แกสทอนเงยหน้าขึ้นมาเพื่อลอบมองใบหน้าของนายท่านที่นั่งอยู่เบื้องหน้า แกรนด์ดยุคอาโมรียกมือขึ้นมาเสยเส้นผมสีเงินของเขาไปไว้ด้านหลังอย่างไม่พอใจเท่าไหร่นัก
“ทำไมถึงทำหน้าแบบนั้นล่ะแกสทอน เจ้าไม่พอใจที่ข้าต้องการให้นาทาเลียตัดสัมพันธ์กับเจ้าอย่างนั้นหรือ?”
“ข้าสามารถตอบตามตรงได้เลยอย่างนั้นหรือครับ”
“ฮะ..ฮ่า ด้วยฐานะที่เจ้าเป็นเพียงแค่พ่อบ้าน แน่นอนว่าเจ้าไม่สามารถตอบคำถามนี้อย่างตรงไปตรงมาได้อยู่แล้ว เว้นเสียแต่ว่าเจ้าจะยื่นใบลาออกแล้วไสหัวออกไปจากอาโมรี เมื่อนั้นเจ้าค่อยมาบอกเล่าถึงความไม่พอใจของเจ้าให้ข้าฟังก็แล้วกัน”
การจะทนอยู่ที่นี่อีกแม้เพียงเสี้ยววินาที แกสทอนยังไม่อยากจะทนอยู่เลย เขาอยากจะวิ่งออกไปจากที่นี่ ไปให้ไกลมากที่สุดเพื่อที่จะไม่ต้องทนการเหยียดหยามเช่นนี้ ทั้งๆ ที่เมื่อก่อนท่านแกรนด์ดยุคนั้นชื่นชอบในการทำงานของเขามากทีเดียว แต่ในยามนี้กลับไม่เป็นเช่นนั้น เขาเองก็ไม่รู้ว่าท
