เรื่องที่ 2 วันไนท์สแตนด์ (2/2)

2780 คำ

เขมอัปสรทำงานเก่งจนธามอึ้ง เธอมีความจำที่ดีเลิศ มีความเป็นระเบียบ และวางตัวเวลาออกไปพบลูกค้าได้ดี แก้ปัญหาเฉพาะหน้าเก่ง ธามลอบมองเธอยามเผลอทุกครั้ง และเผลอยิ้มให้เธออยู่บ่อยๆ แต่เขมอัปสรกลับไม่มีท่าทีสนใจเขาไปมากกว่าเจ้านายเลยสักนิด ต่างจากพนักงานคนอื่นๆ ที่คอยให้ท่าธามไม่เคยขาด หลังจากร่วมงานกับเขมอัปสรได้ไม่นาน ธามพาคู่นอนล่าสุดขึ้นไปคอนโด แต่ผลลัพธ์ที่ออกมาคือล้มเหลวไม่เป็นท่า เขาไม่มีอารมณ์ร่วมใดๆ ไม่ใช่ส่วนนั้นไม่แข็งพอที่จะทำงาน แต่มันไม่อยากทำ มันไม่มีอารมณ์ที่จะทำแบบนั้นกับใคร แล้วหน้าเขมอัปสรก็ลอยมาซ้อนทับหน้าผู้หญิงคนนั้นจนเขาทำไม่ลง เธอหงุดหงิดขณะที่ธามเดินลงไปส่ง “หล่อซะเปล่า แต่ไม่มีน้ำยา” เธอพูดทิ้งท้ายต่อหน้ายามคอนโดที่กลั้นยิ้มในสิ่งที่เธอพูด ธามเดินขึ้นไปด้วยความรู้สึกที่สับสน ใจเต้นทุกครั้งที่นึกถึงหน้าเลขาสาว ********************** เขมอัปสรทำงานกับธามในตำแหน่งเลขาควบคู่ไปกับคนเก่า จนเธอลาออกไปเมื่อเขมอัปสรเรียนรู้งานจากเธอหมดแล้ว ธามชวนเขมอัปสรออกไปทานข้าว แต่เธอปฏิเสธ เมื่อก่อนมีเลขาคนเดิมไปด้วย แต่ถ้าไปสองคนเขมอัปสรกลัวว่าจะรู้สึกอึดอัดเลยไม่ไป “คุณต้องไปทานข้าวพร้อมผมทุกครั้ง เพราะงานของเรามีเวลาจำกัด ถ้าแยกกันไปทาน กลับมาก็เวลาไม่ตรงกัน เสียเวลา” ธามบอก จริงๆ แล้วเลขาคนที่แล้วก็ไม่เคยชวนไปกินข้าวทุกวันหรอก แค่บางวันเท่านั้น แต่กับเขมอัปสรธามรู้สึกว่าเธอมีอะไรพิเศษกว่าคู่นอนคนอื่นๆ ของเขา ตั้งแต่วันนั้นธามก็ไม่เคยรู้สึกดีเวลามีสัมพันธ์กับใครเลย เขาคิดว่าน่าจะเป็นเพราะเขมอัปสร ธามพาเขมอัปสรไปทานข้าวและจ่ายเองทุกครั้ง บางครั้งก็ชวนเธอไปทานข้าวเย็นแต่เธอปฏิเสธ เพราะรู้สึกว่าธามกำลังจีบเธอ เขมอัปสรไม่ชอบธาม ถึงเขาจะเป็นคนแรกของเธอ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะคบกับคนที่มีสไตล์ชีวิตชอบนอนกับผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าแบบเขา เขมอัปสรเอาตารางเวลานัดคุยกับลูกค้าชาวต่างชาติเข้าไปให้ธามดูเพื่อเตรียมตัว “คุณรู้ใช่ไหมว่าผมจีบคุณอยู่” ธามพูดขึ้นขณะดูเอกสารในมือ “คุณก็น่าจะรู้ว่ากฎของวันไนท์สแตนด์คืออะไร” เขมอัปสรใช้คำพูดของเขาวันนั้นบอกกลับเสียงเรียบ ธามเงยหน้าจากเอกสาร มองหน้าเขมอัปสรที่ยืนตรงหน้า “หลังจากวันนั้นคุณไปทำกับใครมาอีกรึเปล่า” ธามถามตรงๆ เพราะเธอพูดเหมือนไม่แคร์เรื่องคืนนั้น เขมอัปสรโกรธหน้าแดง ที่เขาคิดว่าเธออาจจะไปวันไนท์สแตนด์กับใครอีกมันไม่ผิดหรอก เพราะเธอก็เคยง่ายกับเขามาก่อน แต่เธอก็ไม่เคยทำแบบนั้นอีก เพราะเธอคิดว่าเธอไม่ชอบความสัมพันธ์ข้ามคืนกับคนแปลกหน้า และเขาปลดล็อคความกลัวให้เธอแล้ว เธอแค่รอคนที่จะเข้ามาคบกับเธอจริงจังก็เท่านั้นเอง แต่ที่เธอไม่พอใจคือเขาถามเธอ ถามออกมาตรงๆ ไม่ให้เกียรติเธอเลยสักนิด คำถามไม่ผิดแต่ผิดที่เขาถาม “มันก็ไม่เกี่ยวกับงานที่ฉันทำนี่คะ” เขมอัปสรบอกแล้วเดินหยิบแฟ้มเอกสารออกไป ธามนึกได้ว่าถามในสิ่งที่ไม่ควรถาม แต่เธอก็ไม่ตอบเขา ธามรู้สึกเหมือนเขมอัปสรมีผลต่อจิตใจเขาอย่างประหลาด เป็นคนแรกและคนเดียวที่เขาอยากสานสัมพันธ์ต่อ แต่เขาบอกเธอไปเองว่าไม่สานต่อ แล้วเขาจะต้องทำอย่างไรดี แถมเมื่อกี๊ถามออกไปไม่คิดอีก เธอคงโกรธเขาแน่นอน เขมอัปสรกลับมานั่งที่โต๊ะ พยายามตั้งสติ ในเวลางานเธอต้องมีความเป็นมืออาชีพ งานแรกที่ทำจะออกกลางคันก็คงเสียประวัติเปล่าๆ ทำได้มาสองเดือนแล้ว ต้องอดทนต่อไป ********************** เขมอัปสรมีหนุ่มๆ ต่างแผนกแวะเวียนมาจีบอยู่ไม่ขาดสาย ธามรู้และออกอาการหวงเธออยู่เงียบๆ วันนี้ธามมีนัดทานข้าวมื้อเที่ยงกับลูกค้าชาวต่างชาติ เค้าให้เขมอัปสรถือสัญญาตามไปทานข้าวด้วย เขมอัปสรเอาใจลูกค้าได้เก่งมาก การเซ็นสัญญาเสร็จได้เร็วและง่ายกว่าที่คิด ธามแจ้งทุกคนในออฟฟิศของแผนกที่มีอยู่ทั้งหมดสิบคน ให้ไปเลี้ยงฉลองที่ทำสัญญาสำเร็จ งานนี้บริษัทน่าจะได้กำไรมากพอควร ส่งผลต่อโบนัสของแผนกด้วย ทุกคนนัดเจอกันที่ร้านอาหารกึ่งผับ หลังเลิกงาน ทุกคนใส่ชุดทำงานมากินเลี้ยงกันต่อ เขมอัปสรพยายามไม่ดื่มมากเพราะหอพักเธออยู่อีกฟากของร้านนี้เลย แต่ก็มีคนในแผนกเติมเครื่องดื่มให้ไม่ขาด แล้วยุให้เธอดื่ม ธามมองเขมอัปสรที่เริ่มจะหน้าแดงแล้วอย่างเป็นห่วง จนงานเลี้ยงเลิกทุกคนก็ทยอยกลับ หนุ่มในแผนกคนหนึ่งอาสาไปส่งเขมอัปสร