เกลียด nc35+
1183 คำ
“เจ็บนะ!" ใบหน้าสวยบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บ พร้อมกับยกมือขึ้นมาพยายามแกะมือใหญ่ที่ตะปบไหล่ตนออก
“แล้วเมื่อกี้ฉันไม่เจ็บรึไง ตอนแรกตั้งใจจะปล่อยไปแล้วนะ แต่ช่างยั่วยวนอารมณ์เสียจริงเมียไอ้โน”
แควก!
"กรี๊ดดด ไอ้ระยำ!"
เสียงชุดแต่งานตัวสวยถูกกระชากขาดเพียงแค่มือเดียวของเขา ขาดผ่ากลางร่องออกลงมายังเอวเล็กคอด เปิดเผยให้เห็นทรวงอวบอิ่มที่มีเพียงแค่บรากาวแปะติดไว้ เอวเล็กวัดจากสายตาเขาจับแค่มือเดียวก็กุมรอบเอวหล่อนแล้ว
“อ่า! ใหญ่ชะมัดเลยนมเธอ ฉันชักอยากรู้แล้วสิว่ามันใหญ่จริงหรือว่าใหญ่เพราะมีดหมอ” มโนเอ่ยเสียงแหบพร่าพร้อมกับนำมือใหญ่มาลูบไล้กลางร่องอก เขารู้ว่ามันใหญ่ธรรมชาติไม่ได้ใหญ่ด้วยมีดหมอ เขาดูออก เพราะผ่านผู้หญิงมาก็มากอยู่
“ยะ...อย่าทำแบบนี้ จะอาบน้ำไม่ใช่เหรอ ก็ไปสิ อย่าเอามือสกปรกมาแตะเนื้อต้องตัวฉันนะ” มือเล็กยกมากุมมือใหญ่ที่เลื่อนไล่ถูไถร่องอกตนให้หยุด
“ฮึ! ตอนแรกก็คิดว่าจะอาบน้ำแล้วไปเอากับอีหนูข้างนอก แต่คิดไปคิดมาแล้วนอนเอาเมียที่ห้องดีกว่าว่าไหม เงินก็ไม่เสีย ถุงยางก็ไม่ต้องเปลือง” มือใหญ่ขยำเต้าอวบอวบกระชากบรากาวออก
"ว้าย!" มือเล็กรีบยกขึ้นมาปกปิดหน้าอกหน้าใจของตนเองทันที “แกไอ้เลว!"
“เลวก็แต่งมาเป็นผัวแล้วไม่ใช่เหรอ” น้ำเสียงแหบพร่ายียวนกวนประสาท พร้อมกับมืออีกข้างที่กดไหล่มนเลื่อนมาลำคอระหง
“เซ็กซี่เป็นบ้าเลยแสบ เธอรู้ไหม เธอน่าเอามาก เมียจ๋า....” มโนลากเสียงยาว แล้วโน้มใบหน้ามาซุกตรงคอระหง พร้อมขบเม้มให้เกิดรอยแดง
“อ่า! หอมนะเราเนี่ย กลิ่นนี้ไม่เคยเจอมาก่อนเลย อืม! มาเถอะ มาทำให้เสร็จ ๆ ฉันอยากเอาเธอจะแย่แล้วแสบ ผู้หญิงอะไรน่าฟาดเป็นบ้าเลยว่ะ!"
น้ำคำหยาบกระด้างไร้ความหวานเปล่งออกมา พร้อมกับผลักร่างน้อยให้นอนล้มไปกับเตียงเหมือนเดิม แล้วดึงชุดเจ้าสาวที่ขาออกไปให้พ้นทาง ตอนนี้ตะลิงปลิงเหลือเพียงเนื้อตัวเปลือยเปล่าท่อนบน ท่อนล่างยังเหลือกางเกงซับในปกปิดของสงวนไว้ให้พ้นสายตาของคนชั่วช้าอยู่
“ระยำ!" หล่อนกัดฟันแน่นเปล่งเสียงลอดไรฟันออกมา จ้องมองใบหน้าของคนเหนือร่างด้วยความรังเกียจขยะแขยง
“ไม่ต้องตื้นตันในตัวพี่ขนาดนั้นหรอกแสบ ยังไงวันนี้ก็เป็นวันของเราไม่ใช่เหรอ มาสนุกกันดีกว่า ถ้าจะปล่อยไปก็เสียดายไม่ใช่เหรอจ๊ะ” มโนขยับคำเรียกขานแทนตัวเองมาเป็น **“
พี่
”** อย่างไม่รู้ตัว น้ำเสียงแหบห้าวเปล่งออกมาด้วยความทรมานปวดร้าวแก่นกายร้อน ไม่อยากจะเชื่อว่าเขาปรารถนาตัวดีจนแทบปริแตกอยู่ในกางเกงแล้วตอนนี้
“ไม่ต้องตื้นตันในตัวพี่ขนาดนั้นหรอกแสบ ยังไงวันนี้ก็เป็นวันของเราไม่ใช่เหรอ มาสนุกกันดีกว่า ถ้าจะปล่อยไปก็เสียดายไม่ใช่เหรอจ๊ะ” มโนขยับคำเรียกขานแทนตัวเองมาเป็น **“
พี่
”** อย่างไม่รู้ตัว น้ำเสียงแหบห้าวเปล่งออกมาด้วยความทรมานปวดร้าวแก่นกายร้อน ไม่อยากจะเชื่อว่าเขาปรารถนาตัวดีจนแทบปริแตกอยู่ในกางเกงแล้วตอนนี้
