“ไม่อยากออกมาจากตรงนั้นเหรอม่าน มันก็จริงอย่างที่แกพูด ปัญหานี้มันไม่อยู่กับแกไปตลอดชีวิตหรอก แต่มันจะอยู่ถึงเมื่อไหร่ล่ะ 1 วัน 1 อาทิตย์ 1 เดือน 1 ปี หรือว่า 10 ปี ไม่ว่ามันจะอยู่นานหรือไม่นานฉันอยากให้แกทบทวนตรงนี้ดีกว่าว่ากว่าจะผ่านไปแต่ละวันแกเหนื่อยมากแค่ไหน แกเคยอยากตายกับปัญหาตรงหน้ารึเปล่า ถ้าเคยนั่นแสดงว่าแกไม่ควรยืนอยู่ตรงนั้นแล้ว แกควรออกมาเว้ย! ถ้าแกพอจะมีทางออกแกควรเดินไปหามัน”
“ฉัน...ควรทำยังไง”
“ฉันแนะนำทั้งหมดไม่ได้ มันเป็นเรื่องของคนสองคน ถ้าจะให้แนะนำได้ดีที่สุดในตอนนี้ก็คงต้องบอกให้แกมองเขาใหม่นะม่าน ลดอคติลง ทบทวนทุกอย่างให้ดีแล้วแกจะรู้ว่าแกต้องแก้ปัญหาเรื่องนี้ยังไง”
“...โอเค ฉันจะมองเขาใหม่ แต่ไม่ใช่เพื่อใครนะน้ำตาล เพื่อฉันต่างหาก ฉันจะได้หลุดพ้นจากไอ้ที่เป็นอยู่ตอนนี้สักที”
“ดีใจที่แกคิดแบบนี้นะม่าน ฉันอยากเห็นแกมีความสุขจริง ๆ นะ” รอยยิ้มอ่อนโยนถูกระบายอยู่บนใ