เธอปฏิเสธเขา ธามโล่งใจ สักพักก็มีคนเดินมาขอชนแก้วกับเธอ เธอชนแก้วด้วยตามมารยาทแล้วยิ้มให้ ธามรู้สึกไม่พอใจ ตอนนี้ทุกคนกลับหมดแล้ว ธามรอเคลียร์เงินกลับเป็นคนสุดท้ายพร้อมกับเขมอัปสรที่ตอนนี้โดนคนที่มาชนแก้วชวนคุยยิ้มแก้มปริ “คุณกลับได้แล้ว” ธามบอกเขมอัปสร “คุณกลับไปก่อนเถอะคะ ฉันยังอยากอยู่ต่อ” เขมอัปสรบอก ธามอึ้ง กลัวว่าเธอจะออกไปกับไอ้หน้าหล่อคนนั้น แต่ก็ไม่มีสิทธิ์ไม่หวงหรือห้ามเธอ ธามเลยแกล้งเดินกลับไป แล้วแอบมองดูอยู่ห่างๆ เขมอัปสรมองตามธามเดินออกไป แล้วบอกหนุ่มตรงหน้าว่าขอตัวกลับก่อน เขามองเธอเดินจากไปอย่างเสียดาย ธามมองตามเขมอัปสรดีใจที่เธอไม่ออกไปกับใคร และรู้ว่าเธอทำให้เขาเข้าใจว่าเธอจะทำเรื่องแบบนั้น เพื่อให้เขาเลิกยุ่งกับเธอ ธามขับรถตามแท็กซี่ของเขมอัปสรไปจนถึงหอพักของเธอ และรอจนมั่นใจว่าเธอคงไม่ออกไปข้างนอกแล้วจึงขับรถกลับ ********************** ธามตัดสินใจจีบเขมอัปสรเพื่อแสดงให้หนุ่มๆ ในบริษัทรู้ว่ามีเขาเป็นคู่แข่งคนสำคัญ แต่เขมอัปสรไม่ได้มีท่าทีจะสนใจหนุ่มคนไหนหรือแม้แต่ธามเลยด้วยซ้ำ สาวๆ ในบริษัทต่างพากันอิจฉาเขมอัปสรที่ธามออกตัวว่ากำลังตามจีบอยู่ หนุ่มๆ ที่เคยมาจีบก็พากันล้มเลิกความพยายาม เพราะเขมอัปสรไม่เคยให้ความหวังอีกทั้งมีธามเป็นคู่แข่งที่เหนือกว่า เขมอัปสรเลี่ยงการอยู่สองต่อสองกับธามนอกเวลางาน แต่อยู่ที่บริษัทเธอไม่สามารถเลี่ยงได้ เขมอัปสรถือเอกสารไปให้ธามเซ็น เขายื้อเวลาไม่ยอมเซ็นอ่านวนอยู่อย่างนั้น “คุณธามค่ะ ดิฉันต้องเอาแฟ้มไปส่งให้หัวหน้าแผนกผลิตนะคะ” เขมอัปสรเร่ง “ไปปิดม่านข้างหลังให้ผมทีสิผมแสบตา” ธามบอก เขมอัปสรเดินอ้อมไปหลังโต๊ะทำงานของเขา แล้วค่อยๆ เลื่อนม่านให้ปิดไว้ หันกลับมาก็พบว่าธามยืนอยู่ด้านหลัง เธอสะดุ้งตกใจจนเกือบจะกรี๊ดออกมา ธามใช้มือปิดปากเธอไว้ แล้วสบตานิ่ง “ผมขอโทษที่วันนั้นพูดไม่ดีกับคุณ” ธามพูดเบาๆ ขยับเข้ามาใกล้ เขมอัปสรถอยหนีจนหลังชนหน้าต่าง ธามเอามือค้ำหน้าต่างไว้ไม่ให้เขมอัปสรหนี “ยกโทษให้ผมนะ” “ค่ะ ปล่อยค่ะ ดิฉันจะไปทำงาน” เขมอัปสรบอกเสียงสั่น ธามมองใบหน้างามอย่างอดใจไม่ไหว แล้วจูบเธอ เขมอัปสรพยายามผลักออก แต่ธามจูบเก่งจนเธอเคลิ้มกอดเขาไว้แน่น