เรื่องที่ 3 แผนร้ายกลายเป็นรัก (1/2)
3033 คำ
นัทมนเป็นนักศึกษาคณะบัญชีและการจัดการ ชั้นปีที่สาม ตำแหน่งเชียร์ลีดเดอร์ของมหาวิทยาลัย เธอสวยแบบไทยแท้ หน้าตาหวานละมุน หุ่นเพรียวบาง สวยเหมือนนางเอกละครที่เรียบร้อยเหมือนผ้าพับไว้ แต่เธอไม่ได้อ่อนแอเหมือนอย่างนางเอกที่จะยอมให้คนอื่นมารังแกง่ายๆ
นัทมนมีคู่ปรับคือวิราพรที่เป็นเชียร์ลีดเดอร์รุ่นพี่ และเป็นรุ่นพี่ในคณะที่คอยจิกกัดและขวางทางเธออยู่เสมอ วิราพรแย่งตำแหน่งหัวหน้าเชียร์ลีดเดอร์ไปครองด้วยเหตุผลที่ว่า เธอเป็นรุ่นพี่ ทั้งที่ความสามารถของนัทมนนั้นมีมากกว่า แต่วิราพรรวย ใช้เงินส่วนตัวมาสนับสนุนงบแต่งตัว ทางชมรมจึงเลือกให้เธอเป็นกัปตันเชียร์ลีดเดอร์ และอยู่ในตำแหน่งเซ็นเตอร์ตลอด
วิราพรหน้าตาสวย หุ่นดีแบบนางแบบ และเป็นคนมีความมั่นใจในตัวเองสูง เธอมีคู่หมั้นที่พ่อแม่จับให้หมั้นด้วยเหตุผลทางธุรกิจ แต่เหมือนเธอจะพอใจในคู่หมั้นของตนเองมาก แม้ว่าเขาจะจำใจหมั้นเพื่อความสัมพันธ์ทางธุรกิจก็ตาม
และคู่หมั้นของวิราพรคืออัคนี รุ่นพี่ที่โรงเรียนเก่าของนัทพร ที่เธอแอบปลื้มมาตลอด นัทเกลียดหน้าวิราพร พอๆ กับที่วิราพรเกลียดหน้าเธอ
วิราพรมักเป็นฝ่ายเริ่มก่อนเสมอ ไม่ว่าจะเป็นการซื้อข้าวกล่องมาแล้วแกล้งลืมนับนัทมน สั่งชุดที่ไซส์ใหญ่กว่านัทมนให้เธอใส่ จนต้องเอาไปแก้ให้ทันวันงาน ซึ่งเป็นเรื่องหยุมหยิมแต่มันก็ทำให้นัทมนรำคาญใจไม่น้อย ถ้าไม่ติดที่ว่านัทมนเป็นคนออกแบบท่าเต้นและวางรูปแบบการแสดง วิราพรคงใช้อำนาจบีบให้เธอออกจากชมรมไปแล้ว
วันนี้อัคนีมารับวิราพรหลังซ้อมเสร็จเพราะโดนพ่อแม่ขอร้อง เขาลำบากใจแต่ก็ต้องทำตามเพราะไม่งั้นพ่อแม่จะยึดรถสปอร์ตคันงามและตัดเงินที่ให้ใช้จ่ายประจำเดือนออก
วิราพรยิ้มร่าเมื่อเห็นอัคนีมารอรับ เธอเดินกรีดกรายผ่านหน้าเชียร์ลีดเดอร์ในทีม ออกไปหาอัคนี โดยไม่ลืมที่จะแกล้งเดินชนไหล่นัทมนด้วยความหมั่นไส้ เธอไม่ชอบที่นัทมนสวยกว่า และมักถูกเลือกให้เป็นหน้าเป็นตาของคณะมากกว่าเธอ
