โบราณเขาถือ nc 35+
1117 คำ
“เดี๋ยวก็รู้ว่าเกลียดพี่จริง ๆ ไหม แต่ตอนเด็ก หนูแสบชอบตามพี่โนไม่ใช่เหรอจ๊ะ” เอ่ยเสียงพร่า เมื่อเห็นการเคลื่อนไหวของอกตูมที่กระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะหายใจของเจ้าหล่อน มือใหญ่เคลื่อนมาลูบไล้เนินอกอวบอูมถูไถไปมา
“อะ...อือ! ยะ...อย่าทำแบบนี้เลย วันนี้ฉัน....อะ! อ่อย!"
ร่างน้อยสะดุ้งครวญครางกับสัมผัสที่ไม่คุ้นเคย มือใหญ่ทั้งสองข้างเคลื่อนมาบดบี้หยอกเย้ายอดปทุมของตะลิงปลิงหนักหน่วง แม้ว่ามือเล็กของหล่อนจะจับห้าม แต่มโนก็หาได้สนใจ ตอนนี้เขาชักสนุกกับการได้ทรมานเจ้าหล่อนแล้วสิ ที่สำคัญตัวเขาเองก็ปวดร้าวทรมานไม่แพ้หล่อนในตอนนี้ เนื้อตัวร้อนรุ่มด้วยไฟสิเน่หา สองมือใหญ่เคล้นคลึงเต้างามหนักหน่วงสลับกับบดบี้ปทุมถัน
“อ่า! เห็นทีว่าคืนนี้เราคงสนุกกันถึงเช้าแน่หนูแสบ ไม่อยากคิดเลยว่าเด็กอ้วนในวันนั้นจะโตมาน่าเอาขนาดนี้”
ตื๊ด! ตื๊ด! ตื๊ด!
เสียงเครื่องมือสื่อสารทันสมัยสั่นเตือนขึ้นทำให้ตะลิงปลิงดิ้นรนขยับกายไปมาด้วยความจักจี้ เพราะหล่อนเอาโทรศัพท์ซ่อนไว้ในหัวกางเกงซับใน
“ไม่ใช่ของพี่ ของหนูแสบเหรอ” มโนถามพลางสำรวจสายตามองหา แต่ก็ไม่เห็น จนเลื่อนต่ำมายังเอวเล็กถึงเห็นแสงไฟของเครื่องมือสื่อสารกระพริบ
“อ่า! อยู่นี่เอง” มโนถือวิสาสะดึงเอาโทรศัพท์ของตะลิงปลิงออกจากหัวกางเกงซับในมากดรับแทน พร้อมจะกรอกเสียงทุ้มไปตามสาย ทันทีที่นำมาแนบหู ปลายสายก็ถามทันที
“น้องแสบเมื่อไหร่จะมาครับ ทางนี้เพื่อน ๆ รอกันแล้วนะครับ”
“มึงเป็นใคร โทร.มาหาเมียกูทำไม วันนี้เข้าหอเว้ย! เขาไม่ให้ออกห้องหอ แล้วมึงอย่าสะเออะโทร.มาหาเมียกูอีก ไม่รู้รึไงโบราณเขาถือ ผัวเมียเขาจะเอากัน อย่าโทร.มากวน”
กระแทกเสียงด้วยความเดือดดาลไม่พอใจ เมื่อตัดวางสายแล้วก็หันมาจ้องหน้าของแม่ภรรยาใต้ร่างก็ขบฟันแน่น สันกรามบุรุษปูนโปนขึ้นอย่างน่ากลัว ไรเคราเขียวครึ้มที่เสริมความน่าเกรงขามทำให้ตะลิงปลิงอดกลืนน้ำลายลงคอเสียไม่ได้ หล่อนไม่เคยเกรงกลัวหรือสั่นกลัวผู้ใด แต่ทำไมสายตาของผู้ชายคนนี้ ผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่าสามีถูกต้องตามกฎหมายถึงทำให้หล่อนขลาดกลัวได้ถึงเพียงนี้
“คุณไม่มีสิทธิ์ทำแบบนั้น”
“ทำไมจะไม่มีสิทธิ์ ตอนนี้หนูแสบเป็นของพี่ จำไว้! แม้พี่ไม่ต้องการจะมีเธอในชีวิตก็ตาม” เขากัดฟันโต้ตอบ แล้วก็ต้องหงุดหงิดเมื่อเสียงสั่นเตือนเครื่องมือสื่อสารในกระเป๋ากางเกงของตนสั่นเตือนขึ้นบ้าง
“อุวะ! แม่งจะโทร.มาทำไมนักหนา” แล้วก็ล้วงเอาโทรศัพท์ของตนมากดรับเมื่อเห็นว่าเป็นรักษ์เพื่อนของตน
“เฮ้ย! ไอ้โนมึงจะมาไหมวะ” รักษ์กรอกเสียงมาตามสาย
“ไอ้เวร! กูไม่ไปแล้วเว้ย! พวกมึงสนุกกันเถอะ กูจะนอนเอาเมียที่ห้อง อีกอย่าง เข้าหอวันแรกเขาไม่ให้ออกจากห้องหอ โบราณเขาถือว่ะ แค่นี้นะไอ้เพื่อน” ตอบเสียงรัวเร็วแล้วกดปิดเครื่องทันที เมื่อปิดเครื่องของตนแล้วก็จับเอาโทรศัพท์ของตะลิงปลิงที่ตนวางทิ้งไว้มาปิดเครื่องด้วยเช่นกัน
พอจัดการกับเครื่องมือสื่อสารของตนและของสาวเจ้าแล้ว
มโนก็โยนโทรศัพท์ทิ้งไปยังปลายเตียงให้พ้นสายตา สายตาคมกล้าดุดันจ้องมองเอวเล็กคอดของเจ้าหล่อน และแม่ตัวดีก็เหมือนจะรู้ทันว่าเขาจะทำอะไรต่อ หล่อนดิ้นรนถอยหนี พร้อมกับใช้มือผักดันร่างใหญ่โตที่ทาบทับหล่อนออก
“จะดิ้นทำไมหนูแสบ แต่งมาเป็นเมียไม่ใช่แต่งมาหนีนะเว้ย! ตอนนี้ก็ไม่มีใครกวนแล้ว แล้วไอ้ผู้ชายที่โทร.มาเมื่อกี้มันเป็นใคร เลิกติดต่อกับมันซะ! จะเป็นของพี่อยู่แล้วยังร่านไปอ่อยคนอื่นอีก” ถอยคำหยาบกระด้างไม่ให้เกียรติหลุดลอดออกมาจากปากน่าที่แสนโสมมของชายหนุ่มร่างยักษ์ที่มีดีแต่หน้าตา แต่จิตใจสกปรกพอ ๆ กับปากที่พ่นคำหยาบคายออกมาให้ตะลิงปลิงเจ็บช้ำ
“ปล่อยฉันนะ คุณก็รู้ว่าฉัน...”
“พี่สิหนูแสบ ตอนเด็กไม่เห็นเรียกแบบนี้เลยไม่ใช่เหรอ พี่โนอย่างงั้นพี่โนอย่างงี้ ทำไมไม่เรียกแบบนั้น อย่ามาใช้คำห่างเหินเวลาจะเอากันให้หงุดหงิดสิ พี่ไม่ชอบเลยนะหนูแสบจ๋า...”
มโนเอ่ยแทรกประโยคของสาวเจ้าด้วยความหงุดหงิดกับน้ำคำที่หญิงสาวใช้เรียกตน และท้ายประโยคเขาเน้นคำและลากเสียงเน้นคำให้หล่อนได้ซึมลึกเข้าไปในสมอง ว่าต่อจากนี้ ไม่สิ วินาทีต่อไปนี้ร่างกายขาวสวยอวบอิ่มจะตกอยู่เป็นเบี้ยร่างของเขาเพียงคนเดียวเท่านั้น มโนไม่รู้หรอกว่าตอนนี้ในหัวใจของเขานั้นกำลังเกิดความหวงร่างของตะลิงปลิง ทั้ง ๆ ที่พูดเหมือนไม่ใส่ใจ แต่ถ้าใครคิดจะมาแตะต้องหรือจ้องมองหล่อนมันต้องตายกันไปข้าง เพราะตะลิงปลิงคือสมบัติของเขาคนเดียวเท่านั้น คนอื่นห้ามมองห้ามแตะต้อง แม้แต่ปลายผมก็ไม่ได้ ใครกล้าดีและบังอาจมันต้องตาย
“ให้ตายสิวะ!"
มโนสบถด้วยความรำคาญความคิดของตน มันแทรกเข้ามาให้ความคิดให้สับสน จนต้องสบถออกมาดัง ๆ ให้สลัดความคิดนั้นทิ้งไป
“ต่ำ!" หล่อนต่อว่าคนตัวโตหยาบกระด้างด้วยความแค้นชัง แม้ว่าในใจลึก ๆ จะไม่ได้คิดอย่างที่แสดงออกมาก็ตามที
“หึ ต่ำไม่ต่ำหนูแสบไม่มีสิทธิ์มาตัดสินพี่ เพราะพี่รู้ตัวพี่ดีว่าตัวเองนั้นวิเศษแค่ไหน อย่าบังอาจใช้คำพูดต่ำทรามเหยียดหยามพี่แบบนี้อีก พี่ไม่ชอบ”
“อ๊ะ! เจ็บ!"
หล่อนร้องเจ็บเมื่อมือใหญ่ของเขาเคลื่อนมาบีบบี้ยอดอกของหล่อนไม่ถนอม น้ำตาคลอเบ้าเอ่อล้นออกมาด้วยความเจ็บปวด
“เจ็บแค่นี้มันไม่ถึงตายหรอก ไหน ๆ ก็แต่งงานมาแล้วอย่าเสียเวลาพูดกันเลย เอากันให้เสร็จดีกว่า หุ่นน่าเอาแบบนี้พี่ว่าคืนนี้หมดหลายน้ำแน่ พี่จะไม่ใส่ถุงยางเพราะเธอคือเมีย ไม่ใช่ผู้หญิงบริการข้างทาง”
- ผู้เขียน
