็รักเจ้าเอยเหมือนลูก รับรองว่าผมจะไม่ทำให้พี่และลูกเสียใจเลย” น้ำเสียงของเขาดูจริงจัง จนทำให้หญิงสาวยิ้มออกมาอย่างเชื่อใจ
“งั้นพี่ก็ตกลงจ้ะ ...พี่จะเป็นแฟนกับฉลาม” หญิงสาวบอกเขา
“ขอบคุณครับพี่ ขอบคุณที่พี่ไว้ใจผม” มือหนาเอื้อมมาเตะมือเรียวบางอย่างรักใคร่ และระหว่างที่ทั้งคู่ขึ้นมานั่งในรถเพชรตะวันก็ขอกอดเธอ
“อย่าเพิ่งทำอะไรพี่ในรถนะ” หญิงสาวเอ่ยแซว
“อะไรกันครับ ผมแค่อยากกอดพี่เฉย ๆ เรื่องนั้น ถ้าพี่ไม่อนุญาตผมก็จะไม่บังคับพี่ เพียงแค่พี่ยอมเป็นแฟนกับผม ผมก็ดีใจแล้วครับ”
“ฉลามช่างดีกับพี่เหลือเกิน” หญิงสาวหอมแก้มเด็กหนุ่ม ในขณะที่เธออยู่ในอ้อมกอดของเขา
"ยังมีอีกเรื่องหนึ่งครับ ผมอยากรับเจ้าเอยเป็นบุตรบุญธรรมของผมครับ" เธอแปลกใจในสิ่งที่เขาพูด
"แล้วพี่ปรัชญ์ก็ต้องจดทะเบียนสมรสกับผมด้วย"
"ก็ได้ฉลามจะให้พี่ทำอะไร พี่ก็ยอมทั้งนั้น เพราะฉลามช่วยพี่เอาไว้"
"ขอบคุณครับ ผมรักพี่นะครับ...พี่ปรัชญ์"
- ผู้เขียน