“อุ๊ปส์!! ซอรี่จ้า” วิราพรแกล้งอุทาน นัทมนมองหน้าไม่พอใจ และเลือกที่จะเงียบเหมือนเช่นเคย ไม่ใช่กลัว แต่ว่ารำคาญและไม่อยากมีเรื่องเพราะวันนี้ซ้อมหนักและเหนื่อยพอควร
คนอื่นๆ ในทีมเห็นภาพเหล่านี้จนชินตา แต่ด้วยความที่วิราพรเป็นผู้สนับสนุนรายใหญ่ของชมรมเชียร์ลีดเดอร์ของมหาวิทยาลัยจึงไม่ได้ต่อว่าหรือตักเตือนเธอให้ต้องขุ่นใจ
อัคนีเรียนอยู่ปีห้า และเป็นเดือนคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ เขามองมายัง นัทมนอยู่แวบหนึ่ง จำได้ว่าเธอเป็นรุ่นน้องที่โรงเรียน แต่จำชื่อเธอไม่ได้ เขาเห็นเธออยู่ในกลุ่มแฟนคลับที่ปลื้มเขาด้วย อัคนีส่งยิ้มให้นัทมนเป็นครั้งแรก นัทมนไม่ยิ้มตอบเพราะเธอไม่รู้ว่าเขาส่งยิ้มให้ใคร เข้าใจว่าส่งยิ้มให้วิราพรที่กำลังเดินเข้าไปหามากกว่า
“พี่อัคมาไวจัง วิยังซ้อมไม่เสร็จเลย”
“แม่พี่บอกให้รีบมา พี่ก็ทำตามคำสั่งน่ะ” อัคนีบอกตรงๆ วิราพร เหวอไปนิดนึง หมั้นกันมาได้สามเดือนเขาเฉยชากับเธอตลอด แต่เธอไม่สน เพราะยังไงเขาก็ต้องแต่งงานกับเธอหลังเรียนจบอยู่ดี
“พี่อัครออีกสิบห้านาทีนะคะ วิขอซ้อมอีกรอบ”
วิราพรบอกแล้วเดินกลับไปรวมกลุ่มกับทีม กดเปิดเพลงแล้วทุกคนก็เริ่มประจำตำแหน่ง
วิราพรพยายามเต้นอย่างเต็มที่ต่อหน้าอัคนีที่นั่งดูอยู่ แต่สายตาเขาตอนนี้ไม่ได้มองที่วิราพร หากแต่มองไปยังนัทมนที่เต้นอย่างไม่สนใจเขา ต่างกับคนอื่นๆ ที่ส่งสายตามาทางเขา อัคนีแปลกใจว่าทำไมอดีตแฟนคลับรุ่นน้องถึงไม่สนใจเขาอย่างเช่นเคย หรือเพราะเธอมีเรื่องกับวิราพร เพราะตอนที่เขาเข้ามา วิราพรจงใจเดินชนเธอ
นัทมนเต้นเก่งกว่าวิราพร แต่ก็ไม่ได้เป็นเซ็นเตอร์ ทั้งๆ ที่เธอมีท่าเต้นที่แข็งแรงกว่า ใครๆ ก็ดูออก เธอเต้นอย่างตั้งใจ ขนาดตอนซ้อมเธอก็จริงจัง ไม่ได้เต้นเล่นๆ
พอจบเพลงนัทมนก็เดินไปนั่งเช็ดเหงื่อตรงมุมประจำ เหลือบไปสบตากับอัคนี เขาส่งยิ้มให้เธอ นัทมนมั่นใจเพราะตรงนั้นมีเธอนั่งอยู่คนเดียว เธอยิ้มตอบเขา อัคนีคงจะจำเธอได้ ทุกอย่างอยู่ในสายตาของวิราพร