ธามจูบต่อไปเรื่อยๆ จนพอใจก็ถอนริมฝีปากออก เขมอัปสรหน้าแดงทั้งโกรธทั้งอาย “เขม คบกับผมนะ ผมชอบคุณจริงๆ” “ไม่ค่ะ” เขมอัปสรบอก พยายามจัดเสื้อผ้าและทรงผมให้เข้าที่ “ทำไม” “เพราะดิฉันต้องการความมั่นคงในชีวิต ไม่อยากมีแฟนที่นอนกับผู้หญิงไม่เลือกแบบนี้” เขมอัปสรบอกตามตรง “ผมเลิกแล้ว ไม่ได้ทำมานานแล้ว เพราะคุณ ตั้งแต่วันนั้นผมก็คิดถึงแต่หน้าคุณคนเดียว เห็นคนอื่นก็ไม่ได้รู้สึกอะไร” ธามบอกเสียงจริงจัง เขมอัปสรทำงานกับเขามาหลายเดือนแล้ว เธอรู้จักเขาดี ตอนนี้เธอรู้ว่าเขาพูดความจริง ใจเธอเต้นแรง แต่มันก็ยังไม่มากพอให้เธอชอบเขา “ให้โอกาสผมได้พิสูจน์นะ ให้คุณค่อยๆ ตัดสินใจไป ผมไม่เคยขอโอกาสจากผู้หญิงคนไหนเลย ผมอยากขอโอกาสจากคุณเป็นคนแรก ให้โอกาสผมนะ” ธามขอร้องเสียงอ้อนวอน ทำเอาเขมอัปสรใจเต้นแรง หวั่นไหวไปกับเขา แต่เธอยังไม่กล้าตัดสินใจอะไรตอนนี้ “ขอเวลาฉันคิดหน่อยนะคะ” เขมอัปสรบอกแล้วสำรวจความเรียบร้อยในกระจกก่อนจะถือแฟ้มที่ธามเซ็นให้แล้วออกไปนอกห้องด้วยจิตใจที่ว้าวุ่น ********************** เขมอัปสรนั่งนึกย้อนคำพูดของธามวันนั้น ที่บอกว่าจะไม่รับผิดชอบใดๆ และจะไม่สานสัมพันธ์ต่อ แต่สัปดาห์ที่แล้วเขากลับมาขอโอกาสจากเธอ เขมอัปสรลังเล คิดในแง่ดีว่าเขารูปหล่อ มีตำแหน่งสูง เงินเดือนสูง ลีลาบนเตียงก็เก่ง แถมยังเป็นคนแรกของเธอ คบกับเขาก็มีแต่ได้กับได้ แต่คิดในอีกแง่หนึ่ง เพื่อนเธอเคยบอกว่าเขาคือผู้ชายที่ชอบมีสัมพันธ์ข้ามคืน นอนกับผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า ถ้าเธอคบกับเขาต้องมีสักวันที่เขานอกใจ คิดถึงข้อนี้เขมอัปสรก็ถอนหายใจ ไม่อยากให้มีฝันเกิดขึ้น ถึงเขาจะบอกว่าหยุดแล้ว แต่ถ้าในอนาคตเขาเบื่อเธอขึ้นมา เขาก็ต้องออกไปทำแบบเดิมอยู่ดี เขมอัปสรคิดวนไปวนมาอย่างสับสน วันนี้เขมอัปสรตามธามไปเลี้ยงขอบคุณลูกค้า เสร็จงานเลี้ยงก็ค่ำแล้ว ธามอาสาไปส่ง แต่เธอปฏิเสธ แล้วโบกแท็กซี่กลับเหมือนเช่นเคย ธามขับรถตามไปส่งห่างๆ เหมือนเช่นเคย เขาเห็นแท็กซี่เลี้ยวเข้าซอยอื่นที่ไม่ใช่ทางกลับหอของเขมอัปสร จึงเร่งตามไป จนพบว่าแท็กซี่นั้นจอดที่ข้างทางในซอยเปลี่ยวที่ข้างทางเป็นพงหญ้าไม่มีบ้านคน