หมับ!
“อื้อ! อย่าเพิ่งค่ะ” ฉันเบี่ยงตัวหลบพี่มาร์คัสที่เดินเข้ามาในครัวเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ เดินมากอดฉันจากด้านหลังแล้วก็เอาปากกับจมูกซุกไซร้ลำคอของฉันแบบไม่ทันให้ฉันได้ตั้งตัว
“นิดเดียว~” เขากระซิบบอกแต่การกระทำกลับสวนทางกับคำพูด เปรียบเทียบง่าย ๆ ก็ฟ้ากับเหว นิดเดียวที่ไหนกันทั้งปากที่ดูดต้นคอไหนจะมือที่บีบขย้ำหน้าอกฉันอยู่ตอนนี้อีก แล้วที่สำคัญไอ้ท่อนแข็ง ๆ ของเขาที่กับลงดันก้นฉันมันนิดเดียวตรงไหนกันนะ
“พะ พี่คัส อื้อ~ ม่านไม่ไหวแล้วนะคะ” เมื่อคืนเขาจับฉันฉีดยานานมาก ไม่ได้ทั้งคืนอย่างที่พูดหรอกค่ะ ถ้าทำได้ขนาดนั้นฉันคงสลบไปนอนอยู่ที่โรงพยาบาลแล้วล่ะ แต่ก็นานมากอยู่ดี อีกอย่างเมื่อวานฉันเพิ่งมีประสบการณ์ครั้งแรกนะคะ ฉันแทบจะคลานเลย อย่างวันนี้กว่าจะตื่นก็ปาไปเที่ยงแล้ว พอตื่นก็แอบย่องมาหาของกินเพราะเขายังไม่ตื่นแต่ก็ยังโดนเขาตามมาลวนลามได้อีก
“พี่หิวนี่คะ” เสียงกระเส่าที่พูดออกมาทำให้ฉ