วิราพรเดินไปกอดแขนอัคนี มองหน้านัทมนอย่างผู้มีชัย นัทมนไม่สนใจ แต่สักพักก็นึกอะไรออก เธอเก็บกระเป๋าเดินตรงไปยังอัคนีและวิราพรที่ยืนอยู่ ยกมือไหว้อัคนีแล้วยิ้มหวานๆ ให้เขา อัคนียิ้มกลับพอใจในความสวยหวานของเธอ
“สวัสดีค่ะ พี่อัคนี จำนัทได้รึเปล่าคะ”
“จำได้สิ สบายดีรึเปล่า” อัคนีบอก จำได้ตอนนั้นเธอน่ารักเหมือนคนทั่วๆ ไปไม่ได้สวยมากขนาดนี้
“สบายดีค่ะ เรียนอยู่นี่ตั้งสามปี ไม่ค่อยเจอพี่อัคนีเลย”
“เรียกพี่อัคเฉยๆ ก็ได้ครับ คือพี่เรียนหนักแล้วก็ทำงานที่ช็อปของคณะ ถ้าไม่มีกิจกรรมก็ไม่ออกจากถ้ำแหละ”
“อ๋อค่ะ แล้วนี่มารับพี่วิเหรอคะ” นัทมนถาม เมื่อมองเห็นวิราพรที่ยืนบูดบึ้งอยู่ เหมือนว่าอัคนีและนัทมนคุยกันอยู่สองคนมองไม่เห็นหัวเธอ
“ครับ” อัคนีตอบสั้น อยากบอกว่าทำตามหน้าที่ ก็ไม่อยากให้วิราพรไปฟ้องแม่ให้มาบ่นเขา
“งั้นนัทขอตัวนะคะพี่อัค พี่วิ” นัทมนมองไปที่วิราพรส่งยิ้มให้อย่างที่ไม่เคยทำ วิราพรอยากตอบโต้แต่ต้องรักษาภาพลักษณ์คู่หมั้นที่แสนดีต่อหน้าอัคนี
“ไปเถอะจ๊ะ” วิราพรบอกส่งยิ้มให้นัทมนเช่นกัน
อัคนีมองตามนัทมนจนลับสายตา สร้างความไม่พอใจแก่วิราพรเป็นอย่างมาก
“วันนี้พาวิไปทานข้าวก่อนค่อยไปส่งได้รึเปล่าค่ะ” วิราพรอ้อนคู่หมั้นหนุ่ม
“อืม อยากไปร้านไหนล่ะ”
“พี่อัคเลือกเลยค่ะ” วิราพรอยากเอาใจเขา
“วิเลือกเลย ถ้าพี่เลือกไม่ถูกใจ วิก็บ่นอีก” อัคนีบอกถึงคราวที่แล้ว ที่วิราพรบ่นเรื่องที่เขาพาเธอไปกินจิ้มจุ่มหมูข้างทาง
วิราพรหน้าเสีย อัคนีปากร้ายกับเธอตลอด ไม่เคยรักษาน้ำใจเลยแม้แต่น้อย
“งั้นไปส่งวิที่บ้านเลยก็ได้ค่ะ” วิราพรบอก อัคนีเลยพาเธอไปส่งบ้านจริงๆ ไม่มีการง้อใดๆ ทั้งสิ้น
วิราพรคิดเสมอว่าถ้าแต่งๆ กันไปแล้วจะรักกันเอง แต่ตอนนี้เธอเริ่มไม่มั่นใจแล้ว แต่วิราพรก็ไม่อยากเลิกกับอัคนี หนุ่มรูปหล่อ บ้านรวย ที่แสนจะเพอร์เฟค
‘ไม่รักวิก็ช่าง เพราะยังไงคุณก็ต้องแต่งงานกับวิ วิจะไม่ยอมเสียหน้า หรือเสียคุณไปให้ใครแน่’ วิราพรคิดในใจ
ไม่สนใจว่าอัคนีจะรักเธอรึเปล่า ขอแค่เธอได้ควงได้เดินเคียงคู่กับเขา ให้ผู้หญิงทุกคนก็อิจฉาเธอก็พอแล้ว วิราพรต้องเหนือกว่าทุกคน และต้องได้สิ่งที่ดีที่สุด ต้องเด่นกว่าคนอื่นเสมอ