ธามจอดรถแต่ยังไม่ดับเครื่อง ใช้กล้องหน้ารถจับภาพเอาไว้ เผื่อได้ใช้เป็นหลักฐานเอาผิดถ้ามีอะไรเกิดขึ้น แล้วหยิบปืนที่หน้ารถเหน็บไว้ข้างหลังลงไปดู โชเฟอร์กำลังจัดการกับร่างที่ไร้สติของเขมอัปสรอยู่บนกอหญ้าข้างทาง พอเห็นธามมันก็ผละออกจากเขมอัปสร ชักมีดออกมาขู่ธาม ธามชักปืนออกมา “แค่ปืนปลอม อย่ามาขู่กูให้ยาก หมูจะหามอย่าเอาคานเข้ามาสอด” มันพูดขึ้น ธามยิงปืนขึ้นฟ้าหนึ่งนัด โชว์เฟอร์หื่นกามเห็นท่าไม่ดีจึงวิ่งขึ้นรถแล้วรีบขับออกไป ธามเก็บปืนแล้วเดินไปอุ้มร่างที่หมดสติขึ้นมาที่รถ พากลับไปยังคอนโดของเขา บอกยามหน้าคอนโดที่มองเขาอยู่ว่าแฟนเป็นลม ธามอุ้มเธอไปนอนที่โซฟารับแขก เอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตามตัวเก็บเศษหญ้าออกจากเสื้อผ้าของเธอออก เขมอัปสรเริ่มขยับเปลือกตา ธามกำลังเช็ดตัวเธออยู่ เขมอัปสรเข้าใจว่าเป็นคนขับแท็กซี่ที่จะทำอะไรเธอ มันขับพาไปที่เปลี่ยวแล้วโป๊ะยาสลบเธอ เขมอัปสรกรีดร้องออกมา น้ำตาไหลพราก ธามตกใจทิ้งผ้าในมือดึงเธอเข้ามากอด “ปล่อยฉัน อย่าทำอะไรฉันเลย ปล่อยฉัน” “เขม เขม นี่ผมเอง ธาม” ธามบอกเขมอัปสร เรียกสติให้เธอลืมตาขึ้นมา เขมอัปสรได้ยินเสียงของธาม เธอลืมตาขึ้น พบว่าเธออยู่ที่ห้องของเขา เขมอัปสรดีใจกอดธามไว้แน่น “เขมกลัว เขมกลัว คุณพ่อจะทำเขม เขมกลัว” เขมอัปสรร้องไห้กอดธามแน่น “เขมฟังผมนะ คุณอยู่กับผม ไม่มีใครทำอะไรคุณได้ ไม่ว่าใครทั้งนั้น” เขมอัปสรกอดธามร้องไห้สักสักแล้วเริ่มตั้งสติ ปล่อยมือจากตัวเขา นั่งพิงโซฟา แววตาเหม่อลอย ธามเอามือกุมเขมอัปสรไว้ “ฉันเป็นเด็กกำพร้าที่ถูกคนใจบุญเอาไปชุบเลี้ยงเป็นลูกบุญธรรม วันที่แม่บุญธรรมของฉันไม่อยู่ พ่อบุญธรรมจะเข้ามาข่มขืนฉัน ตอนนั้นฉันแค่แปดขวบ แต่มีญาติเข้ามาช่วยไว้ทัน ฉันกลัวมาก มีแฟนกี่คนกี่คนก็ทิ้งฉันไป เพียงแค่ตอนกำลังจะมีอะไรกันฉันก็นึกถึงภาพเหตุการณ์นั้นขึ้นมาแล้วหยุดกลางคันตลอด” เขมอัปสรเล่า ธามนึกถึงคืนนั้นแล้วเข้าใจเหตุการณ์ขึ้นมาทันที “แล้ววันนี้ก็เหมือนฉายภาพซ้ำ ฉันกลัวจนหัวใจจะหยุดเต้น ฉันไม่อยากฝันร้ายซ้ำๆ ทุกคืนอีกแล้ว” เขมอัปสรร้องไห้ขึ้นมา ธามเข้าใจคนที่กำพร้าพ่อแม่ดี