บทที่ 2
633 คำ
"รามิลมาถึงตั้งแต่เมื่อไรทำไมไม่เข้าไปในงานล่ะลูก..แล้วนี่?"
"อ้าว..คุณสโรชาสวัสดีครับ" พอรู้ว่าเป็นใครฉลามก็เลยหันไปทักทาย
"สวัสดีค่ะเสธ."
"??//???" ทั้งรามิลและหวานใจมองหน้ากันอัตโนมัติแบบไม่ได้ตั้งใจ เมื่อเห็นพ่อกับแม่ของทั้งสองฝ่ายทักทายแบบสนิทสนม
"มีอะไรกันหรือเปล่าคะ" สโรชาแม่ของรามิลคือภรรยารามสูรเจ้าของบริษัทใหญ่โต และรามสูรนั้นก็เป็นพี่ชายมโนราห์ ถึงแม้ว่าครอบครัวของทั้งสองจะไม่ได้สนิทกันมาก แต่ก็รู้จักกันผ่านทางญาติ เวลามีงานเลี้ยงก็พบปะกันบ้าง
"มี.." ฉลามมองหน้าแก้วใจคนเป็นภรรยา เพราะเมื่อสักครู่ลูกสาวบอกว่าผู้ชายที่ควงแขนอยู่ตอนนี้คือสามี และสามีของลูกสาวก็คือบุตรชายของรามสูร
สโรชาปลายสายตามองไปดูมือของผู้หญิงที่เกาะแขนลูกชายอยู่ ทีแรกก็ไม่รู้หรอกว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใคร แต่คิดว่าคงรู้จักกับลูกชายของตนเองแน่
"เอ่อ..ผมขอแนะนำลูกสาวให้คุณสโรชารู้จักเลยนะครับ คนนี้หวานใจลูกสาวคนเล็กของผมกับแก้วใจครับ"
หวานใจปล่อยมือที่เกาะแขนรามิลออก เพื่อสวัสดีคนที่พ่อเพิ่งแนะนำให้รู้จัก
"สวัสดีค่ะ" ใบหน้าที่มาดหมั้นเมื่อสักครู่เปลี่ยนไปมาก ทีแรกคิดว่าจะทำให้เรื่องมันจบง่ายๆ ถ้าพ่อกับแม่รู้ว่าเธอมีคนรักอยู่ต่างประเทศ พวกท่านคงจะปล่อยเธอกลับไปใช้ชีวิตในแบบที่เธอชอบ แต่นี่เธอกำลังสร้างเรื่องใหม่ขึ้นมาใช่ไหม?
"พวกเราทั้งสองรู้จักกันเหรอ" พอสโรชารับไหว้ก็ถามสิ่งที่สงสัย ถ้าไม่รู้จักกันคงไม่ถึงเนื้อถึงตัวแบบนี้
"เปล่า//รู้จักกันค่ะ" ทั้งสองเอ่ยพูดขึ้นแทบจะพร้อมกัน
"เมื่อกี้เราสองคนพูดอะไรนะ แม่ฟังไม่ทัน"
"อยู่นี่กันเอง" เสียงนี้ดังขึ้นขณะที่สโรชากำลังต้องการคำตอบจากเด็กทั้งสอง "อ้าวเสธ."
"สวัสดีครับคุณรามสูร" เสนาธิการฉลามอายุน้อยกว่ารามสูรก็เลยให้เกียรติกล่าวสวัสดีก่อน
"สวัสดีครับ..แล้วนี่มีเรื่องอะไรกันหรือเปล่า"
"ฉันก็กำลังถามอยู่เหมือนกันค่ะ" สโรชาคุยกับสามีแล้วหันมองมาที่ลูกชายซึ่งตอนนี้ถูกเกาะแขนไว้อีกแล้ว
หวานใจก็เลยค่อยๆ คลายมือออก เพราะสายตาผู้ใหญ่จ้องมองมา แต่จังหวะที่เธอกำลังจะปล่อย รามิลกลับจับแขนเธอไว้ไม่ให้ปล่อย
"คนนี้แหละครับที่ผมบอกพ่อกับแม่ไว้"
"??" หวานใจงงกับสิ่งที่เขาพูด ทีแรกคิดว่าแผนจะพังสะแล้ว
"ผู้หญิงที่ลูกคบอยู่ต่างประเทศคือลูกสาวของ...?" อะไรโลกมันจะกลมขนาดนี้
"ใช่ครับเธอนี่แหละ ที่จริงเราสองคนไม่รู้เลยว่าจะต้องมางานแต่งเดียวกัน"
อย่าบอกนะว่าอีตาขี้งกเนี่ย เคยโกหกพ่อกับแม่ไว้เหมือนเรา?
"หวานใจเป็นลูกสาวคนเล็กของผมครับ" ฉลามเห็นว่ารามสูรมีสีหน้าสงสัยในตัวลูกสาว
"จริงหรือครับเนี่ย เด็กทั้งสองไม่เคยเจอหน้ากันใช่ไหมคุณ" รามสูรถามภรรยาที่ยืนอยู่ข้างๆ
"ใช่ค่ะ ลูกชายเราอยู่ต่างประเทศเยอะกว่าในประเทศเสียอีก"
"ลูกสาวของผมก็เหมือนกันครับตั้งแต่ไปเรียนต่อต่างประเทศ ก็ไม่ค่อยอยากจะกลับบ้าน"
"อ๋อเป็นแบบนี้นี่เอง ในเมื่อเด็กทั้งสองรักกัน ถ้างั้นเราก็จัดงานแต่งต่อจากคู่ตาเทวินเลยแล้วกัน"
___________________________
ภรรยาที่(ไม่)รัก เป็นเรื่องราวของรามสูรกับสโรชา พ่อกับแม่ของรามิลค่ะ ลงจบไปแล้วนะคะ ^^
- ผู้เขียน