คิดๆ แล้วเธอก็หมั่นไส้นัทมน ที่ยิ้มให้ท่าอัคนีต่อหน้าเธอ ถ้ายังเกิดเหตุการณ์แบบนี้อีกรอบวิราพรคิดว่าเธอคงอาละวาดแน่นอน วิราพรตัดสินใจส่งข้อความหานัทมน เพื่อยุติปัญหาที่อาจจะเกิดขึ้น
‘วันนี้ฉันถือว่าเธอแค่มาทักทายรุ่นพี่ที่ไม่ได้เจอกันนาน แต่ครั้งต่อไปหวังว่ามันคงไม่มีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นอีก อย่ามาให้ท่าคู่หมั้นของฉันอีก ถ้าฉันบอกขนาดนี้แล้วเธอยังทำ แสดงว่าเธอตั้งใจจะเปิดศึกกับฉัน แล้วเราจะได้เห็นดีกัน’
**********************
อัคนีขับรถกลับ เขาเบื่อที่จะต้องคอยเอาใจวิราพรตามคำสั่งของมารดา เพียงเพราะคำว่าคู่ควร เหมาะสมทางฐานะ และมีธุรกิจที่เข้ามาใช้เป็นข้ออ้าง ทั้งๆ ที่ถึงไม่หมั้นกันธุรกิจก็ดำเนินไปได้ด้วยตัวของมันเองอยู่แล้ว
อัคนีขับรถไปเติมน้ำมันที่ปั๊ม เขามองเห็นนัทมนนั่งกินบะหมี่อยู่ร้านรถเข็นหน้าปั๊มน้ำมันก็เลยขับรถไปจอดแล้วลงไปนั่งด้วย สั่งบะหมี่หมูแดงพิเศษไปหนึ่งชาม
นัทมนเงยหน้าขึ้นมาเห็นอัคนี หันไปเห็นรถสปอร์ตคันหรูจอดข้างฟุตบาธก็ยิ้ม
“ขับรถราคาแพงขนาดนี้ ทานบะหมี่ข้างทางเป็นด้วยเหรอคะ”
“พี่ทานได้หมดแหละ ชอบด้วย ไม่เกี่ยวนี้ว่าขับรถแพงแล้วจะกินบะหมี่ไม่ได้” อัคนีพูด ส่งยิ้มให้นัทมน
“แล้วพี่วิล่ะคะ” นัทมนเอ่ยถามขึ้น เธอเพิ่งเปิดอ่านข้อความเมื่อสักครู่นี้เอง
“ไปส่งมาแล้ว” อัคนีบอก ไม่อยากพูดถึงคู่หมั้นสักเท่าไหร่
บะหมี่มาเสิร์ฟอัคนีก็เริ่มลงมือ แล้วทั้งคู่ก็กินบะหมี่กันเงียบๆ อัคนีสั่งทีหลังแต่ก็กินหมดก่อนนัทมน
“นี่พี่อัคหิว หรือนัททานช้าคะเนี่ย” นัทมนถาม รุ่นพี่ตรงหน้าไม่เคยทำตัวอวดรวย ถ้าไม่นับรถที่เขาขับ เขาเป็นคนลุยๆ ติดดิน เป็นคนพูดตรงๆ แฟนคลับบางคนที่วุ่นวายเกินไปเขาก็บอกตรงๆ ไม่เคยให้ความหวังใคร และไม่ให้ใครมายุ่งกับชีวิตส่วนตัวของเขามากเกินไป แต่ถึงอย่างนั่นรุ่นน้องทุกคนก็ยังชื่นชมเขาอยู่ดี รวมทั้งนัทมนด้วย
“พี่หิวมากอ่ะนัท แล้วมันก็อร่อยมากด้วย” อัคนีบอกยิ้มๆ มีเศษบะหมี่ติดอยู่ที่ริมฝีปาก