แล้วเธอต้องมาเจอคนที่คิดว่าไว้ใจจะข่มขืน และเหตุการณ์วันนี้อีก เขมอัปสรคงเสียขวัญมาก “ผมอยู่นี่แล้ว ผมจะปกป้องคุณ จะไม่มีใครมาทำร้ายคุณได้อีก ผมจะทำให้ฝันร้ายของคุณหายไปเอง” ธามบอก สบตาเธอด้วยแววตามั่นคงและจริงจัง ธามโน้มหน้าลงไปใกล้ๆ เขมอัปสรไม่มีทีท่าว่าจะขัดขืน เขาเลยจูบเธออย่างแผ่วเบา ช้อนตัวเธอขึ้นอุ้มไปยังห้องนอน วางเธอลงสบตาด้วยแววตาอบอุ่น “ให้ผมเป็นคนดูแลคุณเองนะ” ธามพูดขึ้นแล้วจูบเธอ เล้าโลมอย่างเบามือ แล้วเปลื้องผ้าออกจนหมด เขมอัปสรนอนนิ่งกลับตาให้ธามเป็นคนดำเนินเกมรักเอง เมื่อถึงเวลาสำคัญ เขมอัปสรตัวเกร็งแต่ไม่ได้ขัดขืน ธามจ้องหน้าเธอ ก้มลงจูบอย่างอ่อนโยนแล้วสอดใส่เข้าไปอย่างแผ่วเบา เขมอัปสรหลับตาครางอย่างมีความสุข ธามดำเนินบทรักอย่างเบามือและทะนุถนอมเขมอัปสร เธอแอ่นกายรับจังหวะของเขา ธามเร่งจังหวะขึ้นเรื่อยๆ ดูเหมือนเธอจะพอใจ ธามจำได้ว่าครั้งที่แล้วเขาทำเบามือแล้วเธอไม่ถึงใจขึ้นทำเอง ธามเลยจะลองทำดู “เขม ผมขอเร่งจังหวะนะ” ธามกระซิบเสียงกระเส่า เขมอัปสรพยักหน้า แอ่นสะโพกแทนคำตอบ ธามปลดปล่อยอารมณ์อย่างเต็มที่ เร่งสะโพกเจ้าออกอย่างชำนาญ จนเธอครางลั่นห้อง สักพักทั้งคู่ก็ถึงเส้นชัยไปพร้อมๆ กัน ธามนอนกอดเขมอัปสรแน่น เขาไม่ได้รู้สึกมีความสุขทางร่างกายแบบนี้มานานแล้ว เขมอัปสรทำให้เขากลับมามีความสุขอีกครั้ง “เขม เป็นแฟนกับผมนะ” ธามพูดขึ้น “ขอให้ผมได้ดูแลคุณในฐานะแฟน ได้รึเปล่า” ธามบอก “ผมสัญญาจะเลิกออกไปหาใครมาทำวันไนท์สแตนอีก ไม่เจ้าชู้ จะให้เกียรติ จะดูแลและปกป้องคุณ” เขมอัปสรยิ้ม คิดดีๆ แล้วมันก็คงดีเหมือนกัน มีแฟนหล่อ ทำงานเก่ง รายได้ดี ลีลาเด็ด เรื่องที่กลัวว่าเขาจะเบื่อ เขมอัปสรคิดว่าเธอมีวิธีทำให้เขาไม่เบื่อเธอง่ายๆ ได้อย่างอยู่หมัดแน่นอน “ค่ะ เขมจะให้โอกาสคุณ” เขมอัปสรบอก กอดธามแน่น วันไนท์สแตนด์ครั้งแรกของเขมอัปสร ก็เจอกับรักแท้ มีคนโชคดีอย่างเธอไม่กี่คนบนโลกนี้ เขมอัปสรมีใจให้ธามแล้ว และคิดว่าจะรักเขาได้เต็มหัวใจในไม่ช้านี้ “ต้องขอบคุณวันไนท์สแตนในคืนนั้น ที่ทำให้เราได้เจอกัน” -------- จบ --------

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more