“อื้อ~” ฉันไม่อยากทำตัวงอแงเลยค่ะแต่ฉันเจ็บ ถึงพยาบาลจะมือเบาแต่ฉันก็เจ็บอยู่ดี แถมฉันกลัวเข็มมันหักอย่างที่เขาขู่ก็เลยตัวเกร็ง มือบีบเขาแน่นส่วนเขาเองก็เอามือที่จับแก้มฉันลูบไปมาเบา ๆ
“เสร็จแล้วค่ะ”
“...เฮ้อ!” พอมือพยาบาลผละออกไปฉันก็กลั้นหายใจนิดหน่อยแล้วก็พ่นลมหายใจออกมาเฮือกใหญ่ด้วยความโล่ง
“โอ้ย!”
“มือฉันหยิกยังเจ็บกว่าอีก” ฉันร้องเพราะเขาผละมือออกจากแก้มตอนไหนก็ไม่รู้แล้วเอามือจิกลงไปที่แขนฉันจนฉันร้องเสียงดัง ดีนะคะที่ไม่ใช่ตรงที่โดนฉีดยา
“ก็มันเจ็บนี่คะ” ฉันรีบสวนกลับเขาทันที หน้าก็หงิกงอใส่เขาด้วยความลืมตัวแต่พอรู้ตัวฉันก็รีบขยับตัวลุกขึ้น เขาเองก็เดินออกมาให้ห่างจากฉันเหมือนกัน
“เรียบร้อยแล้วใช่ไหมครับ” เขาเดินไปหาพยาบาลที่เพิ่งฉีดยาให้ฉันเสร็จแล้วก็ถาม
“เรียบร้อยแล้วค่ะ แต่ระหว่างนี้ระวังไม่ให้แผลโดนน้ำแล้ว็การเดินตามที่คุณหมอแนะนำนะคะแผลจะได้ไม่อักเสบ ล้างแผลทุกวันแล้วก็
