มาเฟียหนุ่มเดินกลับเข้ามาภายในห้องหรูก่อนที่ตัวเขาจะเดินหายเข้าไปภายในห้องทำงานของตัวเอง เท้ายาวเดินไปอยู่ตรงหน้าต่างบานใหญ่นัยน์ตาคมเหม่อมองไปที่ท้องฟ้ากว้างด้วยแววตาที่ว่างเปล่า ลมหายใจอุ่นร้อนของเฮลค่อยๆ รินรดออกมาอย่างช้าๆ
เสียงร้องไห้สะอึกสะอื้นของริชา ยังคงดังก้องอยู่ภายในใจของเขา
ก็อกๆ
เสียงเคาะประตูห้องทำงานดังขึ้นมาอีกครั้งก่อนที่บานประตูจะถูกเปิดออกอย่างช้าๆ
“คุณเฮลครับ คุณท่านเชิญทานข้าวที่บ้านใหญ่เย็นนี้...” ไคอาเดินมาหยุดตรงหน้าเจ้านายหนุ่มก่อนจะเอ่ยตามคำสั่งที่เขาได้รับมาอีกที
เฮลถอนหายใจออกมาอีกครั้งเพราะเขารู้ดีว่าการที่เขาต้องเข้าไปที่บ้านใหญ่มันหมายความว่าไง
“ส่วนคุณริชาเธอไปแล้วนะครับ…” คำว่าเธอไปแล้วที่ออกมาจากปากลูกน้องคนสนิท มันทำให้ร่างสูงแอบใจหายไม่น้อย หัวใจของเขาแอบกระตุกวูบแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่มีคำพูดใดออกมาจากริมฝีปากหนา…
“แต่เธอไม
