ทอดสะพาน..
958 คำ
ตอนที่ 12
“อึ้บ!! กล่องนี้เอาวางไว้ตรงไหนครับพี่” เด็กหนุ่มตะโกนถามหญิงสาวขณะกำลังยกกล่องใส่ของขนาดย่อมจากด้านล่างที่เรียงกันไว้ ดูเหมือนมันจะหนักพอสมควร จนเพชรตะวันต้องรีบมองหาที่วาง
“หนักจัง ข้างในมันเป็นอะไรครับพี่"
“จริง ๆ กล่องนี้ไม่ต้องยกขึ้นมาก็ได้..เอาไว้ข้างล่างน่ะ..ดีแล้ว
“แล้วข้างในกล่องเป็นอะไรครับ” เขาถามขึ้นอีกรอบเมื่อหญิงสาวยังไม่ตอบคำถามแรก
“ก็พวกหนังสือของพี่ตอนเรียน ไม่ค่อยได้ใช้แล้วล่ะ ยกแบบนี้เดี๋ยวก็หลังหักกันพอดีหรอก”
“ไหน ๆ ก็ยกมาแล้ว งั้นผมเอาวางไว้หน้าห้องพี่นะครับ” คำตอบของเด็กหนุ่มทำให้หญิงสาวรีบเข็นกล่องนั้นตรงเข้าไปในห้อง ก่อนจะมองดูลูกสาวที่กำลังหลับอยู่ ก็พอดีกับที่ได้ยินเสียงฝีเท้าของเด็กหนุ่มกำลังก้าวลงบันไดไป
เมื่อวานปุริมปรัชญ์ยังจัดของไม่เสร็จ เช้านี้เพชรตะวันก็เลยอาสาช่วยเธอ
หญิงสาวเดินตามลงมาหลังจากเขาขนของให้เธอเสร็จแล้ว ก่อนที่เธอจะเดินเข้าห้องครัวเพื่อทำอาหารเช้าสำหรับสามคน แต่ก่อนจะเข้าครัว เธอก็เห็นเด็กหนุ่มกำลังเอายามาทาที่หลังของตัวเองด้วยความทุลักทุเล เพราะเอื้อมถึงบ้างไม่ถึงบ้าง
“มา ๆ เดี๋ยวพี่ทาให้” หญิงสาวดึงหลอดยาในมือของเด็กหนุ่มไป
“ถอดเสื้อออกสิ แบบนี้พี่ทาไม่ถนัด” เธอต้องจับเสื้อด้วย ทาไปด้วยจึงบอกให้เด็กหนุ่มถอดเสื้อ
เด็กหนุ่มถอดเสื้อก็ทำให้ปุริมปรัชญ์ถึงกับร้องอุทานในใจ ซิกแพคเป็นลอน ๆ บริเวณหน้าท้อง ถึงว่าต่อยอดีตสามีเธอทีเดียวหลับกลางอากาศเลย ด้วยส่วนสูงของเขา 185 ซ.ม. ก็ถือว่าไม่น้อยยิ่งมาเห็นหุ่นล่ำ ๆ ด้วยแล้วหญิงสาวถึงกับใจเต้นแรง แล้วเธอก็ยิ่งแพ้ผู้ชายหุ้นนี้ซะด้วย
“พี่ว่าฉลามนอนพักก่อนเถอะ เดี๋ยวพี่จะทำอาหารเช้าให้กินนะ” หญิงสาวหันไปบอกเด็กหนุ่มที่เดินตามเข้ามาในห้องครัว
“เมื่อวานเพิ่งขนของกันเหนื่อย ๆ ผมว่าพี่อย่าเพิ่งทำเลยครับ ออกไปทานข้างนอกกับผมดีกว่า” เด็กหนุ่มเสนอ
“เอ่อ..แต่ว่า”
“ถ้าพี่กลัวเจ้าเอยจะตื่นมาไม่เจอ เดี๋ยวผมว่าเรารอให้แกตื่นก่อนแล้วค่อยออกไปพร้อมกันก็ได้ครับ”
เด็กหนุ่มรีบเสนอ เพราะเขาเองก็ไม่อยากให้เธอทิ้งลูกเอาไว้
“แล้วฉลามหิวเหรอยังละ” หญิงสาวเอ่ยถาม เพราะเห็นว่าเขายกของเหนื่อยคงต้องหิวเป็นแน่
“ก็พอจะหิวบ้างเล็กน้อย แต่ไม่ใช่หิวข้าวนะครับ” เด็กหนุ่มเดินมาจ้องตาเธอ พร้อมกับสำรวจเรือนร่างภายใต้ชุดนอนตัวบาง
“งั้นถ้าหิวก็บอกพี่นะ พี่จะได้ทอดสะพานให้..คริๆๆ” เธอแกล้งยั่วเด็กหนุ่มพอพูดจบก็หัวเราะเบา ๆ หุ่นเธอช่างเซ็กซี่จนเขาแทบใจละลาย
“จะทอดอะไรก็ได้ครับ แต่ขออย่างเดียวอย่าทอดทิ้งผม โอเคมั้ยครับ” เธอยิ้มที่เด็กหนุ่มรู้ทันมุกเสี่ยวของเธอ ก่อนจะแกล้งยั่วเขาต่อไป
“กินข้าวแล้วอิ่มท้อง แต่พอมองหน้าน้องแล้วพี่ก็อิ่มใจ” เธอเริ่มประโยคใหม่ทันที
“ผมขาดวิตามินเลยต้องกินผัก แต่ถ้าขาดความรักขอกินพี่ได้มั้ย” เพชรตะวันสู้อย่างไม่ยอมแพ้ มาสิ!!!