นัทมนคิดแผนเอาคืนวิราพรออกแล้ว ตอนแรกเธอกะจะแกล้งเข้าไปทักอัคนีให้วิราพรหึงเล่นๆ ตอนนี้นัทมนจะทำมากกว่านั้น เพราะข้อความที่ วิราพรส่งมา แสดงว่าอัคนีคือจุดอ่อนของเธอ นัทพรจะตีสนิทคู่หมั้นของวิราพร ให้เธอหัวหมุนเล่นๆ และถือโอกาสนี้ใกล้ชิดรุ่นพี่ที่เธอปลื้มเขามาแสนนาน
‘เปิดศึกเหรอ พี่วิเปิดศึกกับนัทมาสองปีแล้ว ถึงคราวนัทจะเอาคืนบ้าง’
นัทมนหยิบทิชชูมาเช็ดปากให้เขา แทนที่จะยื่นให้เขาเช็ดเอง เธอใจเต้นแรงเมื่ออัคนียิ้ม เขารู้ว่าเจอนัทมนอ่อยเข้าให้แล้ว แต่แทนที่จะปฏิเสธกลับยอมให้เธอเช็ดปากให้จนเสร็จ
“ขอโทษค่ะ พอดีเห็นแล้วมันรำคาญตา เลยลืมตัวไปนิดนึง” นัทมนบอก เธอหน้าแดง เขินจริงๆ เพราะนี่คืออดีตรุ่นพี่สุดฮอตของโรงเรียนที่เธอปลื้ม ตอนนี้เธอได้เช็ดปากให้เขา ทั้งๆ ที่เป็นแผนแกล้งวิราพรแต่มันก็อดใจสั่นไม่ได้
“ไม่เป็นไรครับ” อัคนียิ้ม มีสาวสวยมาเช็ดปากให้ ทำไมต้องปฏิเสธด้วย
“แล้วนัทกลับยังไง”
“เดินกลับค่ะ หอนัทอยู่ใกล้ๆ เอง”
“ให้พี่ไปส่งนะ”
“อย่าดีกว่าค่ะ ซอยมันแคบมาก ไม่มีที่กลับรถด้วย” นัทมนปฏิเสธ เพราะซอยมันแคบจริงๆ อีกอย่างเดินไปนิดเดียวก็ถึงแล้ว
“งั้นพี่เดินไปส่งนะ”
“เอาไว้คราวหน้าดีกว่าค่ะ” นัทมนพูดเป็นนัยว่าจะมีคราวหน้าที่ต้องเจอกันอีก อัคนียิ้มใจเต้น เขารู้ว่านัทมนอ่อยเขาอย่างชัดเจน
“งั้นคราวหน้า ที่จะไปส่งที่ห้องนะครับ” อัคนีพูดเป็นนัยว่าจะไปส่งถึงห้องพัก นัทมนใจสั่น ถ้าไม่ติดว่าเขามีคู่หมั้น เธอคงจะดีใจกว่านี้
“ค่ะ” นัทมนรับปาก คุยกันสักพักก็แยกย้ายกันกลับไป
นัทมนถึงห้องก็ทิ้งตัวนอนลงที่เตียงกอดหมอนข้างกลิ้งไปมา เขินที่วันนี้ให้ท่าอัคนีไป เหมือนอัคนีมีใจให้ แต่คิดดีๆ เขามีคู่หมั้นแล้ว การที่เขาเหมือนจะเล่นด้วยกับเธอก็เป็นการบ่งบอกว่าอัคนีพร้อมจะนอกใจวิราพรได้ตลอดเวลา
นัทมนนึกแล้วก็ผิดหวังในตัวอัคนีนิดนึง เธอไม่ได้ติดตามข่าวคราวเขามาถึงสองปีกว่า ตอนนี้เขาอาจไม่ใช่รุ่นพี่แสนดีอย่างที่เคยเป็น ไม่งั้นเขาคงไม่ทำเหมือนว่าจะเล่นด้วยทั้งๆ ที่เธอตั้งใจให้ท่าชัดเจนขนาดนั้น
