แอนโทนี่ยังคงส่งยิ้มให้กับท่านหญิงนาทาเลียที่กำลังนั่งมองหน้าเขาอยู่ ด้วยระยะที่ไม่ห่างกันมากมันทำให้เขารู้สึกราวกับว่าตัวเองกำลังอยู่ในอาการตกหลุมรักยังไงอย่างนั้นเลย ราวกับมีผีเสื้อบินวนอยู่ในท้อง โลกทั้งใบหยุดหมุนเมื่อนางกำลังเผยรอยยิ้มออกมาอย่างช้าๆ
“ข้าไม่ได้มองในแง่ดี แต่หากว่าท่านจะเป็นเหมือนในข่าวลือก็ไม่เป็นอะไรเลย”
นาทาเลียซบใบหน้าลงบนเข่า เธอมองหน้าเขาอีกครั้งและมองเห็นถึงใบหูที่ขึ้นเป็นสีชมพูระเรื่อของเขา ดูเหมือนว่าความงดงามของนาทาเลียจะสร้างเรื่องขึ้นมาอีกแล้วสินะ
ทว่าชายเบื้องหน้าให้ความรู้สึกที่เหมือนกับว่าเธอกำลังนั่งมองทะเลในยามค่ำคืน มันไม่ใช่สถานที่ที่เงียบสงบแต่ทว่าเมื่อมองเห็นกลับรู้สึกสบายใจอย่างน่าประหลาด
“เช่นนั้นข้าจะคิดเอาเองว่าท่านบารอนหมายความว่าหากว่าข้าจะจับท่านไปเป็นนายบำเรอท่านก็คงไม่คิดขัดขวางใช่หรือไม่?”
ครานี้เป็นแอนโทนี่ที่หลุดหัวเราะออกมา
“ท่านหญ