“เด็กดีกินผัก เด็กน่ารักกินใจ” คนพูดยิ้มยั่ว ๆ ผมยาวประบ่าทำให้เธอเซ็กซี่ยิ่งนัก
“แล้วผมพอจะได้ใจพี่บ้างมั้ยครับ” เขาเลิกเล่นมุก และดวงตาคมจ้องมองที่ร่างบาง จนแทบจะกลืนกินเธอเข้าไปทั้งตัวแทนมื้อเช้า
“จะกินพี่จริง ๆ หรือฉลาม” เธอยังไม่หยุดยั่ว สิ้นเสียงเด็กหนุ่มก็ดึงร่างบางเข้ามากอด
“จริงสิครับ ผมหน่ะ กินเกลี้ยง เลี้ยงง่าย จีบได้ ไม่ดื้อ พี่จะรับไว้พิจารณาสักคนมั้ยครับ” เด็กหนุ่มปล่อยมุกตับสุดท้าย ก่อนจะจู่โจมหญิงสาวที่กำลังทอดสะพาน
“ฉลาม!!!!.. แต่เธอเพิ่งจะรู้จักพี่เองนะ” หญิงสาวเอ่ยเตือน และพยายามผลักเขาออก
“งั้น!!!...ผมขอกอดพี่นาน ๆ ได้มั้ยครับ”
“ได้สิ แต่แค่กอดอย่างเดียวนะ”
“แค่นี้ผมก็พอใจแล้วครับ”
ถ้าเป็นชายคนอื่น เธอคงโวยวายไปแล้ว แต่สำหรับเด็กหนุ่มตรงหน้า เขาทำให้เธอหลงเชื่อได้ง่ายๆ เธอไม่ใช่สาวบริสุทธิ์ แต่ก็ไม่ใช่หญิงกร้านโลกที่จะใจง่ายขนาดนั้น
ดวงตากลมโตคู่งานจึงจับจ้องเด็กหนุ่มอย่างพิจารณา ขณะที่เขาเองก็มองใบหน้าใสสะอาดหมดจด ไร้เครื่องประทินโฉมใดๆ ของเธออย่างครุ่นคิดเช่นกัน นี่เธอจะไม่ยอมมีอะไรกับเขาจริง ๆ เหรอ ได้! ในเมื่อเธออาจไม่ยอมวันนี้ แต่เขามั่นใจว่าสามารถเอาชนะเธอได้อย่างแน่นอน
แล้วเขาก็ขโมยหอมแก้มเธอไปหนึ่งฟอดใหญ่ ขณะที่ทั้งสองกำลังจ้องตากันอย่างลึกซึ้ง
“ผมแอบชอบพี่ครับ...พี่ปรัชญ์” เด็กหนุ่มสารภาพความในใจ
“อะไรที่ทำให้เธอชอบพี่เหรอ” เธอเอ่ยถามในขณะที่แขนแข็งแรงก็ยังไม่คลายอ้อมกอด
“ผมก็บอกไม่ถูกเหมือนกันว่าเพราะอะไร แต่ทุกอย่างในตัวพี่..มันทำผมให้ผมชอบไปหมดเลยครับ”
- ผู้เขียน