‘ถ้าไม่ใช่ว่าเจ้าชู้จนเป็นนิสัย คงปฏิเสธเราไปแล้ว ไม่ใช่ว่าเขามีใจให้เราหรอก มันอาจเป็นใครก็ได้ ที่ให้ท่าแล้วเขาก็เล่นด้วยหมดนั่นแหละ อย่าหลงดีใจไปเลยนัท นิสัยผู้ชายเจ้าชู้’ นัทมนพยายามข่มความรู้สึกไม่ให้เตลิดเข้าข้างตัวเอง ทั้งที่นึกถึงตอนที่เช็ดปากให้เขาแล้วเธอก็ใจสั่นไหวทุกที
**********************
อัคนีมารับวิราพรบ่อยขึ้น ทุกครั้งที่มาก็เพราะตั้งใจมาเจอหน้านัทมน และมาดูมาเธอมีคนมารอรับหรือเปล่า เห็นแต่คนซื้อน้ำซื้อขนมมาให้เธอ เธอรับไว้ด้วยมารยาทเหมือนกับคนอื่นๆ ในทีม ที่มีแฟนคลับซื้อของมาให้ แต่ก็ไม่เห็นเธอสนใจใคร หรือให้ใครไปส่งเลยสักคน
วิราพรไม่ปล่อยให้อัคนีมีโอกาสคุยกับนัทมนเลย นัทมนก็ไม่ได้พยายามจะเข้าไปคุยอัคนี เพียงแต่ส่งยิ้มให้ตามปกติ มันยิ่งทำให้อัคนีอยากพบอยากคุยกับเธอมากขึ้นเรื่อยๆ อีกสองวันจะมีการประกวดแข่งขันเชียร์ลีดเดอร์ระดับมหาวิทยาลัย วันนี้จึงเป็นการซ้อมใหญ่มีคนมาดูและให้กำลังใจมากกว่าปกติ พรุ่งนี้ทีมหยุดพักหนึ่งวันก่อนมีการแข่งขัน
หนุ่มวิศวะฯ ปีสี่คนหนึ่งที่ชื่นชมความสวยของวิราพร เสนอตัวไปส่งเธอต่อหน้าอัคนีโดยไม่รู้ว่าเขาเป็นคู่หมั้นของเธอ
เมื่อเห็นว่าอัคนีไม่ได้สนใจเธอเลยสักนิด เธอจึงตอบตกลงประชดอัคนีไป ตัดสินใจจะกลับไปกับหนุ่มวิศวะฯ คนนั้น บอกให้เขาไปนั่งรอที่เดิมก่อน แล้วโทรบอกแม่ของเธอต่อหน้าอัคนี
“คุณแม่ขา วันนี้วิจะกลับกับเพื่อนนะคะ โทรบอกคุณป้าว่าให้พี่อัคนีกลับได้เลยไม่ต้องรอ”
อัคนีมองหน้าวิราพร เขาไม่ชอบที่เธอเรียกร้องความสนใจเหมือนเด็กๆ และบีบบังคับเขาทางอ้อม
สักพักอัคนีก็รับสายของมารดา
“ครับแม่ ผมมารอรับน้องนานแล้ว พอดีน้องวิเขาอยากกลับกับเพื่อนครับ ได้ครับ เดี๋ยวผมดูน้องซ้อมเสร็จก่อน ได้ครับ ผมจะทำตามนั้นครับ” อัคนีบอกมารดาแล้ววางสายไป
วิราพรลุกไปซ้อมต่อด้วยความน้อยใจ อัคนีไม่สนใจเธอเลยสักนิด ขนาดหนุ่มวิศวะคนนั่นไม่ได้เป็นอะไรกับเธอ ยังตามเอาใจเธอตลอด ต่างกับคู่หมั้นอย่างเขาจริงๆ
