แอด~
ฉันนั่งรออย่างใจเย็นบ้างไม่ใจเย็นบ้างสลับกันไป รอไม่ถึงหนึ่งชั่วโมงเสียงเปิดประตูคอนโดก็ดังขึ้น
ปัง!
ท่าทางจะอารมณ์ร้อนน่าดู แต่ฉันว่าเรื่องนี้น่าจะแก้ปัญหาได้ แค่หันหน้าคุยกัน ถ้าเขาจะร้อนก็ไม่เป็นไร ฉันก็แค่พยายามใจเย็นให้มากกว่า
“ไปรู้อะไรมา” เขาเดินเข้ามาหาฉัน พอเห็นฉันก็เอ่ยปากถามทันที ท่าทางเขาจะโมโหมากเลยล่ะค่ะ
“โรสบอกไปแล้วไงคะ...ทุกอย่าง”
“รู้อะไรบ้างล่ะ” สายตาเขาตอนนี้ไม่เป็นมิตรเลยค่ะ แต่ก็ดูเหมือนเขาจะยังก้ำกึ่งระหว่างไม่เชื่อฉันเหมือนกัน
“อยากฟังจริง ๆ เหรอคะ?”
“อย่ายั่วโมโหพี่นะโรส”
“โรสเปล่ายั่วโมโหค่ะ แค่คิดว่าพี่แดนไม่น่าจะพร้อมรับฟังความจริง ในเมื่อพี่ไม่ยอมรับความจริงแล้วก็หนีมัน แต่หนียังไงถึงได้แค้นจนตามมาแก้แค้น” ขอหน่อยเถอะเขาปั่นประสาทฉันมาเยอะแล้ว ขอเอาคืนบ้างสักนิดก็ยังดี หมั่นไส้
“...” เขามองฉันด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความโกรธ เห็นแค่นี้ก็แน่ใจแล้วว่