คำเรียกแทนตัวเองของมโนทำให้ตะลิงปลิงกลืนคำด่าที่จะว่าคนเหนือร่างทันที ภาพในวัยเด็กย้อนเข้ามา
*‘
พี่โนรอน้องแสบด้วยค่ะ
’* ร่างเล็กอ้วนกลมขาสั้นวิ่งตามผู้เป็นพี่ไปยังสวนหลังบ้าน
*‘
จะตามมาทำไมยัยอ้วน น่ารำคาญชะมัด
’* หนุ่มน้อยวัย 17 ปีหันมาตอบกลับหนูน้อยวัย 4 ขวบที่วิ่งตามตนมา
*‘
หนูแสบตามพี่โนไปไม่ได้เหรอจ๊ะ
’* หนูน้อยวิ่งมาทันแล้วเกาะกอดขาของพี่ชายตัวสูงไว้
*‘**ไม่ได้! แล้วก็ปล่อยได้แล้ว น่ารำคาญ! ’*พร้อมกับสะบัดขาแรง ๆ จนร่างเล็กกระเด็นหงายหลังล้มลงไปกับพื้นหญ้า
'ฮือ ๆ ๆ'
หนูน้อยตัวอ้วนน่ารักที่ใคร ๆ ก็เอ็นดูร้องไห้กับพื้นหญ้า แต่มโนกลับมองว่ามันน่ารำคาญ
*‘
รำคาญ
’* แล้วก็เดินไปจากตรงนี้ โดยไม่สนใจจะปลอบหนูน้อย
“ทำไมเงียบไปล่ะ” มโนเห็นว่าจู่ ๆ สาวเจ้าก็นิ่งเงียบไปเสียดื้อ ๆ
ตะลิงปลิงสะดุ้งเล็กน้อย ก่อนจะตอบน้ำเสียงไม่มั่นคง ทำไมหัวใจหล่อนต้องสั่นไหวให้กับผู้ชายใจร้ายคนนี้ด้วย ทำไมไม่เคยเปลี่ยนแปลงไปจากเมื่อตอนเด็กเลย ทำไมต้องจดจำทุกเรื่องราวที่เขาทำให้เสียใจได้ไม่เคยลืม
“ระ...เรื่องของฉัน แล้วก็อย่าเรียกฉันสนิทสนมแบบนี้อีก ฉันไม่อยากให้คุณเรียก”
“แต่ตอนเด็กไม่ใช่แบบนี้นะ หนูแสบชอบตามพี่ไม่ใช่เหรอจ๊ะ”
มโนเอ่ยถึงเมื่อสมัยสาวเจ้ายังเด็ก ภาพในวัยเด็กของเจ้าสาวใต้ร่างวิ่งเข้ามาในหัว หล่อนตัวเล็กอ้วนกลม ขาสั้น น่าหยิก แต่ดูตอนนี้สิ น่าปรารถนาไปทุกสัดส่วนเลย ไม่ว่าจะอก เอว ก้น และกลางหว่าวงขาที่อวบอูมโหนกนูนนั้น
“อ่า! พี่ว่าเราเคยสนิทกันนะแสบ”
น้ำเสียงทุ้มคาดเดาความรู้สึกยากของมโนเปล่งออกมาทำให้หัวใจสาวเต้นเร่า สาวเจ้าพูดไม่ออกเมื่อถูกชายหนุ่มพูดถึงวัยเด็กของตน
“ไม่! เราไม่เคยสนิทกัน ฉันเกลียดคุณ!"
ปฏิเสธสิ่งที่มโนกำลังทำให้ตนเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าตัวเองจะเกลียดผู้ชายคนนี้ได้จริง ๆ รึไม่ ตลอดเวลาหลายปีไม่ได้เจอกันหล่อนก็คิดว่าไม่ได้รู้สึกกับผู้ชายคนนี้แล้ว แต่ตอนนี้เริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าแท้จริงแล้วตัวเองเข้มแข็งหรือว่าอ่อนแอ
“เดี๋ยวก็รู้ว่าเกลียดพี่จริง ๆ ไหม แต่ตอนเด็ก หนูแสบชอบตามพี่โนไม่ใช่เหรอจ๊ะ” เอ่ยเสียงพร่า เมื่อเห็นการเคลื่อนไหวของอกตูมที่กระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะหายใจของเจ้าหล่อน มือใหญ่เคลื่อนมาลูบไล้เนินอกอวบอูมถูไถไปมา
“อะ...อือ! ยะ...อย่าทำแบบนี้เลย วันนี้ฉัน....อะ! อ่อย!"
ร่างน้อยสะดุ้งครวญครางกับสัมผัสที่ไม่คุ้นเคย มือใหญ่ทั้งสองข้างเคลื่อนมาบดบี้หยอกเย้ายอดปทุมของตะลิงปลิงหนักหน่วง แม้ว่ามือเล็กของหล่อนจะจับห้าม แต่มโนก็หาได้สนใจ ตอนนี้เขาชักสนุกกับการได้ทรมานเจ้าหล่อนแล้วสิ ที่สำคัญตัวเขาเองก็ปวดร้าวทรมานไม่แพ้หล่อนในตอนนี้ เนื้อตัวร้อนรุ่มด้วยไฟสิเน่หา สองมือใหญ่เคล้นคลึงเต้างามหนักหน่วงสลับกับบดบี้ปทุมถัน
- ผู้เขียน