อัคนีนั่งดูนัทมนที่เต้นแล้วมองมาทางเขาส่งยิ้มให้เขา ใจอัคนีเต้นแรง นัทมนก็ไม่แพ้กัน เธอสังเกตว่าตลอดหนึ่งเดือนมานี้ อัคนีตั้งใจมาดูเธอซ้อมมากกว่ามาดูแลคู่หมั้นอย่างที่คนในทีมเข้าใจ
นัทมนพยายามข่มใจไม่อยากหวั่นไหวให้เขา แค่อยากแกล้งวิราพรก็เท่านั้น แต่ตอนนี้มันหักห้ามใจไม่ได้ซะแล้ว
วิราพรสังเกตมาตลอดว่านัทมนกับอัคนีแอบมีใจให้กัน แต่ใกล้วันแข่งแล้วทีมเป็นหน้าเป็นตาของมหาวิทยาลัย เธอเลยไม่อยากทำอะไรให้นัทมนก่อนการแข่งขัน เธอจะรอให้การแข่งจบก่อนแล้วจะเล่นงานนัทมนให้สาสม
พอซ้อมเสร็จอัคนีรอให้วิราพรกลับออกไป เพื่อที่จะเข้าไปคุยกับนัทมน วิราพรรู้ทันเลยแกล้งหลบออกไปแล้วย้อนกลับมาดู
“ให้พี่ไปส่งไหม”
“ไม่ดีกว่าค่ะ นัทนัดกับเพื่อนไว้แล้ว” นัทมนเห็นวิราพรหลบอยู่หลังเสาแวบๆ เลยบอกอัคนี เล่นตัวให้วิราพรรู้ว่า อัคนีต่างหากที่ตามจีบเธอ
“งั้นพี่ขอเบอร์นัทไว้ได้ไหม” อัคนีถามยื่นโทรศัพท์ให้ นัทมนรับไปกดแล้วส่งคืน ส่งยิ้มให้วิราพร ก่อนที่จะเดินออกไปกับคนในทีม วิราพรรู้ตัวแล้วว่านัทมนเห็นเธอ และนัทมนจงใจให้เบอร์โทรเธอกับอัคนี ทั้งๆ ที่รู้ว่าวิราพรยืนดูอยู่
วิราพรตั้งสติเดินออกไปหาหนุ่มวิศวะฯ แล้วใช้มารยาหญิงหลอกล่อให้เขาหลงใหล เพื่อที่จะใช้เขาช่วยจัดการกับนัทมนภายหลัง
หลังจากแน่ใจว่าอัคนีกลับไปแล้ววิราพรก็อ่อยให้หนุ่มวิศวะฯ หลงใหล เธอให้เขาจอดรถที่สวนสาธารณะใกล้มหาวิทยาลัยแล้วอ่อยให้เขาบนรถ มันไม่ใช่ครั้งแรกของเธอ ก่อนหน้านี้เธอก็เคยมีแฟนมาก่อนจะหมั้นกับอัคนีแล้ว เธอเลยไม่ได้หวงแหนมันสักเท่าไหร่ ดีซะอีกได้ปลดปล่อยแถมได้คนมาช่วยจัดการเสี้ยนหนามตำใจของเธอ
หนุ่มวิศวะฯ งัดทุกลีลาออกมาใช้จนวิราพรครางลั่นรถ แถมถุงยางก็พร้อมเหมือนจะหลอกกัปตันเชียร์ลีดเดอร์มาฟันอยู่แล้ว พอเธอเป็นฝ่ายเริ่มก่อน เรื่องก็ง่ายกว่าที่คิด
เมื่อเสร็จกิจเธอก็ขอร้องให้เขาจัดการนัทมน เขาตอบตกลงเพื่อเอาใจเธอไปก่อน วิราพรวางแผนจัดการนัทมนหลังจากการแข่งขัน แล้วเริ่มบทรักบทรถอีกครั้งติดใจในลีลาของหนุ่มวิศวะฯ เหลือเกิน โดยทั้งคู่ไม่รู้ว่ามีสายตาคู่หนึ่งจ้องมองอยู่
**********************
- ผู้เขียน
